menu

The Dillinger Escape Plan with Mike Patton - Irony Is a Dead Scene (2002)

mijn stem
3,98 (81)
81 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Epitaph

  1. Hollywood Squares (4:08)
  2. Pig Latin (3:31)
  3. When Good Dogs Do Bad Things (6:00)
  4. Come to Daddy (6:53)
totale tijdsduur: 20:32
zoeken in:
Goeie EP met heerlijke uithalen van Patton erop. Wat kan die vent zingen zeg . Ben nog over de waardering aan het twijfelen, want het is maar een ep'tje met vier nummers.

avatar van manic
3,5
Zeker niet slecht, maar Patton doet dit toch vrij vaak in allerlei projecten.

De muziek is meer van hetzelfde, maar nog steeds van hoogstaande kwaliteit. Ben benieuwd of er meer progressie te horen is op de nieuwe DEP cd. Met de nieuwe zanger hebben ze alvast een sterke troef in handen.
Ep 3,5*

avatar van Fianosther
5,0
Ecth heel gaaf deze EP

5,0
Inderdaad erg goed. Mike Patton is zoals gezegd een enorm goede zanger, wat je vooral kunt horen op het nummer "when good dogs do bad things" waarop hij een paar hele hoge uithalen doet die hij er werkelijk uitkrijst. zelfs mijn buurtmeisje doet het hem niet na. Het enige puntje van kritiek is dat het maar een ep is en dat er dus maar weinig nummers op staan. 5*

Damn, wat ongelooflijk koel, die Aphex Twin cover van Come to Daddy!!!

avatar van dudehere
4,5
Weer eens een keer geluisterd. Heerlijk hoe MENEER PATTON zijn stempel weet te drukken op de toch al geniale nummers van TDEP.

4.5*

avatar van Fianosther
5,0
Ik heb trouwens een andere hoes, met een klein kindje erop.
Nog meer mensen die ook die versie hebben?

sxesven
Die sheet met het jochie kun je omdraaien, dan komt deze tevoorschijn.

avatar van Fianosther
5,0
Dan heb je een andere, bij mij is dit de achterkant. en dan staan de tracktitels er natuurlijk op enzo ipv de titel.

sxesven
Dit is bij mij ook de achterkant, maar de cover zelf bestaat uit een zwarte omvouw-sleeve met daarop het logo en titel, en los ertussen een dubbelzijdige sleeve met aan de ene kant het jochie en aan de andere kant deze blur.

avatar van Fianosther
5,0
met een lampje erop?

(shht, dit gaat nog steeds over het album hoor . wie zei er offtopic? niemand toch?)

sxesven
Het zwarte omvouwhoesje heeft binnenin inderdaad een lampje (en de lyrics). De losse sleeve bevat het jochie en de blur. On-topic genoeg, toch?

Overigens mijn 1* voor dit album dan maar verklaren, om niet téveel OT te gaan: na Calculating Infinity en vooral Under the Running Board was Irony Is a Dead Scene voor mij een zware teleurstelling waarop DEP bijna een karikatuur van zichzelf leek. Toch 1* voor de cover van Come To Daddy.

avatar van Fianosther
5,0
Ja 1 ster is inderdaad wel dikke mik.

Ik kan me voorstellen dat je soms wat te melig vind klinken allemaal, iets te mr bungle achtig misschien?

sxesven
Fianosther schreef:
Ja 1 ster is inderdaad wel dikke mik.

Absoluut!

Fianosther schreef:
Ik kan me voorstellen dat je soms wat te melig vind klinken allemaal, iets te mr bungle achtig misschien?

Ik denk 't, Mr. Bungle ligt me inderdaad ook niet echt. Door dit Irony Is a Dead Scene heb ik zowaar bijna een Patton-trauma opgelopen, aangezien 'ie bij het samenwerken met al mijn goden het niveau danig naar beneden wist te halen (want ook Maldoror met Merzbow vond ik bar slecht). In ieder geval, 't is inderdaad nogal melig, daar gaat het fout. Bovendien hoorde en hoor ik liever een Minakakis zijn longen uit zijn lijf schreeuwen dan een Patton die wat capriolen uithaalt (althans, zo klinkt het voor mij natuurlijk). In ieder geval, ik zal 'm binnenkort weer eens op zetten, misschien weet ik er nog iets meer dan de schamele 1* uit te persen.

avatar van Jochempie
4,0
Ik hou echt totaal niet van faith no more maar voor de rest is alles wat ik van Mike Patton gehoord heb erg goed. En hier was die toch eventjes met 1 van mijn favorite bands. Erg geniaal moet ik zeggen.

handsome_devil
Ik snap Svens lage cijfer volkomen. Het begon redelijk heftig dus werd meteen vrolijk (en Scientist zei dat deze nog heftiger was dan Miss Machine, het enige andere wat ik van DEP ken), maar al die achterlijke rustige stukken en dat vage geschreeuw, gaat toch heen. Heftiger dan Miss Machine? Dacht het niet. Tijd om Calculating Infinity eens te checken wat een nog hoger gemiddelde heeft dan MM.

2* voor de eerste 20 seconden van het eerste nummer, voor het einde van When Good Dogs Do Bad Things en voor Come to Daddy.

avatar van Gyzzz
3,0
Ik word op deze manier toch wel benieuwd hiernaar. Meestal zijn mensen met een overeenkomstige/leuke smaak aan mijne vrij eensgezind bij albums, maar hier loopt het allemaal wel erg ver uit elkaar

avatar van herman
4,0
Ik vind de rest van Dillinger juist middelmatig, alleen deze EP dus wel okay. Ik zie ze het liefst live.

avatar van Gyzzz
3,0
Ik heb hem meteen even geluisterd,

Ik vind hem best vermakelijk zolang ik het allemaal niet te serieus neem, want zodra ik dat wel doe klinkt het allemaal als vreselijke aandachttrekkerij. Ik kan me niet voorstellen dat deze muziek serieus bedoeld is, maar dat probeer ik dan ook maar niet, dan is het best aardig. Vooral het derde nummer vind ik leuk.

@handsome_devil: Wat is er speciefiek leuk aan het heftige(en dan niet aan de rest)? Dat lijkt me meer puur ter afwisseling, want van veel emotie getuigt het in mijn ogen in ieder geval niet.

Ik wacht nog even met stemmen. Het zal denk ik 3 of 3,5 worden.

handsome_devil
Dat is inderdaad puur ter afwisseling Word vaak extreem vrolijk van iets als DEP en daarom luister ik het dan ook. Af en toe heb ik er gewoon zin in. Na Miles Davis' Bitches Brew had ik echt behoefte even aan herrie, vandaar ook de grote teleurstelling, aangezien hetgene wat ik ervan verwacht had niet kreeg.

avatar van Fianosther
5,0
Als je de manier van werken van Mike Patton een beetje kent dan moet het niet moeilijk zijn deze plaat te begrijpen. California van Mr.Bungle of Angel Dust van Faith No More zijn de betere instappers daarvoor.

Wat betreft Dillinger met Mike Patton, dat is gewoon Dillinger 3x over the top en met een flinke dosis humor. Geniaal wat mij betreft. 5*

handsome_devil
Die flinke dosis humor vind ik eerder flauw en melig dan echt grappig en daardoor hoogst irritant.

Faith No More vind ik trouwens ook geen bal aan.

Joy
het eerste wat ik denk bij pig latin is:

hey, mr bungle!

typerend, patton drukt de stempel direct, zonder 1 woord gezongen te hebben

verder tot nog toe wel ok

avatar van Dexter
4,0
Toffe EP, hoor. Mike Patton kan ik bij al zijn projecten erg waarderen, en zo ook hier weer. Pig Latin en de cover Come to Daddy (ik was erg verrast toen ik die hoorde) zijn de hoogtepunten. Dillinger Escape Plan heb ik pas leren kennen, en vooral dankzij hun optreden in de 013 zaterdag ben ik ze echt geweldig gaan vinden. Wat een show, zeg.

4*

avatar van Gajarigon
3,0
En dan is er dit nog... of hoe één enkele persoon een geschifte groep helemaal naar zijn pijpen kan doen dansen. De invloed van Mike Patton is erg groot op dit album - hij verzorgt de vocalen, maar ook qua songs is dit met niets anders te vergelijken dat ze eerder uitbrachten of vooralsnog uitgebracht hebben. Of het al dan niet een aangenaam uitstapje is, hangt af van je mening over Mike Patton. Zelf loop ik niet zo warm van zijn zang, geef me dan maar de wat typischere, agressievere uithalen van Greg Puciato (de vocalen van Minakakis vond ik dan weer iets te grauw), maar de songs hebben instrumentaal zeker hun charme, druk en chaotisch gestructureerd, vanzelfsprekend extreem strak op elkaar afgestemd. Favoriet nummer is het speelde Hollywood Squares. Pig Latin vind ik niet zo geslaagd, en When Good Dogs Do Bad Things sleept af en toe wat aan. Een gewaagde cover op het einde had de plaat finaal nog naar de 3.5* kunnen krijgen, helaas ben ik er helemaal niet zo van onder de indruk, integendeel. Zelfs het drumwerk van de anders toch wel vrij geniale Chris Pennie laat me wat koud. Dus toch maar een nipte 3* voor deze wisselvallige, maar originele EP.

avatar van freakey
4,5
Op de een of andere manier weet Mike Patton de mensen waar ie mee werkt zo te kneden dat alles klinkt als Patton. Ik vind het niet erg, maar ik kan me de mening van sxesven (hier ergens boven) helemaal voorstellen. Als je Patton niet pruimt, lijkt het me erg irritant in elk geval. Ik ben Dillinger Escape Plan pas gaan beluisteren nadat de link tussen Patton en DEP me duidelijk werd. Ik vind deze EP ERG tof. Latere DEP platen ook (vooral de latere dus).

avatar van ElroHirtje
Had ook 'Mike patton feat. TDEP' als artiesten drager mogen meekrijgen. Ik zie dit werk toch meer in harmonie met de evolutie van patton (bungle, fnm, solo) , dan die van dillinger.
Het instrumentarium is frivool en hoekig waarbinnen de vocalen (ja, meervoud) van patton precies tussen of op vallen. De plaat geeft je iets meer lucht dan de 'bij de strot grijpende' aanvallen van TDEP.
Het ontbeert wel de pure masculine power van TDEP. Dat verlies is echter meer dan goed te dragen.

Al met al, een mooie synergie deze ep.

Oh en btw, over de sfeer waar deze plaat in is gemaakt; Patton neemt absolute humor bloedserieus in zijn werk.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:34 uur

geplaatst: vandaag om 16:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.