menu

Carpenters - Passage (1977)

mijn stem
3,50 (22)
22 stemmen

Verenigde Staten
Pop
Label: A&M

  1. B'wana She No Home (5:36)
  2. All You Get from Love Is a Love Song (3:47)
  3. I Just Fall in Love Again (4:05)
  4. On the Balcony of the Casa Rosada / Don't Cry for Me, Argentina (8:00)
  5. Sweet, Sweet Smile (3:02)
  6. Two Sides (3:29)
  7. Man Smart (Woman Smarter) (4:22)
  8. Calling Occupants of Interplanetary Craft (7:08)
totale tijdsduur: 39:29
zoeken in:
avatar van desz
Ik wil en MOET even zeggen dat 'Calling Occupants...' het meest geniale nummer van de carpenters is.

luisteren!!

avatar van titan57nl
5,0
Goede song...kende ik nog niet...klinkt ook een stuk moderner.

EVANSHEWSON
Calling Occupants is dan ook een COVER van een bandje genaamd KLAATU.

Rond Klaatu was destijds nogal wat commotie, men dacht dat de Fab Four (The Beatles) er achter schuilgingen... bleek niet zo, natuurlijk, maar het blijft een meesterlijk nummer over ruimtewezens...

avatar van Simon Smith
3,5
Simon Smith (crew)
Sweet, sweet smile, daar word ik vrolijk van .

Ozric Spacefolk
Aangename en veelzijdige softpop plaat, met een zooi erg mooie momenten.

De plaat begint al lekker upbeat/funky. Erg aardig.

Calling Occupants (cover van Klaatu) -single release viel samen met de Star Wars-rage en werd opgenomen met 160 muzikanten/zangers.
Een bijzonder nummer.

De Carpenters-versie van Don't Cry for Me is ook echt heel erg mooi.

avatar van Wandelaar
Het kwartje was gevallen bij de Carpenters. Het moest anders. Niet drastisch, maar toch wel een koerswijziging.Calling Occupants of Interplanetary Craft is zo'n on-typisch Carpenters-nummer, dat hier met durf wordt neergezet. Carpenters op het prog-pad, zou je haast zeggen. Geslaagd nummer van Klaatu en hier prima vertolkt.
Wat verder in positieve zin opvalt is het 8 minuten durende On the Balcony of the Casa Rosada / Don't Cry for Me, Argentina. En dan de dansbare opener!
Redelijk gedurfd album van broer en zus. En nu ook eens een hippe hoes. Ja, het kón.

avatar van jorro
4,0
De Carpenters. Mijn guilty pleasure. De stem van Karen die altijd klonk als een klok, prachtig. En dan die vertolking van Calling Occupants of Interplanetary Craft, die is ..kippenvel..

4* voor het hele album en 6* voor Calling Occupants,
Album staat geheel terecht in de OOR jaarlijst van 1977.

avatar van gaucho
3,0
Mwah, of dat 'geheel terecht' is weet ik niet. Ik vind het een wisselvallig album, maar dat komt natuurlijk ook doordat Richard en Karen merkten dat hun concept door de tijd werd ingehaald. En dus werd het tijd voor wat anders. Dit is niet een typisch Carpenters-album zoals de platen daarvóór. Het lijkt wel of ze de critici vooral wilden tonen hoe veelzijdig ze waren.

Dat pakt enkele malen goed uit: hun Broadway-aanpak van Don't cry for me Argentina mag er zijn, al voegt het ookl weer niet zo heel veel toe aan het origineel. De dansbare opener B'wana she no home (origineel van Michael Franks) pakt ook best goed uit, met name door het muzikale duel van keyboard en fluit. Maar aan de reggae van Man smart, woman smarter (ik kende het eerder van Robert Palmer, maar dat is volgens mij ook niet het origineel) vertillen ze zich.
Sweet sweet smile is een upbeat country-moppie dat hier te lande nog de tipparade haalde. De resterende nummers zijn redelijk standaard Carpenters, al is All you get from love nog wel bovengemiddeld.

Maar het meest fascinerende nummer is de afsluiter, en de reden waarom ik dit album enkele maanden geleden uit de uitverkoopbakken viste: hun cover van het een jaar eerder verschenen Calling occupants van het Canadese Klaatu. Een stukje progpop waar werkelijk alles voor uit de kast gehaald is, inclusief een bijna honderd leden tellend orkest en een koor van van zo'n zestig man.
Plus een voice-over gastrol van hun vaste gitarist Tony Peluso. Die imiteert aan het begin van het nummer een DJ die per ongeluk contact maakt met buitenaards leven. Dat is één keer grappig, maar daarna toch behoorlijk 'corny' en het verpest eigenlijk mijn luisterplezier.
Ik had de single al eerder. Die duurt vier minuten en daarop begint Karen meteen te zingen. Dat werkt beter, wat mij betreft, want mede door haar fantastische vocalen stijgt het nummer letterlijk tot grote hoogten.

De tekst is nog steeds wat apart, maar de timing was perfect: de plaat verscheen een maand voor Steven Spielberg's film Close encounters, die ongeveer hetzelfde thema heeft. Die zette, in combinatie met met kort daarvoor verschenen eerste Star Wars-film, de toon voor de rest van de jaren zeventig, waarin sci-fi- elementen stevig zouden doorklinken in literatuur, film en muziek. Een grote hit werd het overigens niet: in de VS haalden ze nog net de top 40, in Engeland de top-20 en zowaar in Ierland, opvallend genoeg, werd het een nummer één hit.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:34 uur

geplaatst: vandaag om 15:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.