Missy Elliott - Supa Dupa Fly (1997)

”You never heard beats like this before / When me and Timbaland walk throught the door / Our style be tighter than before, you like our steelo.”

Ondertussen staat het debuut van Missy Elliott bekend als één van de meest invloedrijke R&B en hip-hop albums van een vrouwelijke artiest uit de jaren ’90, wellicht zelfs dé meest invloedrijke. Ondanks dat gegeven is dit, voor mij in ieder geval, een ver van perfect album geworden. Vooralsnog blijft Missy Elliott een interessant figuur: ze produceert haar eigen werk (met Timbaland), en schrijft ze haar eigen werk, én haar talenten liggen zowel bij het rappen als zingen, al is een zingende Missy op geen ander album (zoveel) te horen als op deze, dat maakt dit haar meest naar R&B neigende werk tot op heden.

Ondanks je hier al goed kunt horen dat de productie qua geluid zijn tijd vooruit was (opvolger Da Real World werd zelfs nóg meer futuristisch), stelt het songmateriaal soms teleur - met name op tekstueel gebied. Sock It 2 Me vormt toch wel het hoogtepunt van het album met die heerlijke trompetjes en het slim in elkaar gezette refrein. The Rain (Supa Dupa Fly) is zo slecht nog niet, maar als je de originele versie van de sample hoort, Ann Peebles’ I Can’t Stand the Rain, dan concludeer je toch al snel dat de sample niet goed (genoeg) tot zijn recht komt, en niet echt past tussen de tekst die de tekstschrijvers (waaronder Missy Elliott zelf) eromheen hebben gebouwd. Een wat donkere productie als bijvoorbeeld Why You Hurt Me wordt vooral aantrekkelijk gemaakt door de relaxte sfeer, met een mooie gitaarriff uit Eddie Floyd’s Check Me Out, die zichzelf gedurende het nummer herhaalt. Datzelfde kan ook gezegd worden van I’m Talkin’ dat overigens wel beduidend minder “donker” aanvoelt. Verder een goed liedje.

Er zijn veel gastbijdragen hier op het album te vinden die niet veel (lees: eigenlijk niks) toevoegen, al kan het ook liggen aan 't dus matige songmateriaal. Daarnaast overschaduwen de gasten bij vlagen Missy Elliott zelf, dat lijkt me niet de bedoeling. Best Friends staat bijvoorbeeld vooral in het teken van Aaliyah, en Friendly Skies laat vooral een Ginuwine horen (alsof dat nog niet erg genoeg was, zijn het ook nog eens eentonige semi-R&B-ballads). De enige gastbijdrage die wél wat toevoegt is, is die van Da Brat op Sock It 2 Me, normaal vind ik haar een irritante MC, maar haar verse en flow zijn hier best sterk. Izzy Izzy Ahh is vooral erg melig en vooral wanneer ze de titel bezingt, klinkt het allemaal best vervelend en zeikerig. They Don't Wanna Fuck Wit Me heeft weer zo’n stupide tekst dat het moeilijk is om iets positiefs in dit nummer te zien. Over de gehele linie 'n wisselvallend album; drie sterren dus.