Follow the Reaper is een essentieel Bodom album en een Melodic Death Metal klassieker voor mij. 9 nummers sterk staat dit album als een huis en zelfs de nummers die iets minder in het geheugen blijven steken hebben nog steeds veel te bieden. Hier is duidelijk een evolutie te horen tegenover hun eerste 2 albums maar helemaal niet op een slechte manier en deze evolutie wordt hierna nog verder gezet in hun beste album tot nu toe: Hate Crew Deathroll.
4 van de 9 nummers op deze plaat zijn met regelmaat in live sets gespeeld, dit zijn: Follow the Reaper, Bodom After Midnight, Everytime I Die (een van de beste ballads in melodic death metal) en Hate Me! Zelf heb ik ze nog Mask of Sanity zien spelen in een classic Bodom medley tijdens hun live show op Wacken een aantal jaar geleden. Children of Decadance vind ik persoonlijk een underrated track die je aangenaam kan verrassen als je door hun discografie gaat. Taste of My Scythe en Northern Comfort zijn me nooit zo bijgebleven, maar de afsluiter Kissing the Shadows heeft een fantastisch gitaar/keyboard duel tussen Alexi Laiho en Janne Warman als afsluiter. De dynamiek tussen deze 2 is een van de grootste krachten van de band en het is mooi te horen hoe ze dit hier naar voren brengen.
Des tijds was dit een van de go-to groepen als je nieuwe metal wilde horen wat geen Nu-Metal was. Children of Bodom liet zien dat metal niet alleen maar in leven werd gehouden met beats en raps maar dat er nog steeds net zo veel passie was voor intense gitaar solo's en snelle aggressieve composities. Anno 2018 is dit album nog steeds een indrukwekkend instrumentaal werkstuk die veel metal fans zal aanspreken.
Favoriete tracks:
- Follow the Reaper
- Everytime I Die
- Hate Me!
"Another night, another demise, cadaverous wind blowing cold as ice... I`ll let the wind blow out the light, cause its gets more painful every time I die."