Zoals de naam al zegt is dit een compilatie speciaal voor de Nederlandstalige markt. Daartussen toch nog de nodige Franstalige liedjes omdat hij niet genoeg NL-talig materiaal had om een album te vullen. Onbegrijpelijkerwijs ontbreekt dan weer 'Laat me niet alleen' (als 'Ne me quitte pas' en naast het hier opgenomen 'Le chanson des vieux amants'); misschien wel zijn allermooiste lied. Al moet ik zeggen dat ik de versie van Liesbeth List nog hoger waardeer, omdat zij hetzelfde zwartromantische levensgevoel wist te vatten met een meer natuurlijke taalbehandeling. Dat Brel als Franstalige Vlaming geen native speaker was stoort minder in de andere, wat lichtvoetigere Nederlandse nummers die op dit album staan. En dan constateer je toch dat Brel desondanks met Mijn vlakke land en Rosa het gros van native Nederlands/Vlaamse liedjesschrijvers overvleugelde. Zijn benadering van de tekst binnen het lied was revolutionair en onovertroffen en nog steeds een voorbeeld voor een ieder die het wil proberen binnen de Nederlandse taal. Verder is het niet de best denkbare Brel-verzameling, maar ja middelmatig werd het bij hem nou eenmaal nooit.