De Gum reviewt: deel 6
Van de band Imaad Wasif had ik nog nooit gehoord en na wat opzoekwerk op Musicmeter moest ik vaststellen dat de band ook hier niet zo gekend is. Strange Hexes heeft zelfs maar 3 stemmen op deze site. Nochtans hoor je meteen dat we hier met vakmuzikanten te maken hebben, vooral de gitaarpartijen zijn van een hoog niveau ( de outro van The Oracle!). De licht psychedelische rock van de band doet mij soms wat denken aan het hier eerder besproken The Black Angels, al is dit veel braver, minder vuil. Favoriet is Unveiling, een nummer dat heerlijk blijft doordenderen met zo'n zeurende gitaarrif waar Crazy Horse een patent op heeft.
In het geheel kan het album mij echter niet blijven boeien, daarvoor staan er te weinig echt goede songs op en hoor ik te weinig afwisseling. En tjah, het blijft allemaal zo braafjes. Ik mis een uitspatting of een echt creatief idee. Bovendien mist de zanger wat power in zijn stem bij de stevigere passages. Zijn melancholisch en warm timbre is dan weer wel uitermate geschikt voor bijvoorbeeld het trage, maar mooie Oceanic.
Nu ben ik misschien wel erg kritisch, want Strange Hexes is toch een plaat die er mag zijn en gewoon lekker wegluistert. Unveiling blijft hier in de rotatie gaan, maar de rest van de cd zal ik vermoedelijk niet zo snel opnieuw draaien.