Mal Waldron & Terumasa Hino - Reminicent Suite (1973)

Bijzonder album dit. Mal genoot een soort rockster status in Japan. Las laatst dat hij er de best verkochte jazzartiest uit de geschiedenis is. Over het album: dat is er een met voor mij onbekende Japanse namen. Niveau is er niet minder om. Erg goede muzikanten stuk voor stuk. Beetje modale trance jazz. Erg leuke verassing. Plaat zelf is bijna nergens meer te krijgen.

Met Terumasa Hino (trompet), Takao Uematsu (tenor saxofoon), Mal Waldron (piano), Isao Suzuki (bas), Motohiko Hino

Lang leve het internet, lang leve 'het land van de rijzende zon'! Deze plaat is werkelijk zo schaars maar kent een zekere cultstatus onder de gevorderde jazzliefhebbers. Helaas betaal je daar dan ook voor, voor 70 euro kocht ik mijn exemplaar.... Maar deze plaat is zo ontzettend goed, van zulk hoog niveau dat ik deze gewoon fysiek in huis wilde hebben. En echt... toen ik dit voor het eerst hoorde viel mijn mond letterlijk open van verbazing dat dit niet vaker is uitgebracht. Was de gehele bezetting bekender geweest, was het label groter en internationaler dan had het mij niet verbaasd als dit één van de top 100 jazzplaten uit de geschiedenis was geweest!

Ferme taal van mij, dus dat verdient onderbouwing. Wat je mag verwachten qua sound? Hele stevige postbop met een kleine neiging naar freejazz. Echter zodanig gestructureerd en modaal dat het heel beluisterbaar is. Echter ook geen plaatje voor bij de koffie: volgens mijn lieve vrouw valt dit nog steeds in de categorie teringherrie (zoals 90% van de jazz overigens, volgens diezelfde lieve vrouw). Eigenlijk was mijn onderstaande omschrijving juist: modale trance jazz. Eenmaal opgezet beland je vanzelf in de trance: de muziek is bijzonder intens.

Het bestaat uit twee delen. De 'Reminicent Suite' zelf gaat van start met een typische Waldron 'drone': donkere tonen en zware begeleiding. Van daar uit bouwt het geheel zich steeds verder op. De muziek wordt alsmaar steviger, intenser, heftiger. De solo van Terumasa Hino knalt letterlijk uit de speakers maar hetzelfde geldt voor de saxofoonsolo van Uematsu. Nergens raakt de band elkaar kwijt maar er wordt stevig gemusiceerd. Daarna is de beurt aan Waldron met een keiharde, bijna funky en bluesy solo. Net als de climax bijna wordt aangeraakt kom je aan bij het stuk 'Echoes'. Een stuk rustiger maar nog net zo intens als het gaat om samenspel. Het slot van de suite is bijna tranentrekkend mooi. Het bevat de donkere melancholie die Waldron's muziek zo typeert, zoals in zijn compositie 'All Alone'. Je voelt het tot in elk bot in je lichaam. De solo's van Hino en Uematsu zijn van een duizelingwekkende schoonheid. Ook zij laten zich opzuigen in de emoties uit Waldron's piano. Daarbij maakt Hino gebruik van echo effecten op zijn trompet die het geheel nog meer karakter geven. En het geluid... is op zijn Japans: bizar goed van kwaliteit het is echt alsof je in zijn trompet zit.

Deel 2 (kantje B) is het stuk "Black Forest". Deze gaat van start met een duel tussen percussie en fluit. Het geheel voelt bijna exotisch aan en klinkt typerend als de jazz die door bijvoorbeeld Don Cherry werd gemaakt aan het eind van de jaren '60. Een vorm van ambient jazz. Vrij vlot daarna komt de band er in met opnieuw een modale compositie die al snel weer intensere vormen aanneemt. In dit stuk meer ruimte voor de solo's van bassist en drummer en ook zij spelen uitstekend. Na deze uitstekende solo's keert het thema nog één keer terug. En daarmee ben ik in bijna 40 minuten bijna letterlijk van mijn stoel geblazen.

Toegegeven: ik ben sowieso een liefhebber van Waldron's muziek maar deze springt er wel heel erg uit zeker gezien zijn onbekendheid bij de mainstream. De muzikanten ken ik stuk voor stuk niet maar wat zijn ze ontzettend goed. Zou hun afkomst er voor gezorgd hebben dat ze hier nooit echt zijn doorgebroken? Wie zal het zeggen maar wat leveren ze een kwaliteit af. En dat maakt deze plaat een Desert Island plaat voor mij. Als het 'Jazz album v/d week' topic nog bestond dan was dit mijn keuze. Ik weet namelijk toch wel zeker dat dit andere jazz Mumer's zou moeten aanspreken. Elke liefhebber van wat meer uitdagende jazz zou dit zeker een kans moeten geven. De vraag is natuurlijk wel hoe je er aan zou moeten komen... Ik wil geen vieze woorden gebruiken maar downloaden is denk ik de enige optie? En als je dit beluisterd, doe dat dan wel in zijn geheel als suite en met een goede installatie. Anders mis je veel te veel details... Wat een plaat!

Met betrekking tot Jazz in Japan gebeuren wel vaker vreemde dingen. Wist jij bijvoorbeeld dat onze eigen Roos Jonker haar debuut (en enige) plaat op 1 heeft in de Japanse iTunes Jazzlijst en ook breakthrough album of the year werd?

Overigens, Soledad, is dit ook ergens te beluisteren? Het staat niet op Spotify. En om nou als blinde gok 75 euro uit te geven aan een plaat gaat me wat te ver...

Het staat op YouTube maar de kwaliteit is niet super. En dat gaat wel serieus ten koste van de beleving. Ik denk dat je beste optie is om het te downloaden via de onofficiële weg als je begrijpt wat ik bedoel

En wat betreft die Japanners: het verbaasd me inderdaad niets dat dit in Japan gebeurt!

Pim, zou je voortaan wat beter beschikbare platen kunnen promoten? Want deze bril-jan-te plaat moet natuurlijk op de vinyl-wantlist, maar is nauwelijks onder de zestig euro te verkrijgen. Alvast bedankt!

Haha ja helaas Sander.... Waldron bracht in deze periode tal van pareltjes uit in Japan en ze zijn of niet of nauwelijks te krijgen. Sterker nog: ze hebben vaak geen eens een cd reissue. Reminiscent Suite, The Call, Tokyo Bound, Number Nineteen en Spanish Bitch... het zijn stuk voor stuk uitstekend tot briljante platen en zelden met bekende side men.

Het zou een prachtige selectie zijn voor een box op het fameuze Mosaic label.... ik ben niet de enige die dat idee heeft geopperd.

+1 inderdaad. Dat zou een parel van een Mosaic verzamelaar zijn, maar er gebeurt daar niet zo veel meer, wel? Bij Mosaic, bedoel ik....

Jawel hoor, onlangs een Hank Mobley en een Paul Desmond set uitgebracht. Nog steeds in leven dus gelukkig

*Wordt aangesproken op het promoten van platen die moeilijk te krijgen zijn.
*Noemt er nog een paar extra.

Haha excuus excuus. Ja het is echt zonde dat ze zo schaars zijn. Vooral omdat ze wel erg gewild zijn. Spanish Bitch is de plaat waar ik mijn leven het meeste geld aan heb uitgegeven: 100 euro. Maar als ik Discogs mag geloven doen sommige daar nog 100 euro bij.... echt te gek voor woorden.

Ze zijn schaars, maar meestal wel te krijgen hoor, dat is het probleem niet eens; Je betaalt er alleen echt 'n godsvermogen voor om ze fyiek in huis te halen en dat heeft Tony er niet altijd voor over. Zo heb ik pas geleden een aantal vinyl albums van Billy Harper uit Japan laten komen en dat zijn 4 van de duurste aankopen die ik ooit heb gedaan. Zou deze en de door Soledad genoemde albums ook heel graag in huis hebben, maar niet voor de bedragen die ze ervoor vragen. Dan zou een Mosaic 3CD select set een uitkomst zijn, hoewel ook die schaars (want limited editions) en dus alles bahalve goedkoop zijn. Waarom zijn mooie dingen toch altijd zo onbereikbaar en struikel je over de doorsnee? Maar goed, je moet wat te wensen hebben in het leven, toch?

Mja er zijn gelukkig ook genoeg jazzklassiekers die wel op vinyl te krijgen zijn. En qua toegankelijkheid van muziek leven we sowieso in gouden tijden, met streaming en alle andere dingen. Dat er dan nog wat te verzamelen overblijft, heeft ergens ook wel een bepaalde charme. Al doet het soms behoorlijk au aan de portemonnee, ja.

Nu ook te vinden op spotify en goede kwaliteit! (zoeken bij Terumasa Hino gaat wat vlotter)

Eerste luisterbeurt en dit is wel een vergeten knaller kun je stellen...

Wil je dit album a.u.b. niet zo omlaag stemmen met je haatstem, spoon?

Helemaal mee eens

Haha.. Ja haat schijnt erg trendy te zijn en ik wil natuurlijk wel meedoen met de massa.

Ju wat wordt hier hard getoeterd, doet me denken aan mingus. Vind het meer een soort van free-hard bop dan modal. Soledad goeie vondst!

Spotify link toegevoegd. Niet eenvoudig te vinden, omdat Spotify de karakters in het Japans heeft en dit als single aanmerkt.

Bedankt voor de tip en bedankt voor de link. Dit is genieten.

Hier druipt de klasse wel van af inderdaad, echt prachtig. Ik start met 4*, maar grote kans dat die nog omhoog gaat.

Wat een geluk en weelde om deze parel te mogen ontdekken! Ik had nog nooit iemand gehoord over dit album, maar wat een genot om hier zomaar tegenaan te lopen. Deze gaat snel weer op herhaling!

Nou, nou, wat een gelukvogels met Spotify. Ik zie hem (helaas) niet bij Soundcloud, met welke termen ik ook zoek. Dus ik moet de vreugde die jullie ervaren maar uitstellen. Wie weet kom ik eens op lp tegen, of wordt deze heruitgegeven en kom ik hem dan wel tegen op Soundcloud.

Je kunt hem ook via YouTube beluisteren, als je wilt. Maar het wordt inderdaad wel eens tijd voor een (her)uitgave van dit meesterwerk, op vinyl en compact disc.

Ik heb mijn redenen omdat juist niet te doen. En ik vind die beperking ook wel fijn. Dat zorgt ook voor mysterie en dat wat ik wel heb vaker draai. Less is more geldt ook voor het aantal albums dat je tot je neemt.

reissue op vinyl begin volgend jaar via bbe!

Dat is geweldig nieuws! Alsof ze hier hebben zitten meelezen.

Overigens verkrijgbaar op vinyl, cd en digitaal: Reminicent Suite | Mal Waldron | BBE

Wow, da's inderdaad goed nieuws. Niet te krijgen of niet te betalen, gold tot nu toe voor dit album. Dus een betaalbare reissue is meer dan welkom. Ken het BBE label niet, maar wat ik snel even heb bekeken, is het geen budget label, want ik zie wat mooie, verzorgde releases voorbij komen. Effe afwachten, maar looks promising...

Inmiddels binnen, de reissue (op CD) van BBE. Heel verzorgde digipack / mini gatefold en supermooi geluid. Heel tevreden mee, kortom.

Voor de liefhebber: in januari is een re-issue verschenen op 200g vinyl. Dit is voor een goede prijs te krijgen bij jpc.de: https://www.jpc.de/jpcng/jazz/detail/-/art/mal-waldron-reminicent-suite/hnum/11694647.

En ik tag hier nog even Mssr Renard, want dit is de heruitgave waar je op zat te wachten

Kijk dat is goed nieuws. Helaas is mijn budget (voorlopig) opgegaan aan de vele Jetro Tull-heruitgaven die zijn verschenen. Maar als deze er is, dan kan ik ook gewoon wachten en het later oppikken. In elk geval is de reissue er.