Drive Like Jehu - Yank Crime (1994)

Zo zeg, wat een heerlijke energieke noiserockplaat! Ik zet maar eens voorzichtig in op 4*

Liefhebbers van Sonic Youth en Dinosaur Jr. zullen hier geen buil aan vallen...

Had ik hier slechts een 4/5 staan? Snel omhoog daarmee!

Hunnie andere plaat is ook de moeite waard!

Gaat op de lijst!

Woei, erg vet. ik begin met een 4*

paap, emootje

Topper uit de Amerikaanse gitaar-noise. Eigenlijk een hardcore-band die hun geluid een beetje veranderde.
Waren tegelijkertijd bezig als Unwound en daar lijkt het nog het meeste op.
Plaat is in tegenstelling tot veel van dit soort titels nog redelijk goed te verkrijgen. Begint langzamerhand al een terechte reputatie te krijgen als destijds over het hoofd gezien meesterwerk.

En volkomen terecht! Geweldig post-hardcore album met Super Unison als mijn persoonlijke favoriet.

!

Wát een energie.. barstensvol zit dit album. De lengte van de nummers schrikte me eerst wat af, maar blijkt gewoon volledig functioneel te zijn - lekker dreigende intro's (sinews!!! - doet zelfs een beetje post-rockerig aan) en ongelooflijk noisy outro's (Luau!!!). Daarnaast zijn er ook de occasionele energiebommen zoals 'Here Come The Rome Plows' en 'Golden Brown', en het gemoedelijke 'Super Unison' (dat nummer doet echt als een doorsnee Kooks-nummertje aan, na die 20-seconden durende marteling waarmee het opent).
En daarnaast nog een speciale vermelding van het jongensachtige, frisse, en soms oorverdovende geschreeuw van de zanger.

"Myyyyyyy shaaaaaaaaare!!!"

Wat een stilte heerst hier - jammer, want dit album verdient echt wel beter. Meer zelfs, beter dan dit wordt het volgens mij niet in het 'post-hardcore'-wereldje. Dat hier niet meer mensen hun tanden inzetten, is me een raadsel, want het is vrij moeilijk dit album te haten... althans, als je niet vies bent van een streepje kloteherrie hier en daar.

En de emotionele ontlading op het einde van 'Sinews', jezus... lijkt mij een afsluiter van het niveau 'Good Morning, Captain'.

heerlijke muziek,
je moet deze plaat echt vaker draaien om het op waarde in te schatten. Want het is erg noisy en wringend maar toch zit er een soort van ordening in
Het is gewoon niet meteen bevredigend/pakkend als je dit voor het eerst luistert maarja als je dat wil moet je maar een zielloos modern metalcore cd'tje aanschaffen.
Ik geef 5/5 omdat dit ook zo'n grote invloed heeft gehad op het mathcore genre

Luister nu voor de eerste keer en als het echt zoveel beter wordt als meneer redcoda beweert mag ik alvast een doodskist aanschaffen. Zoveel goedheid zou mijn hartje niet trekken.

Dank u dank u dank u dank u dank u Last.fm!

Toch maar 5* Wordt nog elke keer beter

Op vinyl aangeschaft. Leuk detail, vanwege de speelduur van de plaat (> 50 minuten) heeft men besloten de nummers Human Interest, New Intro en New Math op een losse 7" bij te voegen. De LP zelf heeft dus maar 6 nummers.

Wat een enorm gedoe om dat album te spelen dan.

Tja, daar heb ik dan ook nog mp3's voor. Voornamelijk een leuk ding voor de heb. Valt me nog mee dat die 7" niet op 45, maar gewoon op 33 toeren kan worden afgespeeld.

Fantastische plaat van Drive Like Jehu. Het is een geweldige post-hardcore plaat vol passie, energie, intensiviteit en ongelovelijke herrie. Het brengt het beste van alle hardcore, punk, no-wave en post-rock (in de trant van Slint) tezamen. De harde energieke stukken doen erg denken aan Fugazi (maar dan nog harder) en de rustige delen doen mij denken aan Slint.

Geen wonder ook dat deze 2 eigenschappen deze plaat zo goed maken. Het heeft een perfecte balans tussen rustig en traag, en hard en snel. Niet verrassend dan dat de langere nummers nog het mooist zijn. Ze hebben een schitterende opbouw en bevatten het beste van keiharde hardcore en prachtige emotievolle rock. (eigenlijk gewoon post-rock voor mijn gevoel) Alleen al het hoogtepunt van Yank Crime - Luau - is schitterend intens. In feite is het gewoon een heerlijke meezinger, hoor het refrein maar. Toch is het niet zomaar een meezinger. Het is een ontoereikbare compositie die je de volle 9 minuten blijft achtervolgen en blijft meesleuren in het verhaal. Het is een rustig nummer die je met elke toon weet te raken. De tekst van Luau is zeer mooi en ook zeer grappig. Dit valt het hele album wel op. De teksten gaan voornamelijk over geweld en crimineliteit met een flinke dosis zelfspot. (zoals die ''yeah's'' die vaak opduiken)

Het andere hoogtepunt is Sinews. Find yourself an asshole/Knew you could afford/Keep your hands out, cupcake/Find yourself the door. Een behoorlijk depressief en tragisch nummer. De tekst doet denken aan een pijnlijke breakup met je vreemdgaande vriendin, maar de muziek doet denken aan een veel diepere boodschap. Op de intense manier waarop gezongen word kun je dit ook afleiden. Een waar kippevel nummer met vermoedelijk diepere lagen. Als de muziek dan ook nog eens perfect is, dan heb je de jackpot te pakken. Dat is alleen al te merken aan de sublieme opbouw met agressieve delen en zeer kalme en tragische delen.

Echter staat het hele album vol met hoogtepunten en vooral de eerste 2 nummers, Here Come the Rome Plows en Do You Compute zijn ook ware hoogtepunten. Zeer sterk cultalbum dat wel wat meer volgers verdient hier op MusicMeter. Het beste wat post-hardcore te bieden heeft. Ik verhoog naar 4,5*.

Halfje erbij. Het is hierboven allemaal al gezegd. Moddervette plaat vol meeslepend spel, bakken met energie en heerlijke vocalen. Een geweldig geheel waarin herrie en rust de goede balans hebben. Ga ik binnenkort eens in huis halen, want dat is nog steeds niet gebeurd.

Blijkt inderdaad helemaal te kloppen
Fans van At The Drive-In en/of Fugazi kunnen dit vermoedelijk ook wel smaken.

Heerlijk energieke plaat met goeie zang!
De eerste twee nummers, Luau (blijft maar gaan) en vooral Super Unison zijn mn favorieten

Voelt, bijna dertig jaar na release, nog steeds aan als een frisse wind telkens ik hem door mijn speakers blaas. Drive Like Jehu bijt, snerpt en schuurt hoekig, en doet dat, i.t.t. veel pretendenten, nogal compromisloos - waarmee ik wil zeggen: met de remmen los en niet gehinderd door enige behoefte om bepaalde (veelal elitaire) voorkeuren te entertainen.
Fucking geniaal van begin tot eind.

Waarom wordt Shellac hier niet genoemd? Dit is namelijk zijn kleine zusje. -edit- blijkt DLJs debuut (ik ken het niet) toch echt eerder dan Shellac werk uitgekomen te zijn, hulde daarvoor. Grote zus dan maar.