‘There should be music’, zong Bakersfield Sound-vaandeldrager Dwight Yoakam in 1990, en hij vulde aan: ‘sad, sad music’. Zijn muziek is voor mij eerder gezellige country dan muziek die troost biedt. Maar Dwight had wel gelijk; het is goed dat er trieste muziek is. Iedereen zit weleens in de put - de een dieper dan de ander - en op opgewekte muziek zit je dan niet te wachten. Voor mij biedt Blood on the Tracks van Bob Dylan weleens troost. En Townes Van Zandt.
Nu draai ik Dwight Yoakam. Dat betekent dat er bij mij in de buurt geen put te bekennen is. De put van Yoakam ligt in California, waar truckers met buiken, caps en tatoeages bij de gedachte aan hun vrouw wegkwijnen, terwijl ze It Only Hurts When I Cry meebrullen. Vals en het gaspedaal diep intrappend.
Pindahaai - pindahaai.wordpress.com