Gentleman's Blues viel me destijds tegen en is ook de Cracker plaat die ik het minst heb gedraaid. Nu ik alle platen in de juiste volgorde aan het afluisteren ben, is die teleurstelling opnieuw begrijpelijk. Het sprankelende van de eerste twee platen is weg en het briljante van de derde eveneens. Dat maakt hun vierde plaat een gewoon werk. Dat wil zeggen in het Cracker universum, want de plaat bevat nog steeds een aantal briljante nummers, waarbij vooral de bonustrack opvalt. Die raakt aan alles was de band hiervoor zo goed deed. In algemene zin is de band heel goed in heel goede bonustracks.
Gentleman's Blues begint zeer herkenbaar met het er heerlijk in knallende 'The Good Life', ook 'Seven Days' doet het geweldig. Het zijn eigenlijk de langzame nummers die het net niet hebben. Waar die op de voorgangers briljant zijn, blijft het hier soms wat vlak en dan is het lastiger de gedachten er bij te houden.
Als geheel scoort de plaat nog steeds een ruime voldoende overigens. Een echt zwak nummer staat er niet tussen en het gitaarwerk van Johnny Hickman blijft ongeëvenaard. Er kan nog een vier **** waardering inzitten.