Als de Rook Is Verdwenen... (1994)

Eigenlijk is dit wel een aanrader voor iedereen die van Boudewijn De Groot houdt. Initiatief van Jan Douwe Kroeske ter ere van de 50-jarige verjaardag van Boudewijn De Groot.
Tevens een aanrader voor de liefhebbers van de 2Meter Sessies.
Gemaserd door muziek kenner Leo Blokhuis.

The Scene opent met Waterdrager, en klinkt voor hun doen behoorlijk experimenteel. Met een mooie spanningsboog tussen keyboard en gitaar.
De bijdrage van The Serenes met Wat Geweest Is, Is Geweest vind ik persoonlijk minder; had meer in gezeten. Och, wel prima om dit in het Fries te horen.
Arno klinkt als een bezopen aan lager wal geraakte Franse rocker; wat hij eigenlijk ook wel een beetje is, maar zijn bewerking van Beneden Alle Peil klinkt in het Frans erg overtuigend.
Jimmy klinkt alsof Rick De Leeuw dit nummer zelf voor de Kecks geschreven heeft; lekker up-tempo.
Burma Shave (hoe dan ook een ondergewaardeerde band) speelt een mooie Engelstalige versie van Onder Ons.
Shine; met Richard Janssen van Fatal Flowers bewerkt Captain Decker, ligt wel in het verlengde van dEUS. Simon Vinkenoog hoor ik er niet goed door heen.
Sjako! met Wie Kan Me Nog Vertellen is gewoon lekker.
Bettie Serveert klinkt eigenlijk altijd wel oke. Carol Van Dijk heeft een heerlijke stem, zo ook in deze Verdronken Vlinder.
Met Ik Ben Ik heb ik weinig mee, de versie van Boudewijn vind ik niet super; deze van Daryll-Ann evenmin.
En nu volgen 3 hoogtepunten:
Julia P. Hersheimers bewerking van De Noordzee overtreft die van Boudewij, en die is al niet misselijk, vooral het gitaarwerk op het eind als bonus, super!!!
Tweede hoogtepunt Malle Babbe in de feest uitvoering van Rowwen Heze, maar dat kan ook komen door mijn Limburgse roots.
En als derde, na Arno de tweede Belgse gasten; dEUS, nog duidelijk hoorbaar met Stef Kamil Carlens; en verrassend, een Nederladstalige bewerking van Kinderballade inclusief kindermuziekdoosje.
Hallo Venray; mooi evenwicht tussen hard en zacht in hun bewerking van Ballade Van De Vriendinnen Voor 1 Nacht.
Prodigal Sons met Telkens Weer , is niet helemaal mijn ding, wat rauw en countryrock achtig.
De Dijk klinkt als De Dijk, maar dan met extra funkie keyboardpartijen en mondharmonica. Goede keuze De Wilde Jager.
En als afsluiting het experiment van De Nits (Meisje Van 16), wel even wennen. Moet je meerdere keren naar luisteren om het goed te kunnen waarderen. Blijkbaar doet een meisje van 16 jaar hierbij de zang.

Wonderkind Van 50 is op mijn album een geheime extra track; ook niet verkeerd.

Al met al een groot eerbetoon aan een van Nederlands grootste zangers.

Ik hou wel van tributes, al is het alleen al vanwege de vaak exclusieve tracks die erop te vinden zijn. Dit is naast een eerbetoon aan Boudewijn vooral een staalkaart van muzikaal Nederland en Vlaanderen in 1994. Leuk om anno 2012 op terug te kijken. Wie kent The Serenes nog? Of Julia P. Hersheimer? Burma Shave? Shine kwam voort uit Fatal Flowers, maar is niet meer. Van Bettie en Venray hebben we langer mogen genieten. De Dijk en The Nits (en Arno) waren in 1994 al overlevers. Initiatiefnemer Jan Douwe maakte het zichzelf gemakkelijk. Hij gaf iedereen de vrije hand in eigen studio. Dat levert verrassende interpretaties op, Boudewijn in het Fries of in het Frans bijvoorbeeld. Rowwen Heze komt met een nummer van Rob de Nijs. De link is natuurlijk Lennart Nijgh, maar toch. De Kecks namen ook Rook op dat op een van hun eigen albums terecht kwam ( en m.i. beter is dan het hier gepresenteerde Jimmy). Al met al een leuk album. Mijn voorgangers hebben dat hierboven al gezegd. Ik sluit mij daarbij aan.