De hoogste tijd om eens een Guilty Pleasure van mezelf voor het voetlicht te halen.
In 1978 was ik volop met voornamelijk symphonische- en hardrock in de weer. Bij vrienden hoorde ik daarentegen ook wel eens wat andere soorten muziek. Een kennis waagde het zowaar om op een avond een hele plaatkant van Chic aan mij voor te schotelen. Disco ? Hmmmm, da's toch nepmuziek; da's toch voor watjes ? Ai, die eeuwige vooroordelen van mezelf ... Die openingstrack vond ik wel gelijk heel erg gaaf, en de andere nummers klonken toch ook wel erg lekker. En ja, eerlijk toegegeven; dat Le Freak is toch wel een aanstekelijk nummer hoor !
Dus toen ik een paar jaar later deze plaat in een uitverkoopbak zag staan voor HFL 4,95 hoefde ik niet eens erg lang na te denken. Huppakee, meenemen, en gauw naar huis met de nieuwe aanwinst .. Stiekem hoopte ik dat er niemand in huis was, zodat ik eens ongestoord me uit kon leven ! Stereo-installatie aan, plaat op de draaitafel, de volumeknop een heel stuk opengedraaid, en genieten maar .. Ja, dat durf ik (nu) toch wel toe te geven ... !
Chic maakte niet zomaar "plat vermaak"-disco, maar meer een soort "Sophisticated Dancemusic". Dansmuziek die je tegenwoordig met de term Cool aan zou kunnen duiden. In de jaren 70 was het waarschijnlijk cool om Chic NIET goed te vinden. Maar heden ten dage zit er nog maar weinig sleet op vind ik, wat zeg ik; voor mij zit er helemaal geen sleet op C'est Chic.
Alhoewel Le Freak zondermeer het bekendste nummer is, vind ik dat nog geeneens het beste nummer. Mijn favorieten zijn het heerlijke openingsnummer en de prachtige, zwoele instrumental Savoir Faire. Ook het uitstekende, heerlijk loom swingende I Want Your Love behoort tot de door mij meest gewaardeerde tracks.
Kortom : Gewoon een fantastische plaat, waar velen eind jaren 70 hun inspiratie uit gehaald zullen hebben. Een plaat waarop ik anno 2012 nog steeds niet kan stilzitten. Een schijf die de pan uit swingt; een plaat met een heerlijke "groove" !
Een (dance)klassieker, wat mij betreft !