Soledad schreef:
Enige eigen inbreng of creativiteit bestaat zelfs helemaal niet bij Sanborn.
Nounou, dat gaat wel erg ver. Het mag je smaak niet zijn, maar om nu te stellen dat de man volstrekt geen eigen inbreng in zijn muziek heeft gehad... Dat zou suggereren dat het een muzikale marionet is, die zich laat leiden door zijn producer, platenbaas of mede-muzikanten.
De eigen inbreng van Sanborn lijkt me vooral dat hij zijn smooth jazz-saxofoonwerk mengt met pop en R&B. Dat levert inderdaad een nogal glad geluid op, ja, en daar kun je van houden of niet.
Dit album ken ik niet, maar wel een paar andere die in dezelfde lijn liggen. Vrijwel allemaal onderling uitwisselbaar, en het moet gezegd, op diverse van die albums vind ik de hierboven al gememoreerde ritmische inbreng van mede-muzikanten Marcus Miller en Steve Gadd wel de aantrekkelijkste elementen. Op latere albums worden die te vaak vervangen door de synth-bas en ritmes uit een doosje. En het moet gezegd, dan gaat de 'feel' van de muziek wel een beetje verloren.