Jessie Ware - Devotion (2012)

Nu nog voornamelijk bekend als gastartiest bij SBTRKT, maar volgens mij redt ze 't in haar eentje ook wel, en anders zal Island haar vast een duw in de goede richting geven. Ik lees veel positieve reacties over Running, maar persoonlijk vind ik dat lied ietwat aan de saaie kant. Het blijft maar voortkabbelen zonder enig interessant moment, maar haar nieuwe single, 110%, klinkt een stuk beter. De beste van de drie is wat mij betreft nog steeds haar debuutsingle Strangest Feeling; die is een stuk spannender van opzet dan die twee anderen. Uitgerekend dat lied zet ze dan weer niet op Devotion. Onbegrijpelijk.

Nieuwe single Wildest Moments klinkt ook weer erg goed, kijk hier dan ook zeker naar uit. Producties zijn van het kaliber Disclosure, Azari & III en Julio Bashmore en die vallen bij mij altijd goed in de smaak.

Holy shit, die Disclosure-remix van Running is hárd op weg naar Lekkerste Nummer Van Het Jaar!

Ik ben wel erg benieuwd naar haar album geworden na het pareltje Wildest Moments gehoord te hebben.

Album inmiddels beluisterd en het klinkt echt nice. De singles zijn sowieso goed en op het album zelf staan ook wel wat relaxte nummers.
Hier en daar misschien wel op safe gespeeld, maar ik had het toch wat experimenteler gezien zoals bij 110%.

Kleine 4,0 sterren.

Ik ben verliefd.

Net ietsje te safe om perfect te zijn. "Taking in Water" vind ik niet echt op het album passen. Al bij al toch een 4. Topper blijft voor mij toch wel "Running".

Aiaiaiaaaaaa pijnlijk mooi album dit. Topper in wording.

Al maandenlang zachtjes opgewarmt door wat er via Internet werd gelekt en gepromoot is dit is toch wel een heel lekker album geworden. Tenminste, de Deluxe versie van dit album is helemaal af. De gewone versie (zonder de 4 bonus tracks) vind ik op de een of andere manier een beetje uit balans.

Met enkele singles heeft Jessie Ware zich in een specifiek stukje muziek weten te specialiseren. Gedrenkt in gladde eighties pop, hier en daar zelfs verre roots in sixties soulpatronen, maar nooit te ver verwijderd van het tegenwoordige, R&B-getinte electronica-landschap, meewiegend met creatieve collaborateurs als SBTRKT en Disclosure. Deze zelf samengeraapte niche is wat haar naam de afgelopen maanden over vele tongen heeft doen rollen en wat dus ook haar ganse debuut kleurt. Dankzij sterke productie en songwriting en een inventieve uitwerking wordt de sleur gelukkig vermeden. Met steevast dezelfde ingrediënten worden zowel clubhits als slowballads geconstrueerd. Jessie Ware bewijst beide te kunnen dragen, getuigen 110% versus Wildest Moments. Al zweven de meeste nummers ergens tussen die twee extremen in, op zich al een boeiend gegeven. De rijk gevarieerde elektronische muzieklijnen tegenover haar bedrieglijk serene stem wekt de ideale synergie op om de zoekende teksten treffend te laten uitkomen. Jessie is verloren in de liefde en zoekt in elk nummer naar iets dat onbereikbaar lijkt. Het doorprikt de plastieken nasmaak die de synthesizers weleens nalaten en wekt tegelijk sympathie op. Haar hart ligt niet gewoon op haar tong, vaak mag je wat dieper gaan zoeken. Vastberaden van de verkregen liefde begint ze Still Love Me, om in fluisterende tonen als “Do you..?” te vervallen. Ze staat niet helemaal recht in haar schoenen en waggelt op bewonderenswaardige wijze doorheen haar eigen plaat. Met die heerlijke riffs en sterke beats allerhande merk je pas na drie luisterbeurten dat No to Love vrijwel rond één enkele zin is opgebouwd. Althans tot de one-liner “Who says no to love?” Ware-gewijs wordt verbroken met de openbaring “And what was I thinking of?”. Een mooi moment, compleet gemaakt met een welgekomen subtiele rap. Er valt muzikaal soms zoveel te beleven op Devotion dat je zelfs de mindere nummers met elke beluistering een beetje meer gaat waarderen. Zo komt ineens de soul van Night Light binnen en slaagt de melodrama van Swan Song plots wel ergens op. Enkel met de titeltrack en Taking in Water botert het niet, daarvoor komen de lyrics er te platvloers uit en blijft het muzikaal te nietszeggend. Ze staan in schril contrast met een doordachte non-bedroomsong als Sweet Talk, waarin Sade over de ranzige toiletvloer van een bedenkelijke nachtclub wordt gesleept. Van een ongehoorde geilheid!

Een zangeres die op alle vlakken weet te boeien in een ingenieus uitgewerkt samenraapseltje van een stijl, Devotion zorgt voor het totaalplaatje, en dan kun je die geringe skipmomenten er voor lief bijnemen. Van een meisje met enkele heerlijk eigenzinnige underground hitjes tot een artieste met simpelweg een van de interessantste releases van het jaar, Jessie Ware bevestigt en verrast. Benieuwd hoe hier op verder wordt gebouwd!

Mooie bespreking. Wel eens over Taking in Water; maar het titelnummer is ook gewoon top

Sterke plaat waar voor mij vooral de eerste 5 nummers eruit springen. Niet toevallig de nummers waar SBTRKT-geluid toch wel heel duidelijk hoorbaar is. Daarna komt er met Night Light, Swan Song en Sweet Talk even een dipje (is me zo nu en dan te poppy, ook haar stem) en Taking in Water vind ik een regelrechte draak. Die hadden ze beter aan Leona Lewis kunnen verkopen. Something Inside zorgt dan toch nog voor een prettig slot.

Maar nogmaals, het eerste deel vind ik echt heel sterk.

*edit: ik ben de eerste die op het openingsnummer stemt? Dat vind ik dan wel weer apart.

Vreemd, ik vind 110% het zwakste nummer, een beetje een stijlbreuk met de rest.
Taking in Water heb ik aangekruist als favoriet samen met Wildest Moments en No To Love.

110%, verreweg het beste nummer van deze sowieso prima plaat. Vind de rest af en toe net iets te safe, had meer in die stijl mogen zijn.

3,5*

Opvallende plaat. Ik had iets in de hoek van Duffy en Adele verwacht, maar Jessie Ware klinkt een stuk sprankelender en avontuurlijker.

Lees mijn volledige recensie op:
De krenten uit de pop: Jessie Ware - Devotion - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Erwin

Jessie Ware heeft een mooie stem en ze zingt pop met soul / R&B invloeden. Ze staat op 1 in de Amazon UK jaarlijst, dus ik was heel benieuwd. Het album valt mij toch tegen. Er wordt, zoals al meer vermeld hier, teveel op safe gespeeld. De sound vind ik te vaak te glad, te commercieel. Soms moet ik helaas zelfs aan zangeressen als Dido of Sade denken, in het verlengde daarvan. Ook staan er te veel weinig bijzondere songs op dit album, zeker op het tweede gedeelte. Op met name het eerste gedeelte doen the beats mij ook aan Soul II Soul denken, wat wel weer positief is. Wat mij betreft is dit Devotion een beetje een tegenvaller.

Jeetje. Aangename plaat hoor. Ik zeg vaak jeetje de laatste tijd. Moet ik eens mee stoppen. Maar je wordt hier helemaal ingezogen. De fraaie zang van Jessie Ware in combinatie met de hypnotiserende elektronische beats is heel erg fijn. Jeetje.

Niet slecht, zeker de eerste nummers komen erg origineel over. In de tweede helft, vanaf Swan Song gaat het dan stilaan bergafwaarts, met nummertjes die me niet enthousiast meer konden maken. De topper van de CD vind ik "Running".

110% krijgt een andere titel op de EP die volgende maand verschijnt, vanwege gedoe rondom de sample die in het nummer verwerkt zit.

Jessie Ware Says "Fuck Big Pun" Over "110%" Sample Clearance Fight

UMG heeft de [url=http://www.youtube.com/watch?v=eblGD5yuid8&list=UUisgqJFEjW68P8GdxZNP5aA&index=4]vudei van 110% laten blokkeren, beetje triest.

Heerlijke vrouwelijkheid

dacht dat jessie ware de zoveelste banale popzangeres was, maar zag haar live in barcelona afgelopen week en ze charmeerde me enorm! live viel op wat een stem ze heeft! de nummers hebben ook een heerlijke coole sound. ééntje dat wel nog eens groter zou kunnen worden met de vblgende..talentje! na ze live gezien te hebben ga ik de plaat eens volledig beluisteren