Op dit moment weer wat oude platen aan het draaien, waaronder die van Andy Pratt. Andy Pratt leren kennen toen hij zich tot het christendom bekeerde en toen een aantal platen aangeschaft en hem ook live gezien. Die 'christelijke' platen werden alsmaar minder, dus toen me meer gaan richten op de tijd daarvoor. Het tweede (bekendste) titelloze album ooit tweedehands aangeschaft, toen had ik dit album al maar eigenlijk nooit goed beluistert.
Album van halverwege de jaren 70 en natuurlijk niet makkelijk om een opvolger te zijn voor de alom bewonderde voorganger.
Bij dit album doet Andy waar hij goed in is, goed geschreven liedjes zingen, wat catchy soms, muzikaal goed op orde. De productie is wel echt jaren 70 met koortjes, strijkers etc, zodat het geheel zo nu en dan toch wel wat commercieel over komt. Maar daar tussen door laat Andy ook wel zien wat voor muzikant het is. Het blijft lastig met deze artiest, zo lijkt hij zich weinig aan te trekken van wat het publiek wil, geheel een eigen weg gaande. Enerzijds bewonderenswaardig, anderzijds heeft hij op deze manier maar een klein publiek bereikt en nooit de belofte die hij toch was ingelost.
Op zich is dit geen verkeerd album, ben het wel wat meer gaan waarderen, maar de productie staat me soms wat tegen.