Een geheel ander geluid van The Cats dan dat ik van ze gewend ben. Volgens mij zijn zelfs de bekende nummers; Be my day/Let's Dance en One Way Wind overgoten met een sausje van de amerikaanse studio, want daar riekt het hier naar. Op de achterkant van de hoes, zijn jan en alleman uitgerukt om een instrument te bespelen op deze plaat, waarvan geen enkele door leden van The Cats!
Larrabee studio's zal destijds wel in zijn geweest. De producer heeft ook bijgedragen aan een aantal nummers. Een soort van Dusty in Memphis, maar dan met The Cats en in een andere plaats.
Het eigene, de palingsound, die is hier zo goed als niet meer terug te vinden. Alles is groter in een welhaast Phil Spectoriaanse muur van geluid. Onaardig is het niet en het heeft wel wat swingends. De hits vind ik nog steeds leuk om mee te zingen.
Ik wist niet dat Piet Veerman een stompje aan zijn rechtervoet had, maar dat kan ook door het uitsnijden van de foto zijn gekomen.