Wat er tussen The Rivalry en Victory is gebeurt daar heb ik geen idee van, maar dat het resulteert in zo een zwak album is ronduit schandalig. Alle fut is uit de band weg, en dat heeft wellicht iets te maken met het continu wissellen van de bezetting. In plaats van een drummer word er hier ook gebruik gemaakt van een drum machine, hoewel dat steevast word ontkend door Rolf. (die blijft volhouden dat Angelo Sasso wel degelijk een echt persoon is). De fans en de rest van de wereld trekken dit echter in twijfel. Het album klinkt mat en saai en de paar behoorlijke nummers weten het niveau niet echt te redden. (Victory en Fall Of Dorkas, verder zijn The Hussar en Tsar ook wel okay).