Erykah Badu - Worldwide Underground (2003)

vet album.
Maar af en toe doet ze wel een beetje raar...

Aantal erg lekkere rummers, en inderdaad wel een raar gilstukje ergens in het begin. Ze blijft van een erg hoog nivo, hoewel deze cd het nivo van de voorafgaande cd's niet haalt.

Een mooie ode aan hiphop en ik vind niet dat ze raar doet. Hij klinkt minder spontaan dan de twee vorigen (en de live-cd natuurlijk) maar dat doet geen afbreuk.
Bijzonder leuk is 'Love of My Life Worldwide' een bewerkte versie van het oldskool ('79) nummer 'Funk You Up' van hiphopmeidengroep The Sequence, hier met vriendinnen Queen Latifah, Angie Stone en Bahamadia 'on the mic'.
I Want You, is mijn persoonlijke favoriet. Een nummer dat perfect in elkaar zit.

I Want You

Komt door de coke

ja ze is een beetje gek!
Coke?

Haalt wat mij betreft het niveau van Baduizm, vooral I Want You.

3,5*

Erg experimenteel album van Miss Badu. Af en toe drijft ze een beetje te ver door, maar dat is ook wel weer de charme aan dit album. Vocaal staat ze gewoon haar vrouwtje en overtuigd het wederom. Wederom een sterke plaat.

Bump It is met Zap Mama.
Waar Badu dan ook weer samen mee heeft gewerkt.

Misschien wel de minste van Badu, al is dat bij haar natuurlijk relatief. Want het is eigenlijk weer een schot in de roos (of toch zeker in dat rondje daarrond). Het groovt, funkt en swingt dat het geen naam meer heeft.

Mochten jullie het nog niet door hebben: Erykah Badu mag voor mijn part samen met Elton John een plaat opnemen vol met gregoriaanse gezangen, ik zal het nog fantastisch vinden.

Niet bij Badu, mijn beste.

Leuke nummer 1 trouwens...

In het boekje staat bij Back in the Day:
Inspired by: all that music we use to love growing up before there was a 4 min. limit.

Album komt alweer in aanmerking voor een extra halve ster. Het ding is met Badu: ook als het niet super is, blijft het gewoon heerlijk om op te hebben staan. Zo'n nummer als Love of My Life Worldwide is muzikaal weinig bijzonder en vocaal ook niet echt briljant, maar het swingt gewoon de pan uit. Eigenlijk vind de grammywinnende bonustrack met Common de zwakste track op deze plaat. Zegt genoeg. Ik hou het nog eventjes op een 4 omdat de plaat me iets te kort duurt gevoelsmatig (want 54 min is in principe natuurlijk prima).

Relaxte plaat, die nergens stoort, maar ook niet heel erg boeit.
Erykah heeft een prima laid back stem en de beats zijn zwoel, zonder te overheersend te worden.
Maar kan eerlijk gezegt geen nummer noemen die mij is bij gebleven.
Prima om op te zetten voor zo op de achtergrond, of als je een rustig stukje aan het cruisen bent.
I.i.g geen miskoop voor die ene euro bij Van Leest.

En we raisen weer met een half. Wat een heerlijke plaat is dit zeg. Bump It is misschien wel gewoon het beste nummer van Badu. Push up the fader, bust the meter, shake the tweeter, bump it, well well well, bump it, well well. En daarna volgt het heersende Back in the Day. Het introotje wat daaraan vooraf ging is ook al heerlijk. Tis gewoon weer een groeier van jewelste deze plaat Geweldig album. Lang leve Badu en **** het feit dat ik in het buitenland zit 13 juli..

Redelijk goed album met als superhoogtepunt I Want You. 10 minuten funksoul van Erykah . De twee bonustracks zijn trouwens wel super. Die heb ik niet (op dit album staan).

Bump It en I Want You zijn echt onwijs lekkere jams.

Fijne bas, fender rhodes en de zweverige zang van Badu. Badu slaagt er altijd in om lange songs te maken. Funky soul-jams zoals maar heel weinig artiesten dat tegenwoordig doen.

Erg fijne plaat, maar Mama's Gun vind ik wel beter. Die is wat organischer.

De twee versies van Love of My Life zijn trouwens ook erg lekker.

Overigens: "dat raar doen" waar sommigen het over hebben, dat zijn Badu en Daulné oftwel Zap Mama. Die laatste doet op haar eigen platen ook allerhande vocale experimenten. Te gek, vind ik dat.

Als liefhebber van zowel hiphop, soul, r&b, funk en improvisatiemuziek, kan ik niet anders stellen dat ik deze magistrale en heerlijk experimentele plaat een geweldig werk van Badu vind.

"I Want You" is fenomenaal. Fantastisch gespeeld en gearrangeerd door Badu en alleskunner James Poyser. Het beste van de jaren '90 komt hier samen met de jaren '70. En dan die freaky gitaarsolo van Lenny Kravtiz aan het eind. Heerlijk psychedelisch.

Bonustrack Love of My Life met Common lijkt een vervolg op I Used to Love H.E.R.