Vier jaar na het matige Joint Forces gooit Samson opnieuw een album naar ons toe met als enige overgebleven oude krijger, de oprichter zelf in de persoon van gitarist Paul Samson die ook de meeste baspartijen inspeelt op het album. Nieuwe zanger Peter Scallan heeft een hogere stem maar het past wel.
Raar is wel dat het eerste nummer door een andere zanger werd ingezongen, dixit iemand op het WWW. Dat maak je zelden mee. Dit klinkt toch heel anders als de Samson van de jaren tachtig, weg zijn de NWoBHM invloeden, hoewel ik Samson meer als een Hard Rock groep beschouw en aanwezig zijn de talrijke melodieën van best wel stevige nummers. Lekker klinken toch de gitaarsolo's. Mijn respect voor Paul Samson als gitarist stijgt met de minuut. Met Room 109 en Samurai Song staan ook twee instrumentale nummers op dit album, waarvan Room 109 heel veel ruimte geeft aan de gitaarsolo's. Klein voorbehoud bij het slome en slipperige Don't Tell Me It's Over.
Globaal zijn er drie periodes bij Samson, met zanger Bruce Dickinson, met zanger Nicky Moore en met andere zangers. En neen, Gertje was geen van die andere zangers. Deze Samson heeft toch een aantal interessante albums op zijn conto. Heel degelijke Britse Rock!