Anne Soldaat - Anne Soldaat (2012)

Nieuw album van de beste gitarist van Nederland.

En de beste liedsjesschrijver.

Als Excelsior supporter al op de deurmat gevonden. Niet vernieuwend, wel weer erg lekker.

Klinkt fijn zeg. Mooie stem ook. Zal zijn debuut binnenkort ook eens luisteren

Anne Soldaat werd in de jaren '90 bekend als een van de songschrijvers van Daryll-Ann. Na het uiteenvallen van zijn band richtte hij Do The Undo op, maar echt succes kreeg hij in 2009 met zijn eerste soloplaat onder eigen naam. 'In Another Life' stond vol met fantastische popliedjes, die lang bleven boeien. Ondanks het solosucces, was Soldaat de afgelopen jaren vooral druk met gitaar spelen in de band van Tim Knol. Tot vandaag de dag. Het wederom met Jason Falkner (Air, ) in Los Angeles opgenomen titelloze tweede soloalbum van Anne Soldaat ziet vandaag het licht.

Zullen we gelijk met de deur in huis vallen? Ja? Wat is dit album weer ijzersterk geworden. Anne Soldaat schud de sterke liedjes uit zijn mouw, en speelt met zijn gitaar de sterren van de hemel. Hij wordt niet voor niets vaak geprezen als beste gitarist van Nederland. Zoals Anne zelf al aangaf was het moeilijk om een geschikte titel te verzinnen voor het album. Begrijpelijk want elk liedje heeft een ander thema, en doen het los van het album ook uitzonderlijk goed. Het zijn vrolijke en tijdloze popliedjes, die zowel stevig als intiem zijn. De muziek is niet vernieuwend, maar wel erg lekker. Opvallend is ook dat hij beter is gaan zingen. Waar zijn stem op 'In Another Life' soms nog wat zeurderig overkwam, is dat op 'Anne Soldaat' nergens. Veder is de plaat bijzonder constant. Nergens zakken de 47 minuten in. Platenlabel Excelsior mag trots zijn. Wéér een pareltje op hun naam. Deze plaat staat de komende tijd nog veel op hier.

van: http://daanmuziek.blogspot....

Geweldige cover van Krokobil bij GIEL Anne Soldaat plays Maybe, Flingels Shadow & Krokobil at GIEL, 3FM | Anne Soldaat - annesoldaat.com

Ik lees toch wat wisselende reacties op de nieuwe cd van Anne Soldaat (het valt hier overigens wel mee), maar ik vind hem weer erg leuk. Perfecte lentepop voor een prachtige nazomer.

Lees mijn volledige recensie op:
De krenten uit de pop: Anne Soldaat - Anne Soldaat - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Erwin

Zijn stem zit hier ergens tussen Brett Anderson van Suede en Frank Black van Pixies in.

Ding Ding Sun. Serieus?

Dit soort luisterliedjes zijn niet aan mij besteed. Het ontbreekt aan tempo en kracht om er vrolijk van te worden. Het kabbelt wat voort, ik heb me behoorlijk door het album heen moeten slepen.

Ik zal het op een later moment nog eens gebeuren. Wellicht is het mijn vorm van de dag.

zou kunnen maar na een paar keer luisteren merk ik dat t me niets doet; anne raakt me nergens hoe goed hij dan ook gitaar speelt.... mis bevlogenheid en bezieling

'If' vind ik overigens wel heel mooi, maar ik heb geen zin een complete recensie te schrijven.
Iets te poppy naar mijn smaak, en de laatste helft wordt mij een beetje saai.
De stem van Anne Soldaat is ook een stem die je moet liggen; die kan nog wel eens vervelend worden na een tijdje.

Verassend leuk plaatje.
Klinkt echt on Nederlands, totaal niet verwacht toen ik dit opzette.

Daryll-ann was in de jaren 90 bepalend voor hoe 'Nederlands' klinkt, dus dat is een rare opmerking. Vreselijke muzak overigens, dit plaatje.

Helemaal mee eens! Na zijn vorige ook dit album een kans gegeven, maar ik vind er eigenlijk maar bar weinig aan. Goede songwriter en redelijke zanger, maar we hebben het allemaal al eens eerder en vele malen beter gehoord helaas. Hoewel ik me voor kan stellen dat veel mensen dit een prima 'niks aan de hand' album zullen vinden, laat het mij helaas wederom volledig koud. Saai en voorspelbaar...nee geef mij Daryll-Ann maar!;)

nadat ik van vakantie terugkwam meteen de cd gekocht , en wederom een prachtige cd. Begint al bij die opvallende hoes . ben wel benieuwd of deze net zo lang in mijn cd blijft hangen als de vorige. Gisteren ook nog bij de cd presentatie geweest in bitterzoet, overtuigend concert en anne stond er een stond zelf verzekerder dan de vorige tour . En wederom gister gehoord dat anne een van de beste gitaristen is van nederland .

Anne Soldaat levert met het gelijknamige album wederom een frisse gitaarpopplaat af. Al vanaf de eerste riff in de albumopener "Maybe" ben ik verkocht. Anne Soldaat's gitaarspel is ogenschijnlijk niet heel complex, maar de sfeer en het gevoel dat hij er mee bewerkstelligt zegt alles over de kwaliteit van de beste man. Het nummer "Ding Ding Sun" is een pijnlijke misser, maar ik vergeef het hem, want de rest van het album is van ongekende klasse. Net als op zijn vorige soloplaat, maar ook op de plaat onder de titel "Do-the-Undo" hoor ik weer verfijnde popliedjes, zijn karakteristieke stem en natuurlijk die onweerstaanbare gitaargeluiden. Op "Mai Thai" laat Anne Soldaat zijn gitaar even flink grommen en dat levert dan ook een wat donkere song op, maar evenwel weer fantastisch. Soldaat is geen gitarist die eindeloos soleert, maar hij speelt volledig in dienst van het liedje. Als je al een solo hoort is deze kort, krachtig en to the point. Functioneel is het goede woord. Deze plaat gaat lekker tussen je oren zitten en is behoorlijk verslavend. Deze plaat is wederom een bevestiging van het talent van Anne Soldaat. Niet alleen als beste gitarist van Nederland, maar ook van zijn capaciteiten als liedjesschrijver. Internationale klasse!

Valt wat mij betreft erg tegen, het kabbelt maar een beetje voort, geen pakkende liedjes, kortom een beetje saaiig

Echt niet mee eens. Gevarieerd, mooie melodielijnen, dynamisch geluid en sprankelend gitaarspel. Het is niet het meesterwerk waar de overigens door mij zeer gewaardeerde Gijsbert Kamer in de Volkskrant mee pronkte, maar dit is een bovengemiddeld goede plaat en een aanwinst in 2012-releases. Anne Soldaat is een bekwame muzikant van vaderlandse bodem.

Ding ding sun vind ik echt vreselijk....

Maar de andere songs vind ik geweldig!

If is toch wel hemeltergend mooi. Geschreven als muzikant die heel het land door reist met de band en geen idee heeft in welke stad hij precies is als hij opeens een straat herkend omdat daar zijn dochter woont (en ex-vrouw) die hij nog maar erg weinig ziet. Het is autobiografisch zo vertelde hij tijdens een concert waar ik bij was.