menu

The Kinks - Low Budget (1979)

mijn stem
3,43 (43)
43 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: Arista

  1. Attitude (3:48)
  2. Catch Me Now I'm Falling (5:58)
  3. Pressure (2:27)
  4. National Health (4:03)
  5. (Wish I Could Fly Like) Superman (3:21)
  6. Low Budget (3:47)
  7. In a Space (3:44)
  8. Little Bit of Emotion (4:51)
  9. A Gallon of Gas (2:42)
  10. Misery (2:57)
  11. Moving Pictures (3:44)
  12. A Gallon of Gas [US Single Extended Edit] * (3:52)
  13. Catch Me Now I'm Falling [Original Extended Edit] * (6:49)
  14. (Wish I Could Fly Like) Superman [Disco Mix Extended Edit] * (6:01)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 41:22 (58:04)
zoeken in:
tondeman
Aangenaam verrast door dit plaatje, rockt erg lekker weg

beaster1256
prachtige plaat van the kinks en ook de cover is mooi

Father McKenzie
De plaat die nog niet lang uit was toen ik in 1980 mijn legerdienst moest doen. Iemand op de slaapzaal had een cassette met deze plaat erop, we hebben er toen vaak naar geluisterd.
Ik heb ze toen in het leger besteld op elpee, toen kon je vrij goedkoop elpees aankopen via het leger, toch een voordeel als milicien.
Dus deze plaat, niet hun beste, maar zeker niet hun slechtste blijft voor mij voor eeuwig en drie dagen verbonden aan mijn tijd als barman in bar officieren in Brakel, Duitsland 1980/1981.

Catch Me Now I'm Falling en Superman blijven lekkere rocksongs.

avatar van Droombolus
3,0
Ondanks dat er diverse goede songs op deze plaat staan, slaat ie toch niet echt bij me aan. De produktie is net even te netjes, zo zijn bijvoorbeeld Dave´s gitaar fills en zang IMO te ver naar achter gemixed en de songs hadden in een wat kompaktere vorm veel beter tot hun recht gekomen. Catch Me Now I´m Fallin´ is een echte Ray klassieker maar het refrein wordt zo vaak herhaald dat je als het ware gaat zitten wachten op het einde. En dan staat dat nummer er ook nog een keer als bonus op in een wat langere mix van een kleine 7 minuten ......... Deze gaat niet vaak meer uit de kast komen vrees ik .........

Father McKenzie
@ Droombolus, ik heb de elpee gehad, dat wel. Toen de cd in opkomst was, begin '82 dacht ik, heb ik mijn collectie van elpees, destijds een 400-tal nog voor behoorlijke prijzen kunnen verkopen in de plaatselijke platenshop.
Die man had een vak met tweedehandsplaten, en mijn elpees waren in onberispelijke staat; Ook deze van The Kinks dus.
Maar ik heb de plaat nooit teruggekocht, zo goed vind ik dit album niet.
Van The Kinks heb ik eigenlijk enkele prima verzamelaars en wat van hun sixtiesalbums, toch hun best periode vind ik.
En onlangs die nieuwe box Picture Book, een 6-cd's verzamelbox, maar die is nog niet toegevoegd voor zover ik zie.
En ik heb het toevoegen al lang opgegeven, het lukt toch zelden en het is dan pure frustratie en ergernis en dat kan ik missen als tandpijn, maar mocht iemand zich geroepen voelen....

Hier zitten trouwens semi-professionele TOEVOEGERS heb ik al gemerkt, sommigen lijken haast niets anders te doen....

avatar van Droombolus
3,0
Omdat hun RCA platen me toch behoorlijk meevielen, heb ik The Arista Years box voor mijn jaardag gevraagd. Daar zitten alle ozzinele platen, remastered en expanded, in. Anders had ik deze waarschijnlijk niet eens gehaald en genoegen genomen met de Come Dancing With The Kinks comp .......... Desalnietteplus is die box wel een goede manier om mijn nieuwgierigheid te bevredigen.

kistenkuif
Opvolger van het muzikaal zeer aardige Misfits. Dit album bijt qua songteksten wat harder. Davies' ironie en de kritiek op de amerikaanse droom hielpen het album bepaald niet op weg in de US. Muzikaal neigt het naar keurige fm-hardrock. Ik luister er graag naar 's nacht op de baan.

avatar van nlkink
3,5
Deze CD is een van de weinige waarvan de geluidskwaliteit een sprong naar voren was t.o.v. de LP versie. Waar de hardrock gitaar partijen op de LP wat 'modderig' klonken klonkt het op de CD perfect. Alle instrumenten mooi gescheiden hoorbaar in plaats van de geluidsbrij op de plaat. Opmerkelijk.

avatar van bikkel2
3,5
The Kinks bleven de hele jaren 70 opmerkelijk produktief, ondanks de matige verkopen in Europa met name.
Low Budget heeft energie genoeg en bevat dit keer pittige spierballenrock.
Voorbeeldige scherpe produktie ook, met de hardrockende gitaar van Dave Davies prima voor in de mix.
Geen echte topper, wel lekker en Ray heeft zichzelf een rauwere stem aangemeten.
Opener Attitute hakt er gelijk behoorlijk in; Zijn dit The Kinks....?? Ja dus.
De band kan deze rockkant prima aan, of het echt bij hun past, is een ander verhaal.
Een Amerikaanse aanpak wederom, maar echt glad vind ik deze dan weer niet.
Geinig ook wel de disco invloeden betreft Superman en de frivole afsluiter Moving Pictures.

Best lekker album, al smaakt mij niet alles.

avatar van T8T
4,5
T8T
Hoe oud ook dit album mag wezen, het blijft gesprekstof onder muziekliefhebbers.

De Kinks hebben een lange staat van dienst, al hoef ik onder jullie hier dat niet te vermelden natuurlijk. Wel dat daardoor de één van de sixties Kinks houdt, de ander van de zeventig Kinks enzo verder.
Low budget uiteraard een album dat op de deur van de jaren 80 stond te bonken, maar door het rock gehalte geen jaren 80 synthesizer pop is.
Ik heb de Kinks altijd al een live band gevonden, en mijn favoriete nummers van hun zijn beslist niet het afgezaagde celoid hero’s en lola. Dat is te commercieel voor mij. Doe mij maar lekker low budget, en hun latere album give the people what they want.

Na verrek, een nummer van de Kinks is nu op de radio. Over toeval gesproken. Sunny afternoon.

avatar van bikkel2
3,5
Ik denk dat The Kinks in hun zeg maar mid en eind 60's periode + nog een beetje jaren 70, hun beste periode doormaakten.
Even afgezien van de bekendere "afgezaagde" stukken. Tja, daar zullen de meningen over verschillen.
De albums waren in ieder geval origineel en bleven tot op een bepaald moment typisch Kinks.

Ik vind het wel minder worden v.a zeg maar 1975.
Het is allemaal niet zo origineel meer en daar hoort deze ook bij.
Het steekt nog wel boven de middelmaat uit, maar deze periode bevalt mij een stuk minder.

avatar van nlkink
3,5
The Kinks als stadion act. Low Budget was de bevestiging van de renaissasance die eigenlijk al begon in 1977 met het album Sleepwalker. Het in 1980 uitgebrachte live album bevatte zes nummers afkomstig van Low Budget. Dat ging ten koste van een handvol hits. Niet alle fans waren er blij mee maar de groep had het gelijk aan zijn kant. Low Budget werd moeiteloos goud.

avatar van RuudC
2,5
Het is bewonderingswaardig te noemen hoe The Kinks probeert met de tijd mee te gaan. Het heeft met Pressure zelfs een wat punkachtige track in huis. Is het goed? Welnee. Het is allemaal wel aan te horen, maar ik blijf erbij dat de muziek grotendeels ongeïnspireerd klinkt. Superman is heel aardig, maar daar staat veel middelmatigheid tegenover. Nietszeggende rommel als In A Space, Little Bit Of Emotion en Moving Pictures. Ik ben wel benieuwd naar wat The Kinks in de jaren tachtig hebben gedaan, maar het vertrouwen in een goede afloop neemt nog verder af.

Tussenstand:
1. Face To Face
2. Lola Versus Powerman and the Moneygoround, Part One
3. The Kinks Are the Village Green Preservation Society
4. The Kink Kontroversy
5. Preservation Act II
6. Something Else
7. Kinks
8. Kinda Kinks
9. Sleepwalker
10. Preservation Act I
11. Arthur (Or the Decline and Fall of the British Empire)
12. Misfits
13. Schoolboys In Disguise
14. Soap Opera
15. Low Budget
16. Everybody's In Show-biz
17. Muswell Hillbillies

avatar van lennert
4,0
Het voelt echt aan alsof ik compleet aan het breken ben met de gangbare gedachtes van de fans, maar verdomme wat ben ik dol op Low Budget! Ik heb op op Catch Me Now I'm Falling zitten headbangen en ging helemaal op in die spetterende saxofoon- en gitaarsolo's en die heerlijke aan Jumping Jack Flash doen denkende riff. (Wish I Could Fly Like) Superman heeft een fantastisch discoritme met overstuurde gitaren die het wederom makkelijk maken om het hoofd op en neer te schudden. Attitude en Pressure zijn daarnaast overgoten met een rappe punksaus die eindelijk weer teruggrijpt op wat de band met You Really Got Me in de jaren '60 neerzette.

Jammer dat de tweede helft van het album met songs als In A Space en Little Bit Of Emotion wat gas terugneemt, want als de eerste en tweede helft even sterk waren geweest was het eindcijfer met gemak een 4,5* geweest en had ik Low Budget tot mijn favoriete Kinks albums gerekend. Nu zet ik het wel behoorlijk hoog neer, want Catch Me Now I'm Falling en (Wish I Could Fly Like) Superman horen bij mijn favoriete Kinks-tracks en de algehele sound is echt fantastisch. Ik snap compleet dat de band op dit moment in de VS populairder was dan in Europa, maar zie dit echt niet als een probleem.

Voorlopige tussenstand:
1. Face To Face
2. Are the Village Green Preservation Society
3. Arthur (Or The Decline And Fall Of the British Empire)
4. Something Else
5. Preservation Act 2
6. Low Budget
7. Lola Versus Powerman and the Moneygoround, Part One
8. The Kink Kontroversy
9. Misfits
10. Sleepwalker
11. Preservation Act 1
12. Schoolboys In Disgrace
13. Muswell Hillbillies
14. Soap Opera
15. Kinda Kinks
16. Kinks
17. Everybody's In Show-biz

avatar van LucM
3,5
The Kinks hebben definitief gekozen voor de Amerikaanse markt al zijn hun teksten vaak kritisch over de Amerikaanse droom. Merkelijk rauwer geproduceerd dan hun vorige albums, sommige nummers neigen naar hardrock door de scheurende gitaar van Dave Davies. Hier en daar ook wat disco-invloeden zoals in (Wish I Could Fly Like) Superman. Behoort niet tot de beste Kinks-albums maar mag er zeker zijn.

avatar van jorro
2,5
Zwaar tegenvallend album. Kinks proberen op een geforceerd aandoende manier populair te blijven. Of anders gezegd ze gaan ver buiten hun comfortzone. Tenminste dat beeld komt in me op als ik dit album beluister, Een bekend gezegde over een schoenmaker en zijn leest is wat ik bedoel. Het was een beproeving om hier doorheen te komen.
2,5* voor nr, 32 in de Oor jaarlijst 1979.

4,0
Zoals wel vaker laat mij maar tegendraads zijn, een der beste The Kinks albums ever. Vanaf Sleepwalker kwam er een trits platen aan tot somewhere begin jaren 80 die er werkelijk zijn mochten. Sterke puntige songs, qua sound wat meer gericht op de Amerikaanse markt, soms met vrij stevig gitaarwerk maar immer songs met kop en staart ja. Ook deze. De Superman disco snelde al vooruit en waarom niet, als the Stones dat kunnen en mogen, well what the heck. De sound hier nog steviger en ruiger, zeker binnen het gitaarwerk. Ook deze staat hier ten huize nog geregeld op en blijft lekker luisteren dus. Catch me now I'm falling is en blijft gewoon een machtig nummer hoor. En ha ja, het was m.i. dan ook hun beste periode ever. En ja, ik weet wat ik schrijf dus.

Gast
geplaatst: vandaag om 21:43 uur

geplaatst: vandaag om 21:43 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.