menu

Simon & Garfunkel - Wednesday Morning, 3 A.M. (1964)

mijn stem
3,43 (186)
186 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Folk
Label: Columbia

  1. You Can Tell the World (2:49)
  2. Last Night I Had the Strangest Dream (2:13)
  3. Bleecker Street (2:47)
  4. Sparrow (2:51)
  5. Benedictus (2:42)
  6. The Sounds of Silence (3:09)
  7. He Was My Brother (2:53)
  8. Peggy-O (2:29)
  9. Go Tell It on the Mountain (2:09)
  10. The Sun Is Burning (2:50)
  11. The Times They Are A-Changin' (2:55)
  12. Wednesday Morning, 3 A.M. (2:24)
  13. Bleecker Street [Demo] * (2:46)
  14. He Was My Brother [Alternate Take 1] * (2:52)
  15. The Sun Is Burning [Alternate Take 12] * (2:46)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 32:11 (40:35)
zoeken in:
avatar van matvdk
4,0
Ik heb dit album leren kennen nadat ik "Simon & Garfunkel - The Collection" heb gekocht (met alle albums + het live-concert in 1981 in mooie, kleine lp-hoesjes).

Vooral protestlied "He Was My Brother" (over de Vietnam-oorlog) vind ik prachtig... Heerlijk, die samenzang. Ook "Bleecker Street" vind ik erg mooi.

Ik vind dit zeker géén slecht album van S&G, vergeet niet dat hier ook "The Sound of Silence" en een cover van "The Times They're A-Changing" van Bob Dylan.

Jammer is echter wel het zuinige gebruik van de verschillende instrumenten, dit in tegenstelling tot het album "Like a Bridge over Troubled Water", wat dan weer heerlijk dicht in de buurt komt van een 'luisteravontuur' door de grote hoeveelheid verschillende instrumenten. Vaak krijg ik op dit album het gevoel dat veel nummers vrijwel hetzelfde zijn, bijna elk nummer bestaat uit slechts zang en gitaar.

Afgezien van "He Was My Brother", dat duidelijk een politieke boodschap bevat, lijkt de rest van de liedjes niet met passie gespeeld. De geloofwaardigheid heeft vooral ernstig te lijden onder het overduidelijk geacteerd vrolijke "Go Tell It on the Mountain". "Benedictus" en "You Can Tell the World" zijn daarnaast niet bepaald prijsnummers, waardoor dit album toch niet de status krijgt van favoriet S&G-album van mij.

Het album "Wednesday Morning, 3 A.M.", dat overigens uit 1963 komt en niet uit 1964, is volgens mij een 'groei-album'. Het is aardig om te luisteren als je alleen de hits kent van S&G, maar er is zéker beter werk te vinden van dit vrolijke duo.

avatar van musician
3,5
Als er hier al sprake is van proefdraaien voor een succesvolle toekomst, dan vind ik ze hier goed in geslaagd.

Dat de folkrock naar een wat softe singer/songwriter niveau neigt is wel waar, maar ik weet niet of het daarmee ook per se braaf werd.

Ik zag zaterdag op de BBC een documentaire over Simon & Garfunkel waar toch wel uit bleek dat de (vocale) talenten vanaf het begin werden herkend en erkend, getuige ook de ruimte die ze kregen toegewezen, de producers waar ze mee mochten werken.

Proefdraaien klinkt wat oneerbieding, maar ze putten hier vooral nog even uit nummers van meer "spirituele" songwriters en begenadigde componisten als Bob Dylan en Joan Baez. Alleen Bleeckerstreet, Sparrow, The Sound of silence en de titelsong komen nog uit de koker van Paul Simon.

Het album wordt over het algemeen vaak gezien als iets dat voorlopig zeker nog niet het niveau van de opvolgers weet te halen, als een minder broertje in het geheel.
Ik vind het verschil niet zo groot. Er wordt hier al "genachtegaald" als het een lieve lust is en als album als geheel is het zeer acceptabel, zonder skipmomenten.

The Sound of silence is later natuurlijk gebruikt voor het gelijknamige album, daar ondersteund door een drum en een electrische gitaar, waar hier alleen een akoestische versie voldoet.
Maar verder prima album.

avatar van RuudC
3,5
Geen onaardig debuut van Simon & Garfunkel. Het opent lekker met het energieke You Can Tell The World en gaat vervolgens verder met over het algemeen vrij plezierige folkrock. Zelf ben ik geen uitgesproken liefhebber van singer/songwriter, maar Paul en Art beschikken over prachtige stemmen die samen bijna engelachtig worden. Sound Of Silence is uiteraard de kraker hier. Een prachtig lied waar ik eigenlijk nooit genoeg van krijg.

Toch staan er op dit album een aantal songs die te ingetogen zijn. Liedjes waar niet naar een climax gewerkt wordt. Sommige covers storen me weer door de teksten, zoals Go Tell It On The Mountain. Vraag me af of de heren er zelf voor gekozen hebben, want het enthousiasme spat er niet bepaald af bij het zingen van "Jesus Christ Is Born".

avatar van lennert
4,0
Simon & Garfunkel. Voor mij onlosmakelijk verbonden met The Sound Of Silence (bij wie niet?), wat nog steeds een van de mooiste songs ooit is voor mij. Ik wist alleen niet dat er een meer uitgeklede variant bestond die vanzelfsprekend ook nog steeds wonderschoon is (maar toch net ietsjes minder dan de versie met extra instrumentatie).

Het debuut is niet briljant, maar toont wel op uitstekende wijze de vocale capaciteiten van beide heren. Vooral Sparrow is een prachtige track die me kippenvel geeft. Tegen het einde vind ik echter dat er met Go Tell It On The Mountain echt een mindere song wordt gespeeld en merk ik dat ik toch een beetje snak naar wat meer afwisseling. De Dylan-cover is echter wel weer wonderschoon en ik heb absoluut van dit album genoten. Een kleine 4 sterren zijn dan ook zeker op zijn plaats!

5,0
Prachtig folk album. Het nummer "sparrow" is vrij onbekend maar echt fantastisch.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:50 uur

geplaatst: vandaag om 08:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.