menu

Iron Butterfly - Heavy (1968)

Alternatieve titel: Flying High

mijn stem
3,73 (46)
46 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: ATCO

  1. Possession (2:46)
  2. Unconscious Power (2:32)
  3. Get Out of My Life, Woman (3:58)
  4. Gentle as It May Seem (2:28)
  5. You Can't Win (2:40)
  6. So-Lo (4:04)
  7. Look for the Sun (2:15)
  8. Fields of Sun (3:13)
  9. Stamped Ideas (2:09)
  10. Iron Butterfly Theme (4:40)
  11. I Can't Help But Deceive You Little Girl * (3:33)
  12. To Be Alone * (3:04)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 30:45 (37:22)
zoeken in:
4,5
Ik ben erg benieuwd naar dit album! Ik heb al enkele songs gehoord, en het torenhoge niveau van "In A-Gadda-Da-Vida"wordt niet meer overtroffen, maar toch... 'Iron Butterfly Theme' is een heerlijk instrumentaal stuk, en 'Possesion' is ook wel leuk. De hoes is alleszins ook fascinerend!

avatar van c-moon
4,0
Het debuut van Iron Butterfly en bijna meteen ook bijna de zwanezang van deze legendarische band. De groep - in de line up Doug Ingle/ Ron Bushy/ Danny Weis/ Jerry Penrod/ Dearryl DeLoach - zou na het maken van dt album splitten... de release ervan belande in de kast, en pas toen een herenigde Iron Butterfly, dan in de line-up Ingle/ Bushy/ Dorman/ Brann, aan een tour begon, werd "HEAVY" alsnog gereleased...

HEAVY wordt beschouwd - evenzeer als het weliswaar bekendere 'In a Gadda Da vida' als grondlegger voor hard rock en heavy metal, al - zo zou Doug Ingle altijd blijven beweren - was dat niet perse DE bedoeling... het gebeurde gewoon... Velen vinden dat de eer eerder toekomt aan tijds- en geestesgenoot BlUE CHEER...

Bezwerende orgeltjes (Ingle), knap gitaarwerk (weis), die heerlijke drumpartijen van Ron Bushy (het enige Iron Butterfly die alle line-ups zou meemaken, ook de huidige die aan een nieuw album bezig is) maken van Heavy een prachtplaat. En natuurlijk ook de zang van Ingle mag er zijn...

Bluesy, rockend en Cool as hel! Deze plaat stààt er.. En ook anno 2006 klinkt dit allemaal nog erg lekker... ok, het is "oud"... maar who cares?

Knappe nummers: "Possesion", "Fields of the Sun", de single "So-Lo" en "Look for the Sun".... Met absoluut hoogtepunt op dit album de instrumental: "Iron Butterfly Theme", dat later ook als b-kant van de 'In-a-gadda-da-vida'-single zou verschijnen, bezwerende orgelpartijen, en heavy bas en giraren... veel noies en distortion, met een heuse "crash" op het einde, afgesloten met morsecode. Volgens Ingle was die "crash" symbool voor het einde van Iron Butterfly en de morsecode betekende "we love you".

Maar Iron Butterfly zou terugkeren, in een andere line up, en de wereld "In-A-Gadda-Da-Vida" schenken....

Anno 2006 is de band aan een nieuw album bezig, weliswaar in de zovéélste nieuwe line up. Van Doug Ingle is al sinds '71 géén sprake meer, en velen kwamen en gingen. De enige 'Butterfly' die steeds gebleven is, en in elke line-ip aanwezig was/is, is drummer RON BUSHY... zo-ook in 2006.
(Huidige line-up: Ron Bushy/ Lee Dorman/ Charlie Marinkovic/ Martin Gerschwitz).

Gééf dit album, HEAVY, een kans! Luister ernaar en overtuig u zelf....

kliene voetnoot: nrs. 11 &12 zijn volgens mij bonustracks en staan niet op het originele album...

avatar van charlezzz
3,5
ik kan hier weinig aan toevoegen. dit album is veel meer uitgebalanceerd dan In-A-Gadda-Da-Vida. de getoonde hoes is overigens de Amerikaanse, de Europese was geheel anders.

avatar van c-moon
4,0
charlezzz schreef:
ik kan hier weinig aan toevoegen. dit album is veel meer uitgebalanceerd dan In-A-Gadda-Da-Vida. de getoonde hoes is overigens de Amerikaanse, de Europese was geheel anders.


De Amerikaanse, dus de originele he

4,5
Ik heb de originele LP op eBay gekocht (8€ incl. verzending uit Amerika!), dit is een leuke plaat met toppers als 'Possession', ' Unconscious Power', het heerlijke 'Fields of the Sun' en 'Iron Butterfly Theme'. Die bassist is waanzinnig goed op dit album! Toch haalt het album natuurlijk het hoge niveau van In-A-Gadda-Da-Vida niet. Maar al bij al een onderschatte plaat.

avatar van Droombolus
3,5
Lekkere plaat, maar hier en daar toch net even te licht om tot de psych eredividie toe te treden. Possession b/w Unconcious Power was een singletje wat ik helemaal kapot gedraaid heb en daar draait de plaat op wat mij betreft.
De cover van Get Out Of My Life Woman wijkt buiten het orgel intro nauwelijks af van het orgineel van Lee Dorsey en valt op als de spreekwoordelijke bonte hond tussen alle eigen komposities van de band........ Verdere faves op dit album zijn You Can't Win ( geweldig gitaarwerk van Danny Weiss ! ) en IB Theme.......

( Bassist Jerry Penrod en Danny Weiss vertrokken naar Rhinoceros. De debut plaat van die band is een dikke aanrader voor de liefhebbers van Rock 'n Soul, twee zangers met geweldige strotten doen een soort van blanke uitvoering van Sam & Dave met een rockband erachter . )

avatar van i.Ron S.
4,5
Ik vind het fantastisch hoe ze in korte nummers zoveel melodie en diversiteit kunnen steken, een beetje vergelijkbaar met the Kinks, alleen vind ik Iron Butterfly iets aangenamer, het is iets sneller en ik word er vrolijk van.
Bij dit album zijn Possession, Unconcious Power, You Can't Win(ook een mooie versie op Live) en Fields of Sun mijn favorieten.

Stijn_Slayer
Ik vind het niet zo'n bijster goed werkje. Maar wél weer een erg interessante plaat. Veel psychedelische stukken en veel experimentele stukken. Iron Butterlfy Theme is daarvan het beste voorbeeld, je moet toch wel het een en ander in huis hebben om zoiets te kunnen bedenken en ook nog daadwerkelijk op plaat weten te krijgen. Verder is Look for The Sun een leuk nummer, en Stamped Ideas is wel lekker vrolijk. Maar daar blijft het voor mij bij, gelukkig is de opvolger een echte topper.

Stijn_Slayer
In vergelijking met de opvolgor blijf ik dit een wat mindere vinden, maar de kleine teleurstelling (ik had hogere verwachtingen) heb ik inmiddels wel aan de kant kunnen zetten. Ik doe er een halfje bij.

avatar van Droombolus
3,5
Tja, daar kom ik 43 jaar na dato ook op uit ...... .... maar heb je echt niks gekregen met Possession in de tussentijd Stijn ? Da's toch een wereldnummer met maximaal gebruik van Doug Ingle's orgel en stembanden. Ik krijg nog steeds positief kippenvel als ik het intro alleen al hoor ........

Stijn_Slayer
'Possession' heb ik al een jaartje als fave aangevinkt.

avatar van misja82
Moet dit album nog wat beter gaan beluisteren, maar Possession is in ieder geval een heel tof nummer!

_Lynn_
Parel van een album met vooral een prachtig klinkend orgel.

Erg ondergewaardeerd.
Jammer.

avatar van RuudC
4,5
Na een paar nieuwe luisterbeurten kan ik deze marathon beginnen met een verhoging. Heavy staat al enkele jaren in de kast. Een prachtig stukje vinyl met een fenomenale hoes. Destijds kende ik de band alleen van In-a-gadda-da-vida en na de eerste luisterbeurten in die tijd had ik Unconscious Power al als favoriet gemarkeerd. In die zin is mijn mening niet veranderd. Nog steeds vind ik het een weergaloos nummer door de supergave orgelpartijen. ook het gitaarwerk mag er wezen. Fijne melodieën worden daar gespeeld. Verder valt op dat het geluid vrij fel is. Iron Butterfly ontpopt zich hier al tot een band die iets speelt wat sterk lijkt op proto metal. De orgel zorgt voor een onmiskenbaar psychedelisch karakter. de zanger klinkt wel een beetje als Jack Bruce van Cream. Heavy staat vol met fijne liedjes met hier en daar wat uitschieters. Zo vind ik de cover Get Out Of My Life, Woman erg geslaagd en is Iron Butterfly Theme een heel fijne uitsmijter. Deze plaat heb ik expres vaker geluisterd dan nodig was. Niet gelogen: tijdens de eerste luisterbeurt ontdekte ik een verdwaalde vlinder in de woonkamer.

avatar van spinout
3,0
Het is opvallend hoeveel Danny Weiss' opvolger Erik Brann op dezelfde wijze als Weiss speelt. Volgens Weiss was dat niet toevallig. Die zei dat Brann zelfs zijn kleren droeg! Brann was op In-A-Gadda-Da-Vida ook pas 17 jaar oud en wellicht flink beïnvloedbaar. De zang op dit album overtuigt niet en irriteert soms (zoals in Possession). Darryl DeLoach vind ik geen aangename zanger. Zoals toetsenist Ingle op kant 1 heerst over de vocalen, doet DeLoach dat op kant 2. Ron Bushy speelt nogal tam; op de opvolger klinkt ie een stuk avontuurlijker. Bassist Jerry Penrod laat heerlijk baswerk horen. Zoals Droombolus hierboven al zei, vertrokken Weiss en Penrod naar Rhinoseros, maar Penrod is op geen enkel album van die band te horen. Gelukkig staat Rhinoseros op Spotify, want het gitaarwerk van Weiss klinkt sterk op dit Heavy. Weer een band om te gaan ontdekken.

avatar van Droombolus
3,5
spinout schreef:
Zoals Droombolus hierboven al zei, vertrokken Weiss en Penrod naar Rhinoseros, maar Penrod is op geen enkel album van die band te horen..


¿Que? Penrod speelt in ieder geval op de 1e Rhinoceros LP de bas ......... Wel op een andere basgitaar want z'n Mosrite verkocht ie aan z'n opvolger bij de IJzeren Botervlieg

avatar van spinout
3,0
Ja, je hebt gelijk. Ik zag een site met informatie over de albums Satin Chickens en Better Times Are Coming en ging ervan uit, dat Satin Chickens het debuut was. My mistake . Peter Hodgson is op die 2 platen de bassist. Gitarist Weiss zei ook dat Erik Bran "bought a lot of my equipment and some of my clothes. They tried to clone me basically." Ik weet dus niet of we dit letterlijk moeten opvatten. Dat geldt wellicht ook voor Penrod die zijn gitaar verkocht aan Lee Dorman. Misschien bedoelde Penrod gewoon dat Dorman zijn stijl pikte.
Op dit album is Mike Pinera één van de gitaristen. Hij zat voor Iron Butterfly in Blues Image; weer een band om te gaan ontdekken.

avatar van lennert
3,0
Ik vind het vooral wat gewoontjes en hoor dat felle of rauwe geluid niet. Get Out Of My Life, Woman vind ik als origineel al niets en voegt in coverversie ook niet veel toe, maar ik vind de songs allemaal gewoon wat voortkabbelen zonder dat er echt veel gebeurt. De zang springt er sowieso al niet echt uit en buiten wat fijne gitaarriedeltjes is er weinig dat muzikaal stimuleert. De orgels zorgen in ieder geval al helemaal niet voor die spectaculaire bijdrages waar ik andere mensen hier over hoor spreken.

avatar van Souldescendant
3,5
Overall klinkt deze plaat in mijn oren aardig belegen, voornamelijk door de aanwezigheid van het orgeltje van Doug Ingle. Prijsnummer voor mij is 'Iron Butterfly Theme' dat de overige nummers behoorlijk ontstijgt. Een onheilspellend nummer dat perfect als soundtrack kan dienen van een biker movie uit eind jaren zestig. Zo kwam ik dus ook op het spoor van deze plaat. Om er gelijk achter te komen dat het nummer van de hand was van dezelfde band die ook het In-A-Gadda-Da-Vida maakte. De gitaareffecten in Iron Butterfly Theme zijn een voorbode van wat later in het titelnummer van In-A-Gadda-Da-Vida terugkomt. Waarbij het dan wel weer opmerkelijk is dat deze gitaargeluiden worden geproduceerd door twee verschillende gitaristen: Danny Weis op Iron Butterfly Theme en Erik Brann op In-A-Gadda-Da-Vida.

Gast
geplaatst: vandaag om 03:05 uur

geplaatst: vandaag om 03:05 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.