Hidden Orchestra - Archipelago (2012)

Zo, dit maakt al gelijk indruk. Qua stijl overeenkomsten met mijn favoriet van 2011.

Toch een heel stuk minder spannend dan Night Walks. De review van de bbc is wat mij betreft wel redelijk spot on. Er wordt daar geschreven dat de muziek bedoeld is om een verhaal te vertellen, maar dat je hierin te weinig meegezogen wordt en er daarnaast amper (spannende) plotwendingen te vinden zijn. Het vakmanschap is ontegenzeggelijk aanwezig, maar de uitvoering is wel heel erg braaf.

En hier zit ook voor mij het pijnpuntje: het klinkt allemaal zo verzorgd en netjes dat het album snel richting achtergrond verdwijnt. Een fijne soundtrack voor allerlei momenten waarop muziek niet op de voorgrond hoeft te staan en dat lijkt me nu niet de bedoeling van dit album.
Niks mis met netjes tussen de lijnen kleuren maar dan gaat het zeker geen memorabele plaat opleveren in elk geval en dat is hier helaas aan de orde.

Waarom zou een album een verhaal moeten vertellen of op de voorgrond staan?
Dit is perfecte muziek om op weg te glijden, met veel gevoel voor detail en harmonie. Het staat dicht bij jazz en binnen de lijntjes is het behoorlijk spannend als je mij vraagt.

dat moet natuurlijk niet persé, maar muziek die mij kan prikkelen krijgt simpelweg een hogere score.

Muziek die geen kwaad kan doen en sterk doet denken aan Bohren, Kilimanjaro, en 4Hero etc - vroeger werd dit ook wel aangeduid als "lounge" - beetje jazz zonder ballen, kattenbrokken (hap-slik-weg-)muziek, met wel aardige stukjes hier en daar. Na afloop vraag je je af,w at het precies is dat je hebt gehoord - gepiel met trompet doet ook denken aan NPM en DJ Krush, maar daar heeft het meer effect.

De lyrische stukken zorgen ervoor dat het wel in de smaak zou kunnen vallen bij prog/symfo-lovers; mijn smaak gaat niet die kant uit.; iets strakker, minimaler gefocust had ik fijner gevonden, dit waaiert mij te veel uit.

Toch wel iets minder dan het debuut, dit is nu meer muziek voor de achtergrond en niet echt spannend meer te noemen.

3,0 Sterren.

Whiskas Zalm, voor de kat die tijd neemt om te kauwen .

Elders heb ik uitgelegd hoe het beeld tot stand kwam: in de vorige eeuw had ik twee Siamezen - die kregen (bijna) altijd hart en ('scuse me) eendagskuikens. Beide vergden wat inspanning (kauwen, kraken) om te eten en dus ook tijd. Incidenteel - als ik vergeten was iets te ontdooien - kregen ze iets anders - dat vergde altijd minder eettijd en na afloop keken ze altijd verwachtingsvol naar me zo van "was dat het nou, of komt er nog iets"- dat omschrijft precies het gevoel dat ik heb bij dit soort muziek. Waarschijnlijk omdat ik een interne behoefte heb aan meer weerbarstige muziek met moeilijker te kraken noten

Mooi verhaal, het punt is duidelijk .

Mijn favoriete albums zijn trouwens ook niet de gemakkelijkste. Toch vind ik achtergrondmuziek best lekker op zijn tijd, mits het goed is gemaakt zoals hier. Vier sterren is misschien wel wat veel, daar kan nog een halfje afgaan.

Spannend, bijna soundtrack achtig album, van deze Hidden Orchestra. Goed te volgen op een mooie scheidslijn tussen elektronische muziek en jazz. Goed gemusiceerd en dito verzorgd. Plaat geeft steeds weer nieuwe geheimpjes vrij waardoor de spanning blijft terugkomen. Kan nog groeien.

Hmmm, na eerste beluistering vind ik em net zo goed als de vorige! Maar goed, ik moet het nog even laten bezinken...

Op de een of andere manier vind ik het behoorlijk in kakken na de eerste helft. Het wordt een soort mengelmoes van sound en het houdt mijn aandacht niet meer vast. Terwijl ik de eerste plaat van voor toch achter spannend vond, en deze juist vind verassend vind met de ritmes, veranderingen en bas loopjes tijdens de nummers 2 t/ 6.
Seven hunters staat hier als favoriet, maar ik vind het te lang duren, en daarna komt de spanning niet echt meer terug.

Deel grotendeels de mening van mijn voorganger hier, de vorige plaat boeide van begin tot eind en had enkele serieuze uitschieters waar alles op deze plaat iets meer kabbelt zonder al teveel nummers die er uit springen. Nergens slecht maar Night Walks beluister ik dan veel liever.