Patti Smith is een artieste, die zich kan meten met de allergrootste muzikanten ooit, U2, Bob Dylan, Neil Young, Bruce Springsteen.
En vandaag dacht ik na het epos Memento Mori: als The Doors hadden door kunnen evolueren naar 1997, hadden ze waarschijnlijk geklonken als dit. Jim Morrison is net als Smith in de eerste plaats natuurlijk dichter.
Ook de muziek van The Smiths (1959) is geen onbekende van Patti. Qua teksten, sluit ze ook prima aan bij Morrisey.
Een heerlijke vrouw, stevige melodieuze rock muziek, met af en toe een wat meer donker nummer.
De rock van Waiting underground, Whirl away en 1959 is weergaloos, het onheilspellende Spell, Blue poles is ook prachtig.
Beste nummer vind ik, ook gelijk het meest stevige, Dead city. maar de meeste waardering dus voor Memento Mori.
Wie nog eens zoekt naar een, nieuw te verzamelen artiest(e) met een fantastische catalogus: Patti Smith