menu

Patrick Wolf - Sundark and Riverlight (2012)

mijn stem
3,76 (25)
25 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: Bloody Chamber

  1. Wind in the Wires (3:55)
  2. Oblivion (2:53)
  3. The Libertine (4:20)
  4. Vulture (4:49)
  5. Hard Times (3:17)
  6. Bitten (3:21)
  7. Overture (4:08)
  8. Paris (4:32)
  9. Together (5:00)
  10. The Magic Position (3:52)
  11. Bermondsey Street (5:01)
  12. Bluebells (3:44)
  13. Teighnmouth (4:10)
  14. London (3:52)
  15. House (3:19)
  16. Wolf Song (3:02)
totale tijdsduur: 1:03:15
zoeken in:
tip_of.yourstar
Ter ere van de 10de verjaardag van zijn debuut nam Patrick Wolf een selectie nummers van zijn 5 albums opnieuw op. Het resultaat wordt een dubbel-cd, met de eerste acht nummers op cd 1 (Sundark) en nummers 9 tot 16 op cd 2 (Riverlight). Voor de nieuwe versie van Overture werd er al een video gelost. Deze nieuwe versie klinkt erg goed, maar niet beter dan het origineel. Maar toch: als de rest van het dubbelalbum in dezelfde lijn ligt, wordt dit allerminst een teleurstelling. Nog even afwachten dus en dan zien in hoeverre dit album iets toevoegt aan het totnogtoe briljante repertoire van deze meneer.

avatar van aERodynamIC
4,0
Ik ben benieuwd! Overture vind ik al erg geslaagd.

Hoe zit het met die releasedatum? Bol.com heeft het op 24 september gezet. Dat is eerder dan zijn eigen site. Ik zou het niet erg vinden als wij in Nederland een wat vroegere release krijgen

avatar van staralfur
3,5
"Come and take me back to where it begins"

Yes please!



avatar van aERodynamIC
4,0
Het is me wat met die favoriete artiesten van mij dit jaar. Antony komt met herbewerkingen van oude nummers met klassiek orkest, het mogen dan wel live opnames zijn, zo klinken ze niet echt. Tori Amos komt met eenzelfde concept over enkele weken, Doe Maar bracht afgelopen weekend nummers in een nieuw jasje uit, Kylie doet het weer met een orkest (The Abbey Road Sessions) en Patrick Wolf steekt zijn nummers in een akoestisch jasje.
Tori doet het omdat het twintig jaar geleden is dat haar debuut uitkwam en Patrick vanwege het feit dat het 10 jaar geleden is dat zijn debuut uitkwam.
De één doet het dus groots met orkest, de ander maakt zijn nummers kleiner.

Het zijn altijd wel hachelijke ondernemingen. Want voegt het ook echt iets toe aan de discografie van een artiest? Is het niet gewoon een beetje muzikale armoede?
Daar zal altijd over getwist worden denk ik. Zelf sta ik daar vrij neutraal tegenover. Als het maar goed gedaan is en in het geval van Patrick Wolf scheelt het alvast dat hij de nummers in akoestische setting brengt (Tori bijvoorbeeld neemt nummers die al voorzien waren van orkest en dan kun je je afvragen wat het dan nog toevoegt).
En dan is het natuurlijk de vraag of de nummers aan kracht winnen of dat ze juist hun kracht verliezen. Moet je willen sleutelen aan nummers die ijzersterk zijn? Opzwepende nummers als The Libertine of The Magic Position worden nog steeds opzwepend gebracht maar dan een stuk kaler. Is dat krachtig of mis ik iets?

Allemaal vragen die me gedurende de hele speelduur niet helemaal loslieten. Ik ben van de muziek van Patrick gaan houden om wat het was en bij z'n debuut koste dat echt even tijd voordat die liefde er was. Nu krijg ik ze opeens in andere vorm voorgeschoteld en moet ik daar ineens weer aan gaan wennen.
Gelukkig merkte ik al snel dat mijn liefde voor zijn muziek groot is en dat het talent van deze nog jonge artiest duidelijk voelbaar is op Sundark and Riverlight.
Deze versies weten ook te overleven en hebben karakter. Wolf zingt vaak met een vrij donkere, diepe stem wat pure emotie uitstraalt net als de muzikale omlijsting. Ook zonder electronische snufjes lukt het hem om 'rare piepjes en kraakjes' te produceren zodat het spannend blijft.
Hierdoor vermijdt hij de valkuil van een gezapig zondagmiddag album, iets wat je met een akoestisch concept toch snel kunt krijgen.

Sundark and Riverlight is daardoor wel echt een album voor de Wolf-liefhebbers geworden. Wil je deze artiest leren kennen dan is dit album geen aanrader. Het is sowieso moeilijk om een album aan te duiden als instapmoment want kies je voor het electronische avontuur dat Lycantrophy heet of ga je voor de pop van The Magic Position of Lupercalia.
Wind in the Wires is mijn favoriet dus ik neig te zeggen ga daar voor maar het is en blijft een lastige kwestie en daarmee kunnen we best stellen dat we te maken hebben met een eigenzinnige artiest die wars is van wat anderen willen of vinden.

Ik ben heel benieuwd hoe dat live gaat uitpakken in een kerk (Paradijskerk Rotterdam 29 oktober a.s.). Afgaande op dit album heb ik daar alle vertrouwen in.
Sundark and Riverlight is een geslaagd project wat mij betreft en het is leuk om te zien dat hij echt van alle albums en 1 EP (Bitten is afkomstig van Brumalia) dingen heeft genomen wat de diversiteit ten goede komt.

avatar van staralfur
3,5
Ik weet nog niet zo goed wat ik met deze plaat aan moet - er staan een paar pareltjes op (Overture, Bitten, Teignmouth) maar bij sommige versies kan ik het origineel maar moeilijk loslaten en vind ik ze ronduit lelijk geworden (dit is vooral het geval bij the Libertine). De nummers van the Bachelor vind ik ook niet zo boeiend - dit is mijn minst favoriete PW plaat en ik vind de nieuwe uitvoering van Oblivion ronduit saai.

Sundark and Riverlight staat in ieder geval op mijn mp3speler en de komende tijd zal ik er wat aandachtiger naar luisteren. Hopelijk kan ik na een aantal treinritjes een wat genuanceerder oordeel formuleren.

avatar van Don Broccoli
3,0
Sundark maakt weinig indruk op mij. Knap gedaan hoor, maar het raakt me niet. Op Riverlight lijkt Wolf veel meer los te komen en worden zowaar nummers van zijn minste plaat Lupercalia goed, zoals de bijzondere versie van Bermondsey Street. Als geheel is Sundark and Riverlight interessant, maar het raakt me helaas slechts sporadisch.

avatar van Martin Visser
4,0
ik zou graag een nieuwe plaat van Patrick Wolf tegemoet zien, maar hier ben ik ook al heel blij mee. volgende week ga ik m weer zien in AB, Brussel. meteen mijn afscheid van deze toffe stad! in vijf jaar zag ik Wolf dan drie keer. ik reken erop dat ik hem ook in Amsterdam (waar ik ga wonen) mag verwelkomen!

4,5
Niet echt een verbetering van de originele versies, maar wel een aangenaam en uniek alternatief in vergelijking met een doorsnee best of album.

'Vulture', 'Hard Times', 'Overture' en 'Teignmouth' zijn naar mijn mening het beste. 'Sundark' kan dus over het algemeen mij het meeste bekoren.

4/5

avatar van aERodynamIC
4,0
En weer andere versies vanavond bij het concert in Rotterdam

avatar van staralfur
3,5
Ik heb genoten van het concert in de Duif: ik werd blij verrast door de nummers die ik op de cd wat gezapig vind. De setlist was erg sterk, er zaten aardig wat persoonlijke favorieten tussen. Ik had niet zulke hoge verwachtingen vooraf, wat dus heeft geresulteerd in een meer dan fijne avond!

Ik vond Overture één van de hoogtepunten

4,5
Na enkele luisterbeurten, toch nog een half puntje erbij!

avatar van staralfur
3,5
Na lang wikken en wegen heb ik eindelijk dit album beoordeeld. Er staan een aantal prachtige nummers op, maar ook een aantal saaie waarbij ik het origineel niet los kan laten of die ik sowieso al niet erg mooi vond (dat is met name het geval bij de Bachelor nummers).

avatar van AdrieMeijer
4,0
Wat is het toch spannend om af en toe iets volledig nieuws te ontdekken. Via de website van Humo, waar men lovende dingen schreef over dit dubbelalbum, kwam ik op de homepage van Patrick Wolf terecht. Hier kon je alle nummers beluisteren, en dat heb ik gedaan. Talloze malen! Het leuke was: ik wist niets van Patrick Wolf, ben eigenlijk helemaal niet zo’n liefhebber van dit soort “theatrale voordracht” (ik geef het maar een naam, hoor) maar ik hoorde wel dat hier een uiterst gedreven muzikant aan het werk was. Een week lang twijfelde ik: “Kan ik dit wel mooi vinden? Is dit wellicht hele foute muziek? Zullen mijn kinderen mij keihard uitlachen als ze horen dat ik naar Patrick Wolf luister?”
Inmiddels weet ik dat het gewoon prima muziek is. Het theater en de verkleedpartijen negeer ik, ik ga helemaal voor de uitstekende songs en de uitgekiende, sobere arrangementen. Omdat ik de originele versies nog nooit gehoord heb, is elk nummer voor mij de eerste, enige, echte versie die ik ken. Ik weet ook nog niet of ik de eerdere cd’s ga aanschaffen. Dit is eigenlijk mooi genoeg. Straks ga ik Sundark and Riverlight nog minder waarderen omdat de oude versies beter zijn, en dat wil ik niet.

avatar van bommel
4,0
Ik ken Patrick van Lupercalia, waarvan ik behoorlijk onder de indruk was.
Was van plan om wat eerder werk van hem op te zoeken.
Deze selectie geeft me daarbij een zetje in mijn rug.
Wat een geweldige zanger .
in Juni komt hij naar Eindhoven voor het Naked Song Festival / ik zal er zeker bij zijn

Linus Van Pelt
Die versie van vulture hier is ook echt kippenvel waardig

Gast
geplaatst: vandaag om 20:33 uur

geplaatst: vandaag om 20:33 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.