De tweede van drie EP's die Sonic Youth op haar eigen label uitbracht, vlak nadat ze hadden geivesteerd in een eigen studio. EP's met experimentele instrumentale nummers, minder toegankelijk dan hun reguliere albums. Elke EP heeft titels in een voor hen vreemde taal. In welke taal de titels van de andere twee waren ben ik vergeten.
Later hebben ze de SYR als titel gebruikt voor meer releases op hun eigen label.
Hehe, ben ook erg benieuwd naar deze cd. Heb em al een paar keer zien staan en de verleiding is steeds heel groot om de cd mee te nemen. Maar het zijn maar 3 nummers, dus kies ik voor de 15€ toch vaak iets anders. Maar toch wel echt een hebbedingetje. Zal vast nog wel in mijn bezit komen. Sonic Youth - Slaapkamers met Slagroom....:D
Dit is na SYR 6 de tweede plaat in de SYR-serie die ik hoor, en ik snap niet dat deze uitgaven zo laag gewaardeerd worden. Het is inderdaad geen muziek van het niveau Daydream Nation, en het ligt niet echt gemakkelijk in het gehoor, maar een gemiddelde van iets meer dan 2,5 is veel te laag voor dit werk.
Het is in elk geval niet te vergelijken met de "gewone" nummers van Sonic Youth. Maar als je die gitaarherrie op Daydream Nation kunt waarderen kun je dit wel een keer proberen,
Toch wel een van mijn favorieten uit de serie!
Alleen soms hoor je toch wel duidelijk Samples van A Thousend Leaves.
Maar daarom is deze juist misschien wel makkelijker te beluisteren dan SYR 4.
starbright boy schreef: De tweede van drie EP's die Sonic Youth op haar eigen label uitbracht, vlak nadat ze hadden geivesteerd in een eigen studio. EP's met experimentele instrumentale nummers, minder toegankelijk dan hun reguliere albums. Elke EP heeft titels in een voor hen vreemde taal. In welke taal de titels van de andere twee waren ben ik vergeten.
Later hebben ze de SYR als titel gebruikt voor meer releases op hun eigen label.
Wat minder contemplatief dan SYR1, al begint het wel lekker gruizig. Deed me in dat opzicht wel een beetje aan de Sonic Youth van pak 'm beet Bad Moon Rising denken. Verder vind ik het iets teveel oefenhokmuziek voor een hoge waardering en had ik het liever helemaal instrumentaal gehad, Kim voegt hier nou niet echt iets toe met haar vocalen.