Toch een vreemde gedachte dat een band zonder de gitarist gewoon doorgaat en alsnog best puike muziek maakt. Al mis ik de wat vollere sound van het debuut wel, er staat op Ars Longa Vita Brevis nog best een hoop moois te vinden. En vooral wat meer joligs. Daddy, Where Did I Come From? heeft al een hilarisch gesproken stukje tussen vader en zoon over de bloemetjes en de bijtjes ("Mommy the flower, and your daddy sort of fornicates the flower. No, no, pollinates, fornicates, pollinates!") en Little Arabella is een vreemde speelse jazzy track. Het afsluitende Ars Longa Vita Brevis heeft een dieptepunt en hoogtepunten. Het dieptepunt blijft een drumsolo waar ik in ieder geval niet op zit te wachten, het hoogtepunt is de rest die erna komt en gelukkig hiermee nog een flinke portie mooie neo-klassieke muziek opleveren. Prompt valt het me op dat David DeFeis (Virgin Steele) hier ook nog best wel eens naar geluisterd zou kunnen hebben.
Ik merk dat ik het debuut toch een stukje beter vind door de grotere weergave van sferen. Dat album was psychedelisch, heavy en duister als afwisseling met de neo-klassieke stukken. Hier blijft van die eerste drie weinig over en is het meer gericht op jazzy en klassiek. Geen probleem, want ook dat kan ik nog steeds prima behappen.
Tussenstand:
1. The Thoughts of Emerlist Davjack
2. Ars Longa Vita Brevis