menu

Jethro Tull - Stormwatch (1979)

mijn stem
3,49 (95)
95 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Chrysalis

  1. North Sea Oil (3:12)
  2. Orion (3:58)
  3. Home (2:46)
  4. Dark Ages (9:14)
  5. Warm Sporran (3:33)
  6. Something's on the Move (4:27)
  7. Old Ghosts (4:23)
  8. Dun Ringill (2:42)
  9. Flying Dutchman (7:46)
  10. Elegy (3:38)
  11. A Stitch in Time * (3:41)
  12. Crossword * (3:38)
  13. Kelpie * (3:38)
  14. King Henry's Madrigal * (2:59)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 45:39 (59:35)
zoeken in:
Mssr Renard
Ian Anderson heeft ook een EP uitgegeven recentelijk uit deze tijd. Deze zal dan wel te maken hebben met de 40ste verjaardag van deze geweldige plaat.

Ik vind trouwens de LP voldoende (en stiekem ben ik blij dat de remasters te streamen zijn, heb ik toch ook de bonustracks)....

avatar van Deranged
5,0
Komt er ineens een voordien ongehoorde track in relatie tot dit album bovendrijven.

Man of God.

Harde song, man.

Waar was je al die tijd.

Ian Anderson venijn op z'n scherpst.

avatar van Deranged
5,0
Wreed gaan op de breed baan ook wel eens iets dat je ook nog ergens had liggen, een decennia of drie later. Echt wel een lekkere nu al dikke classic track. Voor mij zeer beluisterbaar de moeite waard gebleken en daarmee vanzelfsprekend nog geen minuut te vroeg aan ons verschenen.

avatar van Deranged
5,0
Nummer heeft iets drammerigs. Maar dat heb ik ook wel op sommige dagen, hoeft nog geen reden te zijn om gelijk te zeggen van:

Wil dit echt niet meer.

avatar van Deranged
5,0
Mssr Renard schreef:
(quote)


Zo, jij geeft veel 5* ratings. Prima hoor. Leuk dat je juist Stormwatch uit het omvangrijke oeuvre van Tull pikt. Waarom juist die plaat?

Al sinds mijn kindertijd waarschijnlijk de Tull plaat waar ik het meeste mee heb. Samen met Benefit denk ik. Kwam net uit de luiers stonden die ineens te spinnen. Met alle gevolgen van dien. Kijk hoe ik nu verworden ben. De muziek en de maatschappij hebben mij zo gevormd. Monsterlijk. Dun Ringill misschien wel mijn lievelings Tull nummer. Uitstekend voorbeeld van Ian's verfijnde akoestische spel. Knalharde tekst. Old Ghosts ook heerlijk. Retestrak. Flying Dutchman gaat uiteraard over mij.

Mssr Renard
Ik was (nog) niet zo ver dat ik alle Tull-platen opnieuw van een rapportcijfer had voorzien. Tot een 5* kom ik niet, maar Stormwatch vergezelt mij wel al zo'n 30 jaar, en heb er echt erg mooie herinneringen aan, dus ik kom wel hoger uit dan het gemiddeld. Home is hier mijn favoriete song.

avatar van RonaldjK
4,0
Omdat we vandaag misschien wel de 40° halen, helpt het wellicht als ik over Stormwatch schrijf: hopelijk werken de ijspegels in de baard van Ian Anderson verkoelend.

Dit album moet ik in de jaren '81-'82 uit de fonotheek hebben geleend. Voor iemand die het liefst voor rechttoe-rechtaan ging, was het beluisteren van Tull enigszins een klus. Goede ideeën te over, maar vaak duren ze relatief kort, om te worden onderbroken door een ander thema.
Aqualung kende ik, andere Tullalbums niet. De folkperiode van de albums vóór Stormwatch was mij daarmee onbekend. Voor mijn oren was het desondanks een logische opvolger van die succesplaat.

De bijzondere plek binnen de symfonische rock (zoals het genre toen werd genoemd) beviel mij na de nodige luisterbeurten redelijk goed, net als het gitaarwerk van Martin Barre. De ingenieuze drumpartijen van Barrie Barlow vond ik knap. Dit alles zorgt consequent voor inventieve en eigenzinnige rock op hoog speltechnisch niveau.
Vier nummers kwamen op cassette: de steviger tracks North Sea Oil en Orion die ik sindsdien van tijd tot tijd in de eigenwijze playlist van mijn hoofd hoor opduiken; het mysterieuze Dun Ringill, waarop toenmalig Thames TV-weerman-met-showtalent Francis Wilson het intro insprak, over de Schotse kasteelruïne, gelegen op het toenmalige landgoed van frontman Ian Anderson; tenslotte zette ik het ingetogen Elegy op tape.

In 2014 ging ik hun discografie doorploegen, waarbij andere zaken opvielen. Zoals dat op Stormwatch gecompliceerde composities nadrukkelijk worden afgewisseld met luchtiger liedjes, waarin folk zijn invloed doet gelden.
Bij Dark Ages vroeg ik me af waarom ik dit indertijd niet op cassette zette. Briljante progrock namelijk met zowaar een "metalen riff" erin. Het zal wel iets te maken met de stijl van Barlow, die zelden groovy doormept, maar altijd weer allerlei versiersels toevoegt. Dat trok ik toen niet, nu wel.

Op streaming bevat de 2004-remaster vier sterke bonustracks; niks afdankertjes, maar van hóóg niveau.
Sinds 2020 is er de Steven Wilson remix, die de plaat warmer doet klinken dan voorheen. Bovendien zijn daar nog meer fijne bonusliedjes te vinden. Die ontbreken op de tweedehands vinylversie die ik sinds een klein jaar bezit, maar de hoes is te fraai voor slechts een cd.

In 2008 schreef hadiederk over de engel op de achterzijde. Leuke ontdekking, dank! Jammer dat er op mijn elpee een barcode op het engelenhoofd zit, waardoor ik dit detail wederom had gemist...
Van de biografie Jethro Tull: A history of the band 1968-2001 van Scott Allen Nollen leer ik echter dat het hemelwezen (nog) geen verwijzing kan zijn naar de door hartfalen geplaagde John Glaslock: de plaat verscheen in september; Glaslock overleed toch nog onverwacht in november, de dag nadat Barlow hem had gebeld met de vraag of hij wilde meedoen in zijn nieuw te vormen band. Barlow was stomverbaasd toen het nieuws hem bereikte.
Glaslock was voor de Amerikaanse tournee inmiddels vervangen door Dave Pegg die zich als een malle moest inwerken, geholpen door Barre. Barlow verliet de band dus ook. Stormwatch is bovendien de laatste plaat met toetsenist David Palmer in de gelederen, het einde van een ijzersterke bezetting. Over het waarom hiervan en voor veel meer details beveel ik de genoemde bio aan.

Zoals door anderen genoemd was Jethro Tull in deze periode niet hip bij recensenten. Het waarom hiervan ligt vast bij de veranderde smaak door de opkomst van punk en new wave en het feit dat de mannen er qua uiterlijk nogal ouderwets, hippie-achtig uitzagen. De vooruitziende computerlettering op de voorzijde van de hoes veranderde daar niks aan.
Maar laat je oren het werk doen: dit is gewoon een sterke plaat, die nooit modieus is geweest. Gelukkig maar, ook op deze snikhete zomerdag.

avatar van BoyOnHeavenHill
3,0
geplaatst:
Absoluut geen slechte plaat, maar er springt te weinig bovenuit om hem bovengemiddeld te maken. De twee lange nummers leggen qua melodie te weinig gewicht in de schaal om echte epische klassiekers te worden, de twee instrumentaaltjes zijn vrij nietszeggend (ook al zit er achter Elegy dan ook een ontroerend verhaal), en sowieso vind ik kant 2 vrij matig terwijl kant 1 zo geweldig begint. Het is het voor mij gewoon allemaal nèt niet, hetgeen wordt verhuld doordat ik momenteel in zó'n Tull-bui zit dat ik elke combinatie van Ian Andersons fluit en Martin Barre's gitaar mooi vind, maar als dit inderdaad het derde deel van een officieuze "folky" trilogie is vind ik elk deel daarvan net wat minder dan z'n voorganger (4½*–3½*–3*).

avatar van Deranged
5,0
Dun Ringill is voor mij het mooiste Tull nummer en ook wel de song van hen die ik het meest gedraaid heb denk ik.

Alles de hele opzet de tekst het klopt als een klinkende klok en valt derhalve subliem in elkaar vervolgens.

Het raakt de juiste snaar zeg maar.

Mssr Renard
'Dun Ringill' is zeker fraai. Mijn favoriet hier is 'Home', ook al komt er een regel in voer dat Ian in een vliegtuig zit. Ik fantaseer dan dat ik een trein zit. Maar verder vind ik het een heerlijke, nostalgische song vol heimwee naar thuis

avatar van Deranged
5,0
Home is een mooie warme song maar ook wat zoetsappig in mijn beleving.

Dun Ringill een ware serious piece waar niet mee te spotten valt.

Een onvervalst gigantische track die staat als een huis en diepere aardlagen tussen hemel en aarde benadert onderwijl de mystiek omvattend van meer dan met het blote oog of de ingekaderde geestestoestand waar valt te nemen.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:47 uur

geplaatst: vandaag om 01:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.