menu

Meat Loaf - Bat Out of Hell (1977)

mijn stem
3,60 (560)
560 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Epic

  1. Bat Out of Hell (9:48)
  2. You Took the Words Right Out of My Mouth (Hot Summer Night) (5:04)

    met Jim Steinman en Marcia McClain

  3. Heaven Can Wait (4:38)
  4. All Revved Up with No Place to Go (4:19)
  5. Two Out of Three Ain't Bad (5:23)
  6. Paradise by the Dashboard Light (8:28)

    met Ellen Foley

  7. For Crying Out Loud (8:45)
  8. Great Boleros of Fire [Live Intro] * (3:54)
  9. Bat Out of Hell [Live] * (11:11)
  10. Dead Ringer for Love * (4:21)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 46:25 (1:05:51)
zoeken in:
avatar van yellowhite
5,0
R.I.P. Meat Loaf

Zo ik ben hier wel van geschrokken. Meat Loaf is zo'n artiest die ik als kind al geweldig vond. Helaas nooit kunnen zien optreden. Ik zou hem in 2016 eindelijk gaan zien in Ahoy, maar dat werd toen geannuleerd.
Waar ik het meeste geschrokken door ben, is het feit dat ik gisteren nog een Meat Loaf marathon heb gehouden. Als je naar mijn stemmen kijkt dan zie je dat ik tussen 0:37 - 0:40 zijn albums heb beoordeeld. Dat is wel even schrikken als je wakker word en het eerste wat je hoort is dat de heer is overleden.

Bat Out of Hell vind ik een perfect album. Van begin tot eind geweldig. Hierna is dat hem (en Jim Steinman) nog alleen gelukt met Bat Out of Hell II. Twee pareltjes van albums!

avatar van fish
4,5
Ik heb het geluk dat ik Meat Loaf drie keer live heb gezien; twee keer Ahoy en 1 keer in Wembley. Wat betreft dat laatste concert, aan de hand van de Welcome to the neighborhood tour, voor ons was een rij afgehuurd door Hell's Angels en hoewel die, voor hun doen, uit hun dak gingen op Bat out of hell, waren ze toch ook tot tranen geroerd bij de ballads. Hoe zouden die arme zielen er vandaag aan toe zijn?
Meat Loaf introduceerde Jim Steinman in het publiek, die ik na afloop ook nog even heb kunnen spreken. Maar het meest memorabele was toch de Cadillac die vanuit het plafond kwam en de daaropvolgende versie van Paradise die zo'n twintig minuten duurde. Wat een theater. Maar ook, dat mag zeker ook gezegd worden, wat een muzikaliteit en plezier.

De oude helden vallen weg en zijn onvervangbaar. Moeten we het vanaf nu doen met emo-tiener zangers en zangeressen? Met poserende rappers? De gladde popsterretjes?
Waar zijn de rockers? De lager-than-life figuren; de karakters, de passie, de ruwe randen? R.I.P Meat; rock in paradise.

avatar van luigifort
Nu ziet ie paradise helemaal ipv alleen via het dashboardlichtje... R.I.P.

avatar van Premonition
Nou, ik vermoed (Bat out of) Hell, ipv Paradise....
Toch een icoon uit mijn beginjaren middelbare school. Ik was destijds meer van Queen, maar het was wel een op en top artiest. Zonder Jim Steinman (en Ellen Foley) was zijn zangcarriere waarschijnlijk in de schaduwen gebleven.
Je moet van een bombastische All American sound houden, om dit album (en ook deel II en het album van bv Bonnie Tyler) te kunnen waarderen, ik loop er daarom met een boog omheen.

avatar van vielip
4,0
Tjonge hier schrik ik ook wel van eerlijk gezegd...geen mega fan ofzo maar de beste man heeft wel een aantal klassiekers op z'n naam. R.I.P.

avatar van jasper1991
3,5
Ook van mij een R.I.P. voor deze theatrale rocker.
Ik heb het album maar eens in zijn geheel beluisterd. Mijn vermoeden wordt wel bevestigd dat het gave titelnummer nauwelijks wordt aangetikt, hoewel You Took the Words Right Out of My Mouth best catchy is. Paradise heeft ook wel leuke aspecten en sfeer, waar Ellen Foley ook een prettige bijdrage levert. Ik merk wel dat ik dat nummer oversla als ik het hele album opzet, want natuurlijk veel te vaak gehoord tijdens al die edities van de Top 2000. Lelijke overgang overigens naar 'We're gonne go all the way tonight'. Zo is dit een artiest die het voor mij vooral van een paar grote uitschieters moet hebben, hoewel de allergrootste niet op dit album staat: I'd do Anything for Love.

avatar van gaucho
5,0
jasper1991 schreef:
Zo is dit een artiest die het voor mij vooral van een paar grote uitschieters moet hebben, hoewel de allergrootste niet op dit album staat: I'd do Anything for Love.

Volgens nu.nl wel, hoor: beide nummers staan op hetzelfde album. Dat krijg je als je de jongste stagiair met zo'n klusje opzadelt...

Ik ben het overigens met je eens wat betreft die lelijke knip in de overgang van het eerste naar het tweede deel van het drieluik. Daar is hoorbaar, en niet zo fraai, de schaar in gezet. Viel me in '78 al op.

avatar van Casartelli
3,0
Casartelli (moderator)
Die lelijke overgang zit toch alleen in de ingekorte (single?)versie?

avatar van gaucho
5,0
Casartelli schreef:
Die lelijke overgang zit toch alleen in de ingekorte (single?)versie?

Oh, dat zou best kunnen. Ik zeg dit even snel uit mijn hoofd, heb het niet teruggeluisterd. Maar dat het een lelijke overgang was is me altijd bijgebleven.

avatar van jasper1991
3,5
Casartelli schreef:
Die lelijke overgang zit toch alleen in de ingekorte (single?)versie?
Ik vind hem behoorlijk abrupt en lelijk, rond 3 minuten en 15 seconden in de volledige versie.

avatar van Robje1968
4,0
Ik ben niet altijd van het bombastische, maar op dit album past het helemaal.
Nog steeds een gaaf album!

avatar van feestje
4,0
“Ode aan je muziekhelden”: 10 dagen geleden de gehele dag David Bowie gedraaid; vandaag een “ere-dag” voor de meester van het “muziekdrama”. Zonder historie geen toekomst.

avatar van Running On Empty
4,0
Bat Out Of Hell is echt een geweldige plaat, maar ik kan de perfect klinkende versie niet vinden. Of ik nou de CD versie (al dan niet remastered) of de LP versie afspeel (op een best aardige installatie), het klinkt allemaal erg modderig en weinig gedetailleerd.

Op zoek naar de perfecte versie dus.
DVD Audio ?? Andere opties ??

avatar van Minneapolis
Running On Empty schreef:
Bat Out Of Hell is echt een geweldige plaat, maar ik kan de perfect klinkende versie niet vinden. Of ik nou de CD versie (al dan niet remastered) of de LP versie afspeel (op een best aardige installatie), het klinkt allemaal erg modderig en weinig gedetailleerd.

Op zoek naar de perfecte versie dus.
DVD Audio ?? Andere opties ??


Misschien is een gepolijst geluid iets teveel gevraagd voor een vleermuis uit een plek waar je niet al teveel eisen mag stellen.

avatar van Von Helsing
3,0
Kronos schreef:
Naar aanleiding van dit gesprekje draai ik het album nog eens, maar ik blijf het stompzinnige bombast vinden. Dat ga ik geen drie kwartier volhouden denk ik.

Edit: Net voor het einde van kant a gestopt. Te middelmatig. Nu Born to Run opgezet. Dat is toch heel andere koek. De echte koek zou ik zeggen. En Bat Out of Hell een smakeloos substituut.


Ik probeer het nu ook, 11 jaar na jouw poging, ik heb het album vanaf de release date in bezit maar nooit helemaal uit kunnen zitten. Ben nu bij Heaven Can Wait, komt er hierna nog een song op kant A? Geen idee, maar wil hem nu al omdraaien.

avatar van Kronos
Ik heb de lp intussen verkocht en er nog een beetje winst op gemaakt. Blij dat ik er van af ben.

avatar van vielip
4,0
Ik heb onlangs een heruitgave op lp gekocht. Moest het album toch weer in de collectie hebben na verkoop van m'n originele release. Blij dat ik 'm terug heb

avatar van gaucho
5,0
Ik ben al aan m'n derde exemplaar toe... En twee versies op CD.

3,5
Geweldig package dit, een uniek rockalbum nog altijd, bombastisch en over de top maar dat mag soms. Als het maar op een geloofwaardige manier gebeurt en dat was zo op dit album. Paradise kan ik niet meer horen maar de rest wel. En wat een iconische hoes. Dus zo moest de hel er ongeveer uitzien. Wat wel een nare nasmaak geeft is dat Meat klaarblijkelijk een groot aantal me tootjes op zijn naam heeft staan. Dat verdient eigenlijk meerdere punten aftrek.

avatar van vielip
4,0
Ligt er maar helemaal aan wat voor me tootjes dat zijn. Tegenwoordig is het al een vergrijp als je iemand de hand schud.

3,5
Haha hij heeft in ieder geval ongewenst Angela Groothuizen getongd in 1993. Dat is alvast een half puntje aftrek.

avatar van MartijnW
3,5
Samen met House Party IV de eerste cd die ik zelf kocht, natuurlijk aangetrokken door de prachtige hoes. Ik was een jaar of 12, jaren fan geweest van Michael Jackson en met mijn stap naar de middelbare nog volop zoekende in mijn muzieksmaak. Eenmaal op de middelbare werd dit al snel metal, grunge en punk, ter illustratie één van de volgende cd's die ik kocht was Chaos A.D. van Sepultura

Maar tot op de dag van vandaag vind ik dit nog een fijne cd en luister ook de andere platen van Meat Loaf. Tevens natuurlijk veel herinneringen aan meezingen/schreeuwen met Paradise...

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Meat Loaf - Bat Out Of Hell (1977) - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Meat Loaf - Bat Out Of Hell (1977)
Bat Out Of Hell van Meat Loaf was in 1977, het jaar van de punk, het bestverkochte album, deed alles wat de punk zo verafschuwde, maar staat meer dan 45 jaar na de oorspronkelijke release nog altijd als een huis

De single Paradise By The Dashboard Light maakte van Meat Loaf een wereldster, maar zijn debuutalbum Bat Out Of Hell heeft veel meer te bieden dan de zo succesvolle single. Bat Out Of Hell is dankzij de songs en arrangementen van Jim Steinman en de productie van Todd Rundgren een zwaar aangezet of zelfs pompeus album, maar het is ook een geweldig rockalbum, waarop ik pas veel later de vele invloeden van Bruce Springsteen en zijn E-Street Band hoorde. Het is bijzonder dat juist dit album in het jaar van de punk zo succesvol was, maar iedereen die Meat Loaf’s Bat Out Of Hell destijds afschilderde als een achterhaalde rockdinosaurus moet zeker nog eens naar het album luisteren.

1977 is in de geschiedenisboeken van de popmuziek terecht gekomen als het jaar van de punk. Het is een jaar waarin de popmuziek een aantal grote veranderingen doormaakte die tot op de dag van vandaag invloed hebben.

Het belang van de punk is overigens niet terug te zien in de lijst met de meest verkochte albums van het betreffende jaar. De inmiddels legendarische debuutalbums van The Sex Pistols en The Clash bungelen in de lagere regionen van deze lijst met ongeveer 1 miljoen verkochte albums. Het is nog altijd een respectabel aantal, maar ver verwijderd van Rumours van Fleetwood Mac en de soundtrack van Saturday Night Fever, die in tientallen miljoenen over de toonbank gingen.

Het album dat de lijst over 1977 aanvoert met 43 miljoen verkochte albums, is een album dat alles heeft waar de punk zich zo tegen afzette. Het gaat om Bat Out Of Hell van Meat Loaf. Het is een album dat zijn status voor een belangrijk deel dankt aan de ruim acht minuten durende single Paradise By The Dashboard Light, maar ook een aantal andere tracks op het album groeide uit tot klassieker.

Zelf had ik in 1977 als dertienjarige niet zo heel veel met de opkomende punk en luisterde ik vooral naar pompeuze hardrock en nog pompeuzere symfonische rock. Bat Out Of Hell ging er daarom in als koek, want het best verkochte album van 1977 is pompeus in de overtreffende trap.

Marvin Lee Aday formeerde Meat Loaf al aan het eind van de jaren 60 en trok genoeg aandacht om een plek in de musical Hair te krijgen. Samen met Hair collega Stoney maakte hij een album als Stoney & Meat Loaf, maar het echte succes kwam toen hij bij een andere musical Jim Steinman tegen het lijf liep. Steinman werkte aan een rockopera en vond in Meat Loaf de juiste kompaan, wat uiteindelijk resulteerde in Bat Out Of Hell.

De combinatie van de pompeuze songs en arrangementen van Jim Steinman, de krachtige stem van Marvin Lee Aday en de fantastische productie van Todd Rundgren leverden een album op dat in 1977 zorgde voor een muzikale aardverschuiving. Wanneer je met de oren van nu naar Bat Out Of Hell luistert, hoor je overigens goed waar Jim Steinman zijn inspiratie vond.

In muzikaal opzicht is Bat Out Of Hell zeer stevig geïnspireerd door de muziek van Springsteen’s E-Street Band (fun fact: zowel E-Street pianist Roy Bittan als drummer Max Weinberg zijn op het album te horen). Ook in tekstueel opzicht leunt Bat Out Of Hell op de verhalen van Bruce Springsteen, maar Jim Steinman deed er in muzikaal en tekstueel opzicht een flinke schep bovenop. Marvin Lee Aday deed dit, samen met zangeres Ellen Foley, in vocaal opzicht, waarna Todd Rundgren het af maakte met de productie, die ook ruim 45 jaar later nog fantastisch klinkt.

Natuurlijk is het album hier en daar compleet over de top, maar Bat Out Of Hell bevat ook een serie geweldige songs en wat worden ze gloedvol uitgevoerd. Wanneer ik nu kijk naar de albums uit 1977, waardeer ik ook zeker de punkalbums die ik destijds niet kon waarderen zeer, maar ook Bat Out Of Hell heeft nog een bijzonder plekje in mijn hart.

Marvin Lee Aday en Jim Steinman maakten ook nog het redelijk geslaagde Bat Out Of Hell II en het minder interessante Bat Out Of Hell III en Meat Loaf maakte ook nog flink wat albums zonder Jim Steinman, maar het album uit 1977 blijft toch ongeëvenaard. Ook een ieder die het album in 1977 haatte of alleen Paradise By The Dashboard Light kent zou er eens naar moeten luisteren. Erwin Zijleman

avatar van gaucho
5,0
Kunnen we nu eindelijk eens afrekenen met de mythe dat 1977 ‘het jaar van de punk’ was? In het Verenigd Koninkrijk, ja, maar in de rest van de wereld had punk in dat jaar slechts marginale betekenis, als je afgaat op de verkoopcijfers. Natuurlijk is punk uiteindelijk van grote invloed geweest: met name de doe-het-zelf-attitude en de terugkeer naar korte, compacte en luid gespeelde songs zou in de navolgende jaren steeds meer gaan domineren. Maar ik heb een beetje een hekel aan de geschiedvervalsing dat vanaf 1977 opeens alles anders werd, want dat is gewoon niet zo.

Trouwens, dat Meat Loaf in 1977 opeens enorm doorbrak, is eveneens een mythe. Dat gebeurde pas eind 1978, toen deze plaat al een jaar uit was. In Nederland leidde de toevallige vertoning van het filmpje van Paradise by the Dashboard light tot een onverwacht grote belangstelling voor de single en het album. Maar daardoor is eigenlijk vooral 1979 het jaar waarin dit album megaverkopen bereikte. Ik durf de stelling wel aan dat eind 1977 nog maar heel weinig mensen ooit van Meat Loaf gehoord hadden.

Paradise was internationaal ook niet zo’n grote hit, dat was alleen in Nederland en België het geval. In de VS kwam het nummer niet hoger dan 39 en in het VK werden vooral Two out of three ain’t bad en de titeltrack redelijke hits. Wat niet wegneemt dat het album een onuitwisbare indruk maakte - you love it or you hate it - en door de jaren heen altijd goed is blijven doorverkopen.

avatar van zaaf
1,5
Ik was punk in 77 dus 77 is jaar van de punk. Verkoopcijfers

avatar van LucM
4,5
gaucho heeft gelijk!
1977 was ook het jaar dat de elektronische muziek (uiteindelijk belangrijker dan de punk) en reggae massaal doorbraken terwijl punk buiten Groot-Brittannië eerder een marginaal verschijnsel was. En natuurlijk ook van Rumours van Fleetwood Mac.
Bat Out of Hell dateert uit 1977 en in eerste instantie deed het niets maar werd pas laat in 1978 een (gigantisch) succes vanwege de bijhorende toer en de single Paradise by the Dashboard Light.

avatar van gaucho
5,0
Ik vond een artikel op 3voor12 dat de ontwikkelingen in 1977 aardig in perspectief plaatst. 1977 was noch het jaar van de punk (al werd in dit jaar wel de kiem gelegd), noch dat van Meat Loaf (die wordt in het artikel al helemaal niet genoemd, en terecht).

Ik ben het met LucM eens: if anything, dan was 1977 vooral het jaar van de doorbraak van de electronische muziek (Summer/Moroder, JM Jarre, Vangelis, Space, Kraftwerk, Bowie/Eno). En ja, ik kan er niet omheen: ook het jaar van Rumours en Hotel California.

De doorbraak van de reggae zou ik iets eerder in de tijd plaatsen, maar dat ging veel geleidelijker en is moeilijk op één jaar vast te pinnen.

avatar van erwinz
4,5
Met de albums van The Clash, Sex Pistols, The Damned, The Dead Boys, The Stranglers, Buzzcocks (en in de VS Ramones, Television, Talking Heads) werd er in 1977 toch wel een stevig zaadje in de grond gestopt. Impact was er misschien niet meteen, maar achteraf bezien is 1977 toch meer het jaar van de punk dan 1978 of 1979.

Succes van Meat Loaf kwam inderdaad pas een jaar later, maar het album is uit 1977. Grappig dat een in eerste instantie geflopt album er uiteindelijk nog 43 miljoen verkoopt.

Goed, blijft een lastige discussie. Er werden in in de jaren 70 ook heel veel bands ten onrechte in het hokje punk geduwd en dat geldt nog meer voor new wave, een stempel dat zelfs het debuutalbum van Dire Straits kreeg hier en daar.

avatar van LucM
4,5
erwinz schreef:
Met de albums van The Clash, Sex Pistols, The Damned, The Dead Boys, The Stranglers, Buzzcocks (en in de VS Ramones, Television, Talking Heads) werd er in 1977 toch wel een stevig zaadje in de grond gestopt. Impact was er misschien niet meteen, maar achteraf bezien is 1977 toch meer het jaar van de punk dan 1978 of 1979.

Dat klopt maar uiteindelijk zie ik punk meer als een springplank voor beginnende bands die zich nadien verder ontwikkelden (daaruit ontstond de postpunk of new wave). The Clash en Stranglers bv. zouden enkele jaren nadien veelzijdiger en succesvol worden.

avatar van bikkel2
4,0
Ja, Dire Straits en new wave. Heel bijzonder dat juist die band met dat debuut daaronder geschaard werd door een enkeling. Vraag mij werkelijk af of er serieus naar de plaat geluisterd is door critici die dat beweerden.
Ik hoor het in de verste verte niet. Logischer was een andere uitspraak: Mark Knopfler zingt als Dylan en speelt gitaar als JJ.Cale.
In 1977 kwam er van alles om de hoek gluren. Disco was erg populair geworden, punk was denk ik ook wel op zijn hoogtepunt, maar sommige van oorsprong punkrock acts werden uiteindelijk new wave. Inhoudelijker en met de nodige muzikale bagage.
Meat Loaf werd inderdaad een sensatie, al zal de theatrale clip daar zeker ook aan meegeholpen hebben.
Een ietwat vreemde eens in de bijt, want dit soort pompeuze theatrale rock was eigenlijk al een beetje aan het uitsterven in het muzikale landschap van 1977 zou je denken.
Zelfs prog rock werd simpeler in de intenties.

avatar van LucM
4,5
Het enige wat het debuut van Dire Straits met new wave gemeen hadden was de sobere aanpak maar dat was ook alles.
Meatloaf was inderdaad een sensatie en viel op vanwege de corpulente verschijning (werd hier daarom de Billie Turf van de rock genoemd) maar pas eind 1978 vanwege de clip en promotietoer.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:56 uur

geplaatst: vandaag om 07:56 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.