menu

Toto - Falling in Between (2006)

mijn stem
3,65 (156)
156 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Frontiers

  1. Falling in Between (4:08)
  2. Dying on My Feet (6:13)
  3. Bottom of Your Soul (7:00)

    met Joseph Williams

  4. King of the World (4:06)
  5. Hooked (4:38)
  6. Simple Life (2:24)
  7. Taint Your World (4:03)
  8. Let It Go (5:02)
  9. Spiritual Man (5:24)
  10. No End in Sight (6:15)
  11. Reefer Man * (2:05)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 49:13 (51:18)
zoeken in:
avatar van VanDeGriend
2,0
Tja, een recensie schrijven op MuMe over een album van Toto is spelen met de door mij geambieerde en helaas broze status van zorgvuldig formulerend criticus. Risico nemen. De kans dat je, door een deel van de gemeenschap niet aardig gevonden wordt. De kans dat je post zonder pardon gedelete wordt. De kans dat je als voorspelbare toto-basher te boek komt te staan. “Die van de VDG heeft altijd wat te zeiken als t over Toto gaat”. En ja nu is er een nieuw album. En ik heb een recensie beloofd en deze tref je onderstaand aan. En ter verdediging van mijzelf: Zij waren eerst, zij zijn begonnen…zij hebben eerst een nieuw album uitgebracht. Toen pas heb ik dit geschreven.

Tot zover mijn opening. Op naar de review.

En die kan ik,zoals bij veel Toto-albums, positief beginnen door aardige dingen te zeggen over het gitaarwerk. Keurig verzorgd, technisch op orde. Zonder meer is duidelijk dat Lukather wel weet hoe die met dat ding om moet gaan. Ik kan me de bewondering van fans hiervoor op basis van deze cd ook wel voorstellen. Ook voor wat betreft de productie past enig respect. Niets lijkt aan het toeval overgelaten. Details zijn keurig ingevuld en duidelijk is niet bezuinigd op studiotijd. Ik kan dat wel waarderen. Er is een serieuze poging gedaan om een goed verzorgd album af te leveren dat in ieder geval de kennelijk grote schare Toto-fans zou moeten bevallen.

De vraag is echter of Toto met dit album zieltjes gaat winnen. Vreemd genoeg is dit iets waar Toto liefhebbers mee bezig zijn, gezien de inhoud van een aantal post alhier. Wel, voor wat dat betreft heb ik, zonder de voorspellende gave van een Nostradamus te hebben, nieuws. Dat gaat met dit plaatje dus niet lukken. “En waarom dan niet VDG ?” zal de enkele lezer die nog niet is afgehaakt, zich afvragen ?.

Omdat het merendeel van de songs, ondanks bovenstaande kwalificaties, veelal toch niet sterk genoeg is, niet origineel genoeg, gewoon gepikt of wel heel erg gladde jaren 80 AOR.
Laat ik eens nummer voor nummer langs gaan.

Opener “Falling in Between” begint met plezierig ruig gitaarwerk, ik hoor Alice in Chains (heel even) en Van Halen plagiaat, dat helaas nogal onplezierig wordt onderbroken door zeer matige zang. Het gelach op 2,20 is wat mij betreft de sterkste bijdrage van de zanger aan dit nummer. Het tweede, merendeels instrumentale, stuk van deze song kan ik echter goed hebben. Netjes gedaan.

Bij Dying on my Feet gaat het voor het eerst helemaal mis. Een, op zich aardig, gitaarloopje dreint een groot deel van het nummer door. Zang weer matig en al met al lijkt dit op een mislukte (of gelukte, ik weet niet wat de bedoeling was) heavy parodie op Steely Dan. De koortjes die ingezet worden, zijn ook echt niet meer van deze tijd (ohoohohhohhohohhhooo). De tempowisselingentjes aan het eind van het nummer zijn overigens wel solide getimed al lijken de toeters uit een doosje te komen. Tijdens dit nummer wordt wel duidelijk dat het inzetten van tig zangers niet zo heel veel zin heeft als er niet eentje “met ballen” tussenzit.

Bottom of Your Soul bevalt me qua opening prima. Mooie melodie en solozang redelijk op orde totdat op 1,48 een opzichtig staaltje zelfplagiaat voorbij komt en Toto weer in zijn solootje, koortje, pianootje routine valt. Maar t moet gezegd, ik vind dit al met al een prima te beluisteren nummer al is origineel bepaald anders. Het had, met aangepaste zang, zo op Big Generator van Yes kunnen staan. (hetgeen een aanbeveling is).

King of the World is een zouteloos nummer zonder enige vorm van spanning of intensiteit . Obligaat solootje is de enige onderbreking van uptempoig standaardplaatje met gekmakende koortjes. Dit soort nummers zorgen nou voor de wagonladingen kritiek die Toto soms te verduren krijgt.

Voor Hooked krijgen de Toto-mannen, als t goed is, flink gelazer met de mannen van Van Halen, tenzij ook dit als parodie bedoeld is. T nummer slaat, en echt waar ik doe serieus mijn best een objectief oordeel te vellen, helemaal nergens op en behoort tot het slechtste wat ik de afgelopen maanden heb gehoord.

Simple Life is een nummer voor mensen die van Chris de Burgh en Michael Bolton houden en met Taint the World volgt een tweede nummer met van Eddie van Halen gekopieerde gitaarriff. Echt schaamteloos. Luisteren is geloven. De eerste die raad (nou ja…..raden) op welk nummer ik doel, wint een door mijzelf gesigneerde gevulde koek. Overigens gaat het kopiëren van Van Halen dit keer wel redelijk. Taint the World is een stevig uptempo nummer dat t live waarschijnlijk goed zal doen, zeker als de gitaarsolo van halverwege lekker wordt uitgebouwd tot een jam van een minuut of wat.

Let it Go kent een fijn groovende gitaarlick die helaas wel wordt onderbroken door het 427ste gekmakende koortje (leeeeeeeeeeeeeeeet iiiiiit goooooooooo whohoooooooooo). Paar mooie breaks en een best gave solo van Lukather zorgen ervoor dat dit nummer al met al goed te doen is.

Hetgeen weer niet geldt voor Spiritual Man. Dit nummer had zo in een musical van Van der Ende gekund. Inclusief theatrale slotscène waarin iedereen in wit gewaad wuivend naar het toegestroomde publiek de gevierde Spiritual Man bezingt. Dit gebeurt overigens niet voordat, zoals te doen gebruikelijk in musicals, de microfoon van hand tot hand is gegaan. Oh ja….er is ook nog een saxofoon.

Gelukkig geeft Toto met t laatste nummer No End in Sight (hetgeen ik halverwege de cd inderdaad even dacht) de gelegenheid om wat meer balans in deze review aan t brengen. Om kort te gaan vind ik dat, samen met Bottom of Your Soul, het sterkste nummer van de cd. Hier wordt een op deze cd te zeldzaam huwelijk tussen technische perfectie en goed songschrijverschap gevonden. Prima.

Al met al, jullie raden het al (“ach dat weet je van te voren met VDG”), valt de balans van deze cd negatief uit. Zeker niet slecht gedaan, zeker een paar prima nummers maar helaas overheerst het gevoel dat er geen echte liefde is gestopt in deze cd. Dat aangevuld met net even teveel tenenkrommende momenten, zorgt voor mijn conclusie Het is ook allemaal nogal voorspelbaar en onorgineel. Vrijwel alle nummers zouden zo op een van de eerdere cd’s van Toto of andere genoemde artiesten kunnen staan.

Hierbij besluit ik mijn review, geef ik dit album 2 sterren, en neem ik mij voor vanaf heden geen letter over Toto te schrijven.

Ik heb mijn best gedaan.

Met vriendelijke groet,

VanDeGriend

Gast
geplaatst: vandaag om 14:49 uur

geplaatst: vandaag om 14:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.