Alanis Morissette - So-Called Chaos (2004)

Ehm, Vasquesz, ik wil je vriendelijk verzoeken deze stem te verwijderen. Zie releasedatum, hij is nog lang niet uit en dit ziet er niet uit als een samenstellig van oude nummers. Ik vrees voor je dat je nu wel erg door de mand valt. Dit zal waarschijnlijk niet de enigste cd die je niet beluisterd hebt maar waar je wel een beoordeling voor geeft.

haha, opletten he!!!, enne alleen stemmen als je het album kent lijkt me.

Ik ben heel erg benieuwd naar dit album. Haar single vind ik tot nu toe een beetje saai (vraag me niet hoe het heet, ik hoorde het op de radio). Maar ja, toch. Alanis is okay.

Ik zag gister de video bij de single en t is dus gewoon ongeveer hetzelfde als wat jarabe de palo heeft gedaan voor zijn liedje Bonito, maar het grappige is dat hij er ook in voorkomt!

stem verwijderd

zag de clip van de week en er viel me gelijk 1 ding op: d´r haar is eraf!!!!!!!.

Heeft ze hiervoor altijd lang haar gehad dan?

Idd, vond het zulk goedkoop jatwerk van die andere clip, maar goed als hij er zelf in voor komt dan wordt het een beetje een ander verhaal...

Wat een vreselijke hoes eigenlijk, en wat een weinig creatieve albumtitel: "So-Called Chaos". Ik heb een periode gehad dat ik het nummer "Thank U" goed vond. Maar voor de rest kan ik het m'n zus eigenlijk ook niet kwalijk nemen dat ze dit altijd kocht. Ik denk dat Alanis typisch muziek voor dames is. Maar ik walg er een beetje van (terwijl ik 98% van de artiesten wel kan waarderen), maar nu dus ook weer, nu ik deze albumhoes en -titel zie...

die hoes is inderdaad echt LELIJK!

Eight Easy Steps, de nieuwe single, is wel een leuk nummer

Eindelijk weer een plaat die zich kan meten met haar debuut. hoewel ik totaal geen fan ben kan ik hier wel 3 * aan geven.

Mijn favoriete album van Alanis! Out Is Through is mijn favoriet. Excuses is een goede tweede. Haar uptempo nummer blijven toch het beste.

Erg tegenvallend album wat mij betreft. Het feit dat werkelijk ieder intro op dezelfde manier wordt opgebouwd, irriteert me mateloos. Verder niets dat m'n aandacht trok. Ik hoop dat Alanis de creativiteit van haar eerste 2 albums ooit nog weet aan te boren.

hmm de eerste keer toen ik dit album luisterde had ik het idee van: god wat heb ik nu weer gekocht?
maar ik kwam er achter dat je dit album een paar keer moet luisteren voordat je het waardeerd, wat ik nu ook doe.
alanis morissette is een van die artiesten waarvoor je naar mijn mening echt respect voor moet hebben! de lyrics zijn geweldig en het album ook.

dit album is misschien wel beter als jagged little pill, alleen niet voor het grote publiek

Op "Under Rug Swept" bewees ze ook geweldige nummers te kunnen schrijven zonder enorme woede, maar dat is dit keer niet echt gelukt. "Eight Easy Steps" is een lekkere opener, maar vervolgens probeert ze de truc nog een paar keer te herhalen met catchy deuntjes op "Out Is Through" en "Excuses". Alleen "This Grudge" en de titeltrack "So-called Chaos" zijn wel weer erg ok. Al met al een zware tegenvaller!

ook dit album vond ik maar matig

Het laatste album dat ik van Alanis heb gekocht, eigenlijk vooral om de verzameling "compleet" te maken, hoewel ik zelf alles vóór Jagged Little Pill ook niet heb. Ik had er niet zoveel van verwacht, maar eigenlijk valt het me nog helemaal niet tegen. Het album is een gezonde mix tussen Supposed Former Infatuation Junkie dat vol is van invloeden en het rustig kabbelende Under Rug Swept, terwijl het redelijk origineel blijft. Helaas is dat niet altijd het geval. Excuses, So-Called Chaos en Spineless hebben een wel erg sterk supposed-karakter met hun grillige melodiën en oosterse invloeden, hoewel ik het daardoor wel mooie nummers vind. De regel "I want to be naked running through the streets" in het nummer So-Called Chaos lijkt dan weer een wel erg rechtstreekse verwijzing naar de video van Thank U. De beste nummers vind ik Eight Easy Steps, sterke opener, This Grudge met zijn mooie prerefreinen, het best aparte Spineless en afsluiter Everything, die wat sentimenteel maar daar overheen toch vooral mooi is. Al met al best een leuk album, maar niet heel bijzonder en zeker niet meer vernieuwend. Toch is de sfeer vrolijk en is het geheel licht verteerbaar.
En over de hoes: de voorkant vind ik ook niet echt geweldig, maar in de achter- en binnenkant ziet het er naar mijn mening wel prima uit.

Gelukkig veranderen meningen... toen ik dit las, dacht ik: wat is dat nu weer voor idioot?! Ik kan me er goed bij inleven dat ik dat toen dacht, maar als ik er nu op terug kijk vind ik het vooral een saai en inspiratieloos album. Halvering van het aantal sterren.

Ik ben niet lyrisch over ”So-Called Chaos”. Slecht vind ik hem evenmin. De liedjes liggen prettig in het gehoor, waarbij met name de refreinen erg catchy en aanstekelijk zijn. Desondanks is de variatie in mijn beleving best beperkt. De uptempo liedjes hebben min of meer allemaal dezelfde opbouw: ingetogen begin en een melodieus en stevig refrein. Zoals gezegd, het klinkt aangenaam, maar spannend en echt boeiend vind ik het niet. Ik mis denk ik die bite en het venijn van ”Jagged Little Pill”. Het is allemaal iets te braaf en binnen de lijntjes. Wat overblijft is een aardig album, maar met een beperkte houdbaarheid.