Dissection - Reinkaos (2006)

Lees net op de site van Dissection dat Jon Nödtveidt de voorman van de groep zelfmoord gepleegt heeft.

Wat een boutplaat dit. Ga je eerst 9 jaar brommen, breng je zo'n flutalbum als dit uit en knal je je vervolgens voor je kop. Tsja dan zou psychische hulp ook inderdaad zonde van het geld en de tijd zijn.

Ik las ergens dat hij zich van het leven zou beroven als hij op zijn hoogtepunt was. Reinkaos dus zijn hoogtepunt, het moet niet gekker worden.

Goed, over het album. Beste aardige melodieuze death, maar nergens origineel of grensverleggend. Iets wat ik toch wel van Dissection had verwacht. Storm of the Light's Bane behoort nog steeds tot één van mijn all time favorieten. 2,5*

Opgeruimd staat netjes

Het zal wel aan mij liggen, maar zelf luister ik dit album op een geheel andere manier. Namelijk als een lekkere, melodieuze death-black metalplaat vol met over-de-top zwartgallige teksten over satan, het kwaad en al die andere onzin waarin Jon zich in verdiept heeft over voornamelijk de Temple of the Black Light, waar hij een extreme aanhanger van was (zie link naar website en je begrijpt de onzin al vrij snel: http://www.templeoftheblacklight.net/main.html.).
En natuurlijk was hij gek in zijn hoofd: hoe kan je in die bullshit geloven en er vervolgens een heel album over wijden? En dan jezelf van het leven beroven? Erg jammer natuurlijk, want ondanks dat Jon Nödtveidt knettergek was en zeker geen braaf mannetje (9 jaar de cel in wegens betrokkenheid bij moord), was hij wel een begenadigd gitarist en songwriter. Want de invloed die hij gecreëerd heeft met Dissection mag zeker niet onderschat worden. Storm of the Light's Bane is daarvan het definitieve bewijs en was i.m.o. al niet te overtreffen.
Dat doet Reinkaos dus ook zeker niet. Maar is dat erg? Waarom vind ik Reinkaos dan wél een heerlijk album, vol pakkende riffs, fijne gitaarsolo's en meer? Antwoord: het klinkt gewoon onweerstaanbaar lekker. Nee, zeker niet zo extreem, origineel en zwartgallig als het vroegere werk, maar op een andere manier is dit zeker niet soft of zo. En als je op die manier naar deze muziek luistert (wat mij heel gemakkelijk lukt...), dan blijft er een heel fijn en lekker album (ondanks dat ie dus qua verwachtingen wat tegenvalt t.o.v. de legendarische voorgangers) tegenover staan.

Met een hoop bombarie aangekondigd, maar uiteindelijk ging het na het verschijnen van de Maha Kali single al als een nachtkaars uit. De langverwachte terugkeer van Dissection. Twee magische albums uit de jaren negentig om je aan op te trekken. Opperhoofd Nodtveidt heeft er lang voor kunnen mediteren in de bak om nog eens een gooi naar de metalkroon te kunnen doen. Maar het eindresultaat stemde mij somber.

Reinkaos gaat ten onder aan brave degelijkheid. Nul komma nul spanning, geen smerigheid helemaal niets. Een verzameling doodsaaie melodieuze deathachtige metalsongs waar zelfs een In Flames liefhebber van in slaap moet vallen. Nodtveid kwam gewoon de nootjes spelen, wat rasperige vocalen de mic in spugen en hup naar huis, in zijn pentagrammen cirkeltje zitten en gezellig de kaarsjes aansteken.Blijkbaar was het erg gezellig tussen de bubba's in de bajes. Want erg verbeten en gedreven klinkt de man niet op Reinkaos.

Zonde, maar soms moet je gewoon stoppen op je hoogtepunt. Overigens was Dissection live nog wel dik in orde. Maar Reinkaos was ik snel weer vergeten.

Ik heb nooit begrepen waarom dit album door de metalwereld zo slecht is ontvangen. Natuurlijk is Reinkaos niet zo goed en inventief als de eerste twee albums, maar het spelen zijn Nodveidt en co niet verleerd. De productie is vooral even wennen, die had wel wat minder braaf gemogen.

De black metalinvloeden zijn verder verdwenen; die waren voorheen wel bepalend voor het geluid van Dissection. Staat tegenover dat hij zich als leadgitarist meer laat horen. Dat aspect heb ik altijd een beetje gemist bij Dissection.

Blijft eeuwig zonde dat zo'n groot talent als Jon Nödtveidt zo gehersenspoeld was door boekjes en foute clubs. Voor mij toch zeker één van de grootste metalmuzikanten.

De metalwereld reageerde lauw omdat de torenhoge verwachting niet ingelost werd. Dat riep Nödtveidt ook een beetje zelf over zich af. Immers, toen hij uit de bajes kwam, was in interviews aankondigen dat het volgende album wel zo gruwelijk evil zou zijn, praktisch het eerste wat hij deed.

De tussenliggende shows waren wel dik in orde. Daar zweeft wel het één en ander van rond op Youtube. Ze stonden toen ook in de Baroeg. Maha Kali was uitgebracht als voorloper en werd toen al gespeeld. Dat nummer riep al wat lauwe reacties op, meen ik mij te herinneren.

Als dat allerevilste album ooit dan niets meer blijkt te zijn dan een dertien in een dozijn Göteborgproduct, is de teleurstelling compleet. Natuurlijk is het kwalitatief allemaal prima. Maar zo tam en zo braaf. Ik kan daar slecht naar luisteren. Ik kan het op zich allemaal wel los zien van het roemruchte verleden. En ook dan vind ik het een vrij teleurstellend album.

Reinkaos is niet alleen veruit de beste Dissection, maar ook nog altijd een van de beste metalalbums aller tijden. Élk nummer klopt, de productie is heerlijk rauw, de gitaren Spartaans zagend, de teksten heerlijk puur en in your face. Geen nummer bovendien dat zulke oergevoelens bij me oproept als Black Dragon.

Het perfecte afscheid van een schitterende band.

Gitaren die Spartaans zagend klinken? Prima dat Reinkaos helemaal je milde kopje thee is. Maar dit klinkt zo veilig als seks met drie dikke condooms van roestvrij staal om je Willie.
Veel Rein maar bitter weinig Kaos wat mij betreft.

Is dit een goed blackmetal album?nee niet echt,klinkt dit album evil?absoluut niet,maar het is wel een verdomd goede metalalbum die 13 jaar na releasedatum ,absoluut niet gedateerd klinkt integendeel, vandaar dat 4 sterren hier wel terecht zijn wat mij betreft