Weinig recensies hier en dat is jammer, want het is van 'Massis' geleden dat Meuris nog eens zo knap uithaalde: sterke composities, veel afwisseling en teksten die tot de betere in zijn oeuvre behoren ('Zondagskind', 'Ik denk dat ik hem al een beetje ken'). Nooit verwacht dat hij het nog in zich had, eerlijk gezegd.
Enige minpuntje is de soms wat cleane, brave productie. Een nummer als 'wildvuur' had bijvoorbeeld beter gewerkt als het wat rauwer had geklonken en zonder die 'break' na de voorlaatste passage van het refrein.
Verder ook aangenaam verrast door nummers als 'Ziel verloren' en 'Waar spreken wij dan ergens af?', die klinken als het Vlaamse antwoord op The Smiths.