Jon Hopkins - Immunity (2013)

Open Eye Signal is wat mij betreft de beste elektronische track van het jaar, en zijn mix voor Fact Magazine komt ook in de buurt van de beste mixen van 2013 FACT mix 388: Jon Hopkins – FACT Magazine: Music News, New Music. - factmag.com

gave mix idd. thnx for posting

Hele toffe luisterervaring van Jon Hopkins. Voor mij komt dit album in de top 5 van 2013.
Zoals hier al is gemeld: Open Eye Signal is fantastisch, al is het slotnummer voor mij de kroon op het album. Al zit er nog weel dipje in met Form by Firelight maar daar stoor ik me nauwelijks aan. 4*

Eindelijk weer een echt goede Electronic release! Ik hoor hier veel invloeden van andere artiesten in terug met als kers op de taart mooie, gelaagde en klassieke melodieën. De eerste track doet me terugdenken aan mijn vroegere "idm" ontdek periode. Het klinkt fris en heeft een uitmuntende productie.
Deze plaat ga ik nog heel vaak draaien, een plaat met vele hoogtepunten.

4*

Sjezus, wat is Collider geniaal. Hypnotiserend - daar kan Rasti Rostelli nog een puntje aan zuigen.

Vind de titeltrack werkelijk magisch. Mooie plaat van een genre dat ik nog nauwelijks ken. Wie kan me aan artiesten helpen met vergelijkbare platen? Vooral dat uiterst bescheiden doorvibrerende sferische van de titeltrack trekt me dus.

Vergeet vooral Hopkins' andere platen niet; met name Insides uit 2008 is zeer zeker de moeite. Verder: Benn Jordan (The Flashbulb), Keith Kenniff (Helios), Trentemöller, Julien Neto... En Boards of Canada natuurlijk, tot op zekere hoogte.

Jav- heeft al goede tips. Een paar albumtips van mijn kant (luister meer dan 10 jaar veel van dit soort elektronica):

Helios - Eingya (2006) (Hier heeft Jon Hopkins vast en zeker naar geluisterd op basis van de titeltrack, heel erg dezelfde stijl als bepaalde tracks van Eingya)
A Winged Victory for the Sullen - A Winged Victory for the Sullen (2011)
Shuttle 358 - Optimal.lp (1999)
Boards of Canada - Music Has the Right to Children (1998)
RF - Interno (2002)
Air - Premiers Symptômes (1997) (beter dan Moon Safari en meer bij de titeltrack aansluitend)
Goldmund - The Malady of Elegance (2008)

Voor wie de eerste tracks met de distorte elementen ook lekker vinden en liever niet alsmaar vierkwartsmaten hoeven te horen kan ik ook Stendeck - Can You Hear My Call? (2005) van harte aanbevelen. Nog een graadje beter dan dit ook wat mij betreft (evenals een aantal van de bovenstaande albums).

Véél en véél beter...

Magische plaat, heel veel sfeer en vooral warm. Ik heb een dubbele versie waar een tweede cd, asleep versions, aan toe is gevoegd. Voor mij was dit de beste plaat van 2013.

Voor de fans van dit album: Coldplay - Midnight (Jon Ho... Misschien wel het beste dat hij ooit heeft uitgebracht.

veel te laat kennis gemaakt met Jon Hopkins. Dit is toch wel erg fraai.

Mijn eerste introductie tot Jon Hopkins waren de fantastische singles Collider en Open Eye Signal. Die legden de lat vrij hoog en daar kon zijn nieuwe album Singularity helaas niet aan voldoen. Ik vond het zeker geen slecht album, maar het was een beetje net niet verhaal voor mij. Ah fijn, daar ben ik uitgebreid op ingegaan op die albumpagina. De afgelopen week ben ik dan eindelijk voor dit album van die geweldige singles gaan zitten. Ik had al zo'n voorgevoel dat dit beter zou gaan smaken en die verwachtingen zijn volledig uitgekomen. Naast de knallende singles is dit rest van het album een stuk rustiger, maar de overige nummers doen zeker niet onder. Een sfeervol, meeslepend en gevarieerd geheel. Dikke 4,5*!

Sterk album van Hopkins, die een zeer gevoelig neusje heeft voor aantrekkelijke en meeslepende elektronische composities. Van elke track weet hij een sonische miniatuur wereld te maken, met nummers die op subtiele wijze constant van vorm veranderen. Een nummer als Open Eye Signal doet verlangen naar zwoele club avonden gehuld in flitsende neon lichten, terwijl een Abandon Window juist beelden oproept van een rustige nacht op een heide onder een heldere sterrenhemel. Schuivende kickdrums vormen samen met de sensuele ambient backdrop een levendig luisterspel. Hopkins toonde op eerder werk zowel het ontwerp van onvervalste house beats als dromerige soundscapes in de vingers te hebben, maar niet eerder bracht hij beide op zo’n natuurlijke wijze samen.