menu

Dio - Sacred Heart (1985)

mijn stem
3,53 (115)
115 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Metal
Label: Vertigo

  1. King of Rock and Roll (3:40)
  2. Sacred Heart (6:25)
  3. Another Lie (3:47)
  4. Rock 'N' Roll Children (4:30)
  5. Hungry for Heaven (4:08)
  6. Like the Beat of a Heart (4:18)
  7. Just Another Day (3:19)
  8. Fallen Angels (3:58)
  9. Shoot Shoot (4:17)
  10. Hide in the Rainbow * (3:56)
  11. We Rock [Live at the Spectrum, 1985] * (4:49)
  12. The Last in Line [Live at the Spectrum, 1985] * (5:17)
  13. Like the Beat of a Heart [Live at the Spectrum, 1985] * (5:14)
  14. King of Rock and Roll [Live at Intermission, 1986] * (3:41)
  15. Rainbow in the Dark [Live at Intermission, 1986] * (4:42)
  16. Sacred Heart [Live at Intermission, 1986] * (6:27)
  17. Time to Burn [Live at Intermission, 1986] * (4:24)
  18. Rock 'N' Roll Children / Long Live Rock 'N' Roll / Man on the Silver Mountain [Live at Intermission, 1986] * (9:40)
  19. We Rock [Live at Intermission, 1986] * (4:58)
toon 10 bonustracks
totale tijdsduur: 38:22 (1:31:30)
zoeken in:
avatar van Edwynn
4,0
Ik ben gek op Hungry For Heaven. Ofschoon het allemaal wat lichtvoetiger is, zijn de catchy zanglijnen van de meester onweerstaanbaar.
Voor het epische titelnummer mag je overigens ook altijd wakker maken. Eigenlijk vind ik Shoot Shoot de enige echte misser. De rest is in mijn oortjes gewoon oerdegelijk Dio materiaal.

avatar van Rockfan
Ik vraag mij af of The King of Rock N Roll echt live is of een effect om het nummer op te fleuren. (Ik weet even niet hoe ik het anders moet formuleren)

avatar van BlauweVla
Niet live.

3,5
Lekkere Dio CD. Niks mis mee en het past mooi in zijn ouvre. 'Like a Beat of a Heart' is natuurlijk een copy, die ook al op de vorige albums stonden en 'Shoot Shoot' is een erg matig nummer, die er eigenlijk niet bij past. Desondanks een lekker album.

avatar van Faalhaas
3,0
Ik heb dit altijd een zwakkere Dio plaat gevonden. Na de knaller Holy Diver en het bijna net zo goeie The Last In Line viel deze me destijds tegen. Er staan eigenlijk maar 3 nummers op die het oude niveau halen, The King Of Rock and Roll, Sacred Heart en Rock N' Roll Children. De rest mist vuur en klinkt inspiratieloos.

Maarrr.. ik luister nu naar de deluxe uitvoering van dit album uit 2012. Volledig geremasterd en dat hoor je! Ik vond dit album qua productie altijd behoorlijk zwak. Veel te vlak geluid. Maar dat is nu wel even anders. Je hoort de afzonderlijke instrumenten nu veel beter. Met name die pompende bas van Jimmy Bain is een genot om naar te luisteren.

Een topper zal het nooit worden, daarvoor blijft het leeuwendeel van het materiaal te middelmatig. Het gehele album komt nu echter wel veel dynamischer over. Zelfs nummers als Shoot Shoot en Just Another Day vind ik nu toch een stukje minder saai, er zit opeens meer punch in.

Hide In The Rainbow is ook een leuke toevoeging. Verder krijgen we als bonustracks nog wat live b-kantjes en de gehele Intermission EP. Al met al een heel geslaagd geheel deze deluxe heruitgave.

avatar van vielip
4,0
Heb dit album na jaaaaaren eindelijk op lp gekocht voor een mooi prijsje. Het eerste dat opvalt is dat het geluid beter is dan de cd die ik had. De lp klinkt veel opener. Lekker helder en 'in your face' zogezegd. Zit 'm nu te luisteren, ben bij Like the beat of a heart, en moet zeggen dat ik nog geen zwak moment ben tegengekomen. Natuurlijk zijn er uitschieters in de vorm van King of rock & roll, Sacred heart, Rock & roll children en Hungry for heaven. Maar daartussenin zit niks dat echt slecht is. Vind ik althans. Zo goed als Holy diver is ie niet (ook bijna onmogelijk) maar hij kan de strijd met Last in line wat mij betreft prima aan! Edit; Wat een fenomenaal nummer is Just another day zeg! Heerlijk dat jagende gitaar- en drumwerk!

avatar van Karma_To_Burn
4,0
Deze hoop ik ook nog eens voor een leuk prijsje op vinyl tegen te komen, het is inderdaad een lekker albumpje! Misschien weinig echte uitschieters maar het luistert erg plezierig weg, de songs zijn hier en daar wat commerciëler dan op voor voorgaande albums maar dat staat het luisterplezier zeker niet in de weg.
De nummers duren ook niet zo lang en hebben allemaal een lekkere solo in zich, kortom een Dio album die er mag zijn!

van 3,5 naar 4.

avatar van Karma_To_Burn
4,0
Inmiddels op vinyl en erg blij mee! dit album is onterecht ondergewaardeerd.

avatar van gigage
De pomp rockers Another Lie en Just another Day vind ik nog wel ok met furieus Campbell in topvorm. De reden dat Dio ooit Rainbow had verlaten was de meer radiovriendelijke aanpak van dhr Blackmore, toch? 10 jaar na zijn intrede aldaar probeert hij het zelf. Missie geslaagd, album mislukt.

avatar van Faalhaas
3,0
gigage schreef:
De pomp rockers Another Lie en Just another Day vind ik nog wel ok met furieus Campbell in topvorm. De reden dat Dio ooit Rainbow had verlaten was de meer radiovriendelijke aanpak van dhr Blackmore, toch? 10 jaar na zijn intrede aldaar probeert hij het zelf. Missie geslaagd, album mislukt.


Nooit zo over nagedacht maar je hebt zeker een punt. Toch vind ik Rainbow vanaf Down To Earth nog net iets gelikter.

avatar van milesdavisjr
3,5
Een van de meest catchy platen van Dio, vol met pakkende refreinen. Het titelnummer is een monster van een song en doet wat denken aan Holy Diver. King of Rock and Roll is een prima opener, lekker fel en een goed tempo. Another Lie vind ik van minder allooi, Rock 'N' Roll Children pakt echter de draad weer op met een middenstuk waarin Campbell de aandacht opeist. Hungry For Heaven is wat mij betreft wel erg zoet, hoewel Like The Beat of a Heart dat weer goed gemaakt, hier klinkt Dio wat venijniger. Just Another Day is vuurwerk, de riffs vliegen je om de oren, een fijne song. De laatste twee songs doen mij weinig, waarbij Shoot Shoot een slappe afsluiter vormt. Kortom, een lekker plaatje met hier en daar een paar uitschieters. De jaren 80 productie en synthesizer klanken irriteren mij trouwens geenszins, sterker nog, de laatste jaren heb ik veel jaren 80 materiaal - met deze kenmerken - steeds beter leren waarderen. Echter ik blijf erbij dat ik Dio met name vanwege zijn stem juist goed vindt passen bij een zware plaat als Strange Highways.

3,0
haalt nooit het top niveau van zijn eerste twee albums.

avatar van vielip
4,0
In een enkel nummer tikt 'ie dat niveau anders moeiteloos aan hoor.

avatar van gigage
Het grootste nadeel is dat Dio met rock n Roll children tot de hairmetal greats toetreedt. Ik snap het wel, populair genre, MTV, brood op de plank etc. , maar gelukkig bleef hij er niet in hangen, die handschoen past hem niet.
1985; de teloorgang van vele andere top acts wat dat betreft.

avatar van vielip
4,0
Dat van die hairmetal mag dan allemaal wel zo zijn. Met Rock 'n roll children doet hij dat met verve naar mijn bescheiden mening. Ik zie dat eerder als een zeer geslaagde, en dus positieve poging om door te groeien.

avatar van gigage
Ik vind rock n roll children ,om in Dio termen te blijven, een draak van een song. Nou ja, dat is wat overdreven, maar ik heb er niks mee.

avatar van Edwynn
4,0
Ach zoveel wijkt dat toch niet af van One Night In The City enzo? Lady Evil en Country Girl hadden trouwens ook al een verdacht hairrandje.

Ik vind het juist een te gekke song. Vooral die sirene-achtige harmonie is een mooie melodramatische toevoeging.

Hungry For Heaven is dan nog een stuk blijmoediger. Ook een leuke track trouwens.

avatar van gigage
Ik kan gerust zonder dit album. Ik vond de knieval toen erger dan nu maar het resulteerde wel in een soort van minder interesse in de artiest die daarna nooit meer compleet is ingehaald.

avatar van BlauweVla
Bij de term "hair-metal" denk ik toch meer aan een krijsende zanger en een meer sleazy tekst. Ik zou
"Rock 'N' Roll Children" eerder als een A.O.R. nummer bestempelen.

avatar van vielip
4,0
In feite maakt het toch geen bal uit onder welke term of genre iets valt?! Ik heb althans nog nóóit iets wel of niet mooi gevonden omdat het in een bepaald hokje werd geduwd.

avatar van milesdavisjr
3,5
In feite maakt het toch geen bal uit onder welke term of genre iets valt?! Ik heb althans nog nóóit iets wel of niet mooi gevonden omdat het in een bepaald hokje werd geduwd.


Eens, het genre op zich moet niet uitmaken. Het is eerder een gegeven dat ik bij de term 'hairmetal' denk aan bands als Poison, Warrant, Slaughter en Britny Fox, artiesten die meer bekend stonden om hun poedelkapsels, strakke broeken en make-up dan om hun artistieke toegevoegde waarde. Een glimlach kan ik nooit onderdrukken als ik die jaren 80 kapsels voorbij zie komen. Desalniettemin zijn er nog best wel wat bandjes geweest met een dito imago die kwalitatief prima platen hebben uitgebracht. Kortom, goed is goed, het genre maakt dan geen bal uit.

avatar van The_CrY
3,5
Bij het vorige album had de band ook al een toetsenist in de gelederen, genaamd Claude Schnell. Nu hebben ze ook daadwerkelijk iets voor hem om te doen. Sacred Heart staat bij mij altijd bekend als dat Dio album met veel keyboards. Ik hou van keyboards en synthesizers. Vaak maakt het droge metalproducties wat kleurvoller, mits smaakvol gedoseerd. Na The Last in Line ben ik in ieder geval wel blij dat Dio en de band besloten om een kleine verandering in de sound aan te brengen. In de kern is dit namelijk nog steeds dezelfde band die met Holy Diver hoge ogen gooide. Steengoede tracks als 'King of Rock 'n Roll', de klassieker 'Sacred Heart', maar ook het archetypische 'Like the Beat of a Heart' behoren wat mij betreft tot het beste wat onder de naam Dio is uitgebracht. 'Hungry for Heaven' is een veelbesproken nummer, maar ik hou er wel van; erg pakkend en goed uitgevoerd. Nummers als 'Another Lie', 'Fallen Angels' of de majeur van 'Just Another Day' en 'Shoot Shoot' is dan weer wat minder welkom. Slecht is het nergens, zoals gewoonlijk, maar het overstijgt de middelmaat op die songs wat mij betreft niet. De algehele sfeer op Sacred Heart doet dat wat mij betreft wel, al realiseer ik me dan ik met vier sterren aan de absolute maximum zit voor wat ik deze plaat kan geven.

1. Holy Diver
2. Sacred Heart
3. The Last in Line

avatar van wizard
2,5
Sacred Heart is het Dio-album dat ik, Angry Machines uitgezonderd, het minst heb beluisterd. Nu heb ik het twee keer in twee dagen gehoord.
De eerste keer vond ik het een heel aardig album, maar bij de tweede keer begon het album me snel te vervelen. Er zijn hier drie goede nummers: King of Rock and Roll, Sacred Heart, en Rock 'n' Roll Children. De rest komt over als opvulling. Dit is het derde album in drie jaar tijd, de inspiratie was duidelijk snel aan het opdrogen.

1. Holy Diver
2. The Last in Line
3. Sacred Heart.

avatar van Germ
3,5
Germ (crew)
Best nog een prima Dio plaat. Ik hoor wat keyboards dan op voorgaande platen (al waren ze er natuurlijk altijd al) waardoor het geheel wat poppiër overkomt. Niets mis mee wat dat betreft.

Hungry For Heaven lijkt sterk op een Ozzy nummer, zelfde keyboardsound, maar kom er even niet meer op welke.

avatar van milesdavisjr
3,5
De plaat waar voor mijn gevoel de synthesizers een grotere rol opeisen. Het album is wederom vrij degelijk alleen tel ik nu net wat meer momenten waar Dio mij niet bij de les houdt. Fallen Angels, Hungry for Heaven en de werkelijk slappe song Shoot Shoot zijn geen nummers waar ik warm voor draai. Het titelnummer en King of Rock and Roll doen dat daarentegen wel. De plaat 'rockt' net een ons minder dan de voorgaande twee hoewel het album in zijn geheel niet veel onderdoet voor The Last In Line.

Tussenstand:

1. Holy Diver
2. The Last in Line
3. Sacred Heart

avatar van Wolfmother
3,0
Voor mij wordt dit ook grotendeels een nee. Vind de nummers hierop echt stukken minder.
Holy Diver is een klassieker en de opvolger had wellicht geen uitschieters, maar die nummers bleven op een zeer prettige manier dagenlang hangen. Op dit album staan er ook een paar, maar dan op de manier waarop een irritant reclamespotje blijft hangen.
Simpele refreinen waar alleen Ronnie nog een beetje acceptabele liedjes van kan maken. Misschien ga ik het meer waarderen naarmate ik hem vaker luister, maar voor nu een nipte voldoende.

1. Holy Diver
2. Last in Line
3. Sacred Heart

avatar van RonaldjK
4,0
De eerste Dio die niet via de radio maar via videoclips zijn eerste geluiden aan mij prijsgaf. Singles Rock 'n' Roll Children (juli 1985) en Hungry for Heaven (september) vond ik na het ietwat tegenvallende album The Last in Line verrassend fris en sterk, toch was het was mijn jongere broer die de elpee kocht. Hij heeft ‘m nog altijd. In goede staat, ondanks een verblijf van bijna 25 jaar in een ver buitenland.

In zijn biografie ‘Rainbow in the Dark’ (2021) vertelt de in 2010 overleden zanger hoe de periode rond de derde van Dio (de groep) enerzijds een hoogtepunt was. Een grote liveshow, waarin de draak op het podium werd gedood, te zien in talrijke uitverkochte optredens voor grote zalen. Hungry for Heaven kwam nog vóór het album verscheen in de soundtrack van de film ‘Vision Quest’, vertelde een contente Ronnie James Dio.
Anderzijds waren er haarscheuren: gitarist Vivian Campbell kwam terug op de mondelinge afspraak uit 1983 dat hij bij het derde album meer zou gaan verdienen, hetgeen de zanger en diens echtgenote en bandmanager Wendy Dio anders zagen. Alhoewel er tussen de twee nooit een verzoening heeft plaatsgevonden, blijft de gentleman Dio in zijn boek rationeel en stoot hem niet onder de gordel.
Heb van de week de documentaire ‘Dreamers Never Day’ (2022) op YouTube herbekeken, waar ondanks twee audiostiltes van circa een minuut (fouten bij het uploaden? Voorkoming van auteursrechtenclaims?) één en ander wordt verduidelijkt door de weduwe.

Terug naar de muziek! Sacred Heart is met slechts negen nummers niet al te lang maar wel pakkend. Toetsenist Claude Schnell krijgt weliswaar iets meer ruimte, maar in tegenstelling tot de tijden dat Dio in Rainbow zong was Dio (de band) niet bedoeld voor toetsensolo’s. Als solist is Campbell in de hoofdrol met sterk gitaarwerk, waarbij de muziek uiteraard altijd (mede) door de zanger is geschreven, zodat zijn stem alle ruimte krijgt.
Daarbij vind ik menig melodie sterker dan die op de voorganger en de hakkende riff van Just another Day doet me zelfs aan het onvolprezen Neon Knights van Dio’s debuut bij Black Sabbath denken. Met het typische bas- en drumsgeluid van de heren Jimmy Bain en Vinny Appice klinkt daarbij het herkenbare geluid van de groep.
Hierboven klaagt een enkeling over het te slappe Shoot Shoot; als afsluiter inderdaad niet sterk genoeg. Waarschijnlijk mede het gevolg van de spanningen die in de band waren ontstaan, alsmede de bemoeienis van de zanger met het goededoelenproject dat hij gelijktijdig aan het organiseren was: Hear 'N Aid.

Vandaag ga ik op bezoek bij mijn broer: toch eens vragen of hij Sacred Heart wil opzetten. Alleen al voor de beleving met de elpeehoes erbij; die is toch stukken beter dan met mijn cd-exemplaar. Alvast mijn excuses aan het overige bezoek.

avatar van B.Robertson
4,0
'Shoot Shoot' zwak, ja, maar ook weer niet de miskleun voor wat ik het soms houd. 'Sacred Heart' heeft bij mij de geschiedenis van plaat lenen bij de bibliotheek en op een halfuurkant van een cassette zetten, minus de laatste twee tracks. Later voor een tientje een Warner Bros.-uitgave met knipje in de hoes bij Free Record Shop gekocht en nog later een tweedehands CD - allebei van de hand gedaan - en laatst de originele LP opgescharreld; dus met het Vertigo-label. 'Like the Beat of a Heart' is naast 'Just Another Day' altijd wel favoriet geweest en die hele eerste plaatkant is goed, dus ontloopt 'The Last in Line' niet zo gekke veel.

avatar van liefkleinhertje
3,0
Bij het verschijnen van deze LP (toen nog) heb ik gegruweld van de wat radio vriendelijke koers van dit album.
Met als dieptepunt dat laatste nummer want dat is nog te zeikerig voor als de Damrakkertjes het moesten mee blaten.
Hierna is het nooit meer goed gekomen tussen mij en de zingende kikker.
Heb dit album nu een paar keer beluisterd en moet bij nader inzien wel toegeven dat het allemaal zo slecht nog niet is.
Er staan best wel lekker in het gehoor liggende nummers op en het gitaarspel van die Vivian Campbell mag er zeker wezen.
Bij zijn 2 vorige bands is alles 4* of hoger en die eerste 2 platen van dit combo 3,5* dus hier een 3*.

avatar van Faalhaas
3,0
Shoot Shoot is idd een wanstaltig nummer, met name het slappe refrein is erg irritant. Hungry For Heaven is nog zo'n draak. De meeste nummers klinken helaas tamelijk futloos. De teleurstelling van de band dat Ronnie zijn beloftes niet nakwam zal hier vast ook een rol in hebben gespeeld. Het komt allemaal wat inspiratieloos over.

De energie en gretigheid van de vorige albums is er gewoon niet meer. Verder knalt de productie totaal niet, het klinkt allemaal wat vlak en kaal. Op de deluxe edition is dat wel iets beter trouwens, maar het houdt niet over.

Eigenlijk zijn er maar drie nummers die ik echt gaaf vind: King of Rock and Roll, Sacred Heart en Rock 'N' Roll Children.

avatar van vielip
4,0
Sorry maar ik ben het totaal niet met je eens. De inspiratie is hier juist volop aanwezig. Ze proberen wat andere invalshoeken ten opzichte van de vorige twee albums. Al zijn de verschillen ook weer niet mega. Zo gaan ze met de destijds heersende trends mee door wat radio/tv gerichtere nummers te maken. Dat gaat ze prima af. Dat het niet jouw ding is dat kan en mag. Hungry for heaven vind ik bijvoorbeeld een fantastisch nummer. Wat betreft de productie ben ik het wel met je eens. Althans, de cd die ik had. De lp klinkt beter naar mijn idee. Een voller en meer open geluid.

avatar van gaucho
Het geluid is inderdaad wat voller. Het spettert wat meer dan de eerste twee albums, die - hoewel prima geproduceerd - een voor hardrockalbums wat 'dun' geluid hebben meegekregen. Maar dat was gewoon ook de productionele trend van de jaren '83/'84. Nadeel is wel dat de inspiratie - sorry, vielip - hier wat achterblijft, vind ik.

Het songmateriaal is over de hele linie gewoon wat minder sterk dan op de eerste twee platen. De opvolger hiervan vond ik al weer beter, al had die dan ook een epische afsluiter met All the fools sailed away. Dat soort hoogtepunten mis ik hier; het is allemaal wat gelijkvormiger. Daarom niet per se slecht, al is het hierboven wel vaker genoemde Shoot shoot inderdaad wel een dieptepunt in Dio's catalogus.

Hungry for heaven vind ik dan weer een knaller. Ietwat commercieel klinkend - het was dan ook de single van het album en was al eerder verschenen op de soundtrack van de film Vision Quest - maar een prima song. Daarvan had ik er graag meer gehoord op Sacred heart.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:47 uur

geplaatst: vandaag om 08:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.