menu

Eric Clapton - No Reason to Cry (1976)

mijn stem
2,99 (65)
65 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Blues
Label: Polydor

  1. Beautiful Thing (4:25)
  2. Carnival (3:41)
  3. Sign Language (2:57)

    met Bob Dylan

  4. County Jail Blues (3:58)
  5. All Our Past Times (4:38)
  6. Hello Old Friend (3:36)
  7. Double Trouble (4:21)
  8. Innocent Times (4:11)

    met Marcy Levy

  9. Hungry (4:38)
  10. Black Summer Rain (4:50)
  11. Last Night (4:51)
totale tijdsduur: 46:06
zoeken in:
2,5
Als je naar de bezetting kijkt, met Bob Dylan, Ron Wood en een groot deel van The Band, verwacht je heel wat van dit album, maar het resultaat kan me niet boeien. No reason to listen...

avatar van devel-hunt
3,5
Weer zo'n rommelige plaat, met hier en daar een kleine parel. Maar over het algemeen werd er waarschijnlijk tijdens deze opnames meer gezopen, gesnoven, geblowd en misschien gespoten als dat men serieus een goede plaat wilde maken. Black summer rain, Hello old friend, double trouble en All our past times dragen deze plaat, de rest onder de maat, maar wel 4 erg goede nummers zodat een 3,0 o.k is!!

beaster1256
nee ook dit album kon me niet bekoren vroeger

avatar van jeroenheinz
Stond laatst met deze plaat in mun handen en twijfelde of ik hem aan zou schaffen. In de hoes zat alleen nog een artikel waar geen positief woord over dit album in stond. Gezien de reacties hier lijkt dit wel te kloppen. Zoals devil-hunt zegt en aan de cover te zien hielden ze zich meer met andere zaken bezig Tip: de auto-biografie van Clapton. Afgelopen zomer gelezen en het is een wonder dat de man nog leeft...

MrGuitar240
Hello old friend is een super nummer.County jail blues natuurlijk ook.

Over double trouble zeg ik niets.

avatar van devel-hunt
3,5
Waarom zeg jij over Double trouble niets, verklaar je nader!!

MrGuitar240
devel-hunt schreef:
Waarom zeg jij over Double trouble niets, verklaar je nader!!


Haha, op een goede manier. Het nummer is van onaardse schoonheid dat iedereen dat wel begrijpt. Ik heb het niet voor niets bij het topic mooiste bluessongs erbij gezet:p. Foutje. Het is logisch dat je dat denkt. Winwood/Clapton versie blijft het best.

avatar van devel-hunt
3,5
De uitvoering op de live CD 'just one night' vind ik persoonlijk de beste.

MrGuitar240
devel-hunt schreef:
De uitvoering op de live CD 'just one night' vind ik persoonlijk de beste.
Ook mooi. Ik vind alleen de solo's mooier op de SW en EC versie. En natuurlijk de Hammond voegt heel veel toe. Clapton vind ik ook met meer bezieling zingen. En zijn stem is sowieso beter geworden met de jaren. Heb je deze versie gezien?:

YouTube - Eric Clapton - Double Trouble

Superb. Alleen slechte sound quality. Maar dit is een fantastische periode. Ik weet niet of je de dvd 24 nights heb. Luitser naar Old love. Hij is op de DVD 24 nights beter dan op de CD 24 nights (anders ja). En anders kun je hem op youtube zien. En tijdens dat concert deed hij ook een geweldige solo op i shot the sheriff. Die staat alleen niet op de dvd. Hier een filmpje (wel kijken he?:p)
YouTube - Eric Clapton - I Shot The Sheriff - Instrumental / Live Jam

Niet de echte versie. Het begin hoort er niet bij. Ze hebben wel de solo ervan achteraan geplakt. Die begint op: 0:52 Beautiful... Ga wel een beetje off-topic. Maarja, wel lekker lullen over muziek:p.

avatar van devel-hunt
3,5
MrGuitar, zeker een waanzinnige uitvoering van Double Trouble , is waarschijnlijk eind jaren 80 opgenomen, zo aan zijn uiterlijk te zien.

avatar van jeroenheinz
Opgenomen in 1995. Wat een waanzinnig lekkere versie

MrGuitar240
Ik vind dit album nog wel gaan eerlijk gezegt. Beter als Backless.

Grungehead
Genoeg redenen om te huilen..

avatar van Ataloona
Fisherman's Friend, sterk spul hé?

Grungehead
Er zijn zoveel gitaristen beter dan Eric Klaplong..

avatar van devel-hunt
3,5
Grungehead schreef:
Er zijn zoveel gitaristen beter dan Eric Klaplong..
Volgens mij weet jij niet eens wie en wat Eric Claplong is.

2,0
Wat een bagger plaat, met uitzondering van double trouble; maar dat is dan weer een cover.

avatar van heartofsoul
3,0
Dit album heb ik pas onlangs leren kennen, dus is het niet onmogelijk dat er nog een halve ster bijkomt, maar dat is het dan wel. Het ontbeert voor mij de spanning van bijvoorbeeld 461 Ocean Boulevard (misschien wel mijn favoriete Clapton-album) en ik vind het spel enigszins routineus en aan inspiratie ontbreken. Bovendien lijkt het alsof Clapton nogal door de neus zingt - ik vind het in ieder geval niet erg fraai. Teleurstellende vertolking van Double Trouble bovendien (wat zou Otis Rush daarvan hebben gevonden ?) Het blijft natuurlijk persoonlijk, maar dit is een teleurstellend album. Beste nummers vond ik trouwens de twee nummers met Marcy Levy - geweldige zangeres.

avatar van jailhouserocker1
Ik heb met Clapton hetzelfde als met Santana. Beide geweldige gitaristen, maar ook beiden bijna alleen maar slechte of middelmatige platen gemaakt. Heb dat altijd bijzonder gevonden dat ze ondanks dat toch zo'n geweldige naam hebben.

avatar van gaucho
3,0
Ik herken het bovenstaande wel. ik ben een groot fan van beide gitaristen, en ben dus behoorlijk vergevingsgezind. Maar ik snap ook wel dat muziekliefhebbers die wat dieper graven, stuiten op heel veel matige tot slechte albums van beiden.
Deze van Clapton valt voor mij in de categorie 'matig'. Het leek erop alsof Clapton's solo-carrière een hoge vlucht zou nemen door het heel behoorlijk 461 Ocean Boulevard, maar op navolgende platen in de jaren zeventig leek het vuur te doven. Want dit is toch vooral een plaat waarop de gitarist een uitgebluste indruk maakt. Op de geflopte single Carnival vlamt-ie nog even, maar dat is verder niet zo'n sterk nummer.

Inderdaad, met terugwerkende kracht is de hoesfoto veelzeggend. Clapton had in deze jaren meer aandacht voor de drank en kweekte dan ook een fikse alcoholverslaving aan. Het is hoorbaar op deze plaat. Het middenstuk, met All our past times, Hello old friend en de cover Double trouble (die later op het live-album Just one night een stuk beter tot zijn recht kwam) is dan nog het aardigst, maar voor de rest zijn de songs voornamelijk 'forgettable'.
Echt heel slecht wordt het nooit, want Clapton blijft een begenadigd gitarist en de band is uitstekend, ook in dit softe, voortkabbelende materiaal. Maar heel erg memorabel is het allemaal niet. De huidige score, een krappe 3, lijkt me dan ook terecht, en zelfs ietwat genereus.

avatar van vigil
3,5
In tegenstelling tot de meeste vind ik dit nog niet eens zo'n verkeerde plaat. Veel niets aan de hand muziek maar het hoeft ook niet altijd uit dubbele bodems, gelaagde solo's en een inventieve hook te bestaan.

Waar de meeste mensen het dan weer wel over eens zijn is dat Double Trouble een klein meesterwerkje is. Hello Old Vriend is ook wel een erg fijn liedje net zoals het lome Black Summer Rain en om Marcy Levy (aka Marcella Detroit van Shakespeare Sister) weer eens de country te horen zingen is ook weinig mis mee.

avatar van goldendream
De jaren 70 platen van Clapton krijgen veel kritiek, maar ik hou van het sfeertje in die platen. Ik herken ook veel melancholie in bepaalde nummers. 'Black Summer Rain' is zo'n nummertje.

Met Cream was hij inderdaad veel creatiever. Ik heb hier nog een goedkoop en niet officieel dvd'tje (zo eentje uit de afprijsbakken) liggen met beelden van Cream live, maar het oorverdovende geluid, het elkaar de loef willen afsteken en de ellenlange solo's steken me vlug tegen. Als ik dan luister naar 'Crossroads 2' met liveopnames uit de jaren 70 is het duidelijk dat ik die verkies: veel lange solo's, maar nooit om naar oordopjes te verlangen.

avatar van LucM
2,5
Eric Clapton heeft solo heel wat prima albums uitgebracht maar ook een aantal matige waaronder deze No Reason to Cry. Dit album maakt een wat futloze indruk, het heilige vuur lijkt uitgedoofd. Eric Clapton is een begenadigde gitarist maar teert hier teveel op routine en de meeste songs kabbelen spanningsloos voort al zijn ze op zich niet slecht. Wellicht zat hij toen al aan de drank zoals te zien is op de hoes nadat hij is afgekickt van de heroïne.

avatar van vigil
3,5
LucM schreef:
Wellicht zat hij toen al aan de drank zoals te zien is op de hoes nadat hij is afgekickt van de heroïne.

Ik denk dat dit een vrij veilige aanname is

avatar van jorro
2,5
Ik ben nooit een Eric Clapton fan geweest en uit de reacties hierboven en het stemgemiddelde leid ik af dat het luisteren naar deze plaat daarbij niet gaat helpen. Omdat het album wel genoemd wordt in de jaarlijst 1976 van Oor (46e) heb ik toch de moed bijeen geschraapt om er eens voor te gaan zitten.
Opener 'Beautiful Thing' scoort geen punten bij mij. Het vlottere 'Carnival' bevalt al beter. 'Sign Language sleept zich naar het einde. 'County Jail Blues' wordt door de zang een onvoldoende. Ik hoor weinig inspiratie tenminste. 'All Our Past Times' overtuigt me wat meer en de daarop volgende nummers klinken best aardig, behalve afsluiter 'Last Night',
Kortom de eerste helft dik onvoldoende, de tweede helft een kleine voldoende. Dat en omdat ik geen fan ben maakt 2,5*

avatar van Pieter Kars
3,5
Voordat de lezers massaal afhaken door de meeste van de berichten... Het is maar net met welke insteek je deze plaat opzet. Als je hoopt op briljant gitaargeweld van Slowhand zoals hij dat bij Cream e.a. deed, kom je bedrogen uit. Maar als je een laid-back jaren 70 album kan waarderen waarbij E.C. in dienst van het liedje speelt i.p.v. zijn eigen virtuositeit demonstreert, is dit een fijn album. Ik ben geen groot fan of zoiets en dit album is ook geen hoogvlieger, maar ik kan de meeste solo-albums van E.C. met die insteek goed hebben.

avatar van Mssr Renard
Wat een lage score voor deze toch wel aangename plaat. Het kabbelt op een aangename manier lekker voort.

Ik heb deze op lp gevonden, en ben blij dat hij in mijn collectie nu zit. Soms hebbkk gewoon zin in iets kalmers, en oh wat staat er mooi en subtiel gitaarwerk op.

avatar van Twinpeaks
3,5
Al met al geen hele beroerde plaat. De verwachtingen lagen misschien wat hoger , maar het is een prettig in het gehoor liggende plaat, wat misschien door de hoeveelheid van stijlen wat onevenwichtig aan doet. Bij tij en wijle kan ik hier wel van genieten en op de achtergrond om bij te werken doet ie het prima. Ga je dieper luisteren oogt het wat vlak en ongeïnspireerd. Een aardige middenmoter voor mij in Clapton's oeuvre . 3 en halve ster.

avatar van adkieb
4,5
Ik snap de kritiek op dit album eigenlijk niet zo. Het is een plaat die lekker wegluister en met nummers als "Sign Language", "Double Trouble", "Hello Old Friend" en "All our past times" prima songs bevat. Baanbrekend? Zeker niet. Lekker? Zeker wel.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:13 uur

geplaatst: vandaag om 01:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.