Camel - The Paris Collection (2001)

Uitstekende versie van Mother Road en Lady Fantasy.

is dit 1 concert en zo ja van welke datum?

Dit is inderdaad opgenomen op 1 concert tijdens de Rajaz toer. Jammer genoeg is het niet compleet door, naar ik me kan herinneren, de nodige technische problemen met de opnamen. Heel jammer, want live was deze bezetting werkelijk subliem:

Andy Latimer: zang, fluit, gitaar
Colin Bass: bas, zang
Guy LeBlanc: toetsen, zang
Denny Clement: drums, percussie

De laatste twee heren komen overigens uit Canada waarbij LeBlanc in prog / symfo kringen bekend is als de man achter de band Nathan Mahl. Eindelijk had Camel weer een echte organist in de band en dat is te horen in Lady Fantasy. Hier word weer echt ouderwets geronkt met een Hammond.

Door de titel, lijkt het een verzamelaar.

Maar het is gewoon weer een live-plaat uit de Camel-Productions serie... En een warm geluid, heeft deze plaat, zeg....

De gitaar, de keyboards, het basspel van Colin en de drums van Clement.... Zeer mooi, en wat mooie akoestische nummers.
Voor zover ik weer, heeft Camel nog niet eerder, nummer akoestisch gespeeld...

Gelukkig wordt er maar weinig gezongen want de zang klinkt redelijk beroerd, een band van dit niveau onwaardig.

Wat een gemene opmerking.

Weet je wat ik slechte zang vind: Radiohead, Muse en Coldplay.
Of Caro Emerald, haalt de bloed onder mn nagels vandaan.

Colin Bass en Andy Latimer doen het meer dan prima.
Past helemaal bij de muziek, ik had niet anders gewenst....

Inderdaad, niet zo gemeen Brunniepoo

Heb deze tour destijds in, ik geloof in 013 gezien en was inderdaad werkelijk subliem, net als de tour ervoor overigens. Op deze tour alleen nam Colin verschillende nummers voor zijn rekening omdat Andy werd geteiserd door een keelontsteking en niet (of niet teveel) mocht zingen. Fingertips, ook gespeeld op de solo Tour van Colin voor An Outcast Of The Island waar hij werd gebeleid door leden van het Poolse Quidam) werd hierdoor bijvoorbeeld gezongen door Colin ipv Andy. Het levert een mooi effect op en is eens weer wat anders.

Dit is inderdaad niet het hele concert en ik weet niet waarom Camel steeds weer besluit om niet hele concerten uit te brengen op CD. Coming of Age miste ook al een aantal nummers, waaronder Never Let Go en Lady Fantasy en dit is ook niet compleet. Met de Harbour Of Tears Tour was het misschien wel te begrijpen aangezien de setlisten allemaal behoorlijk lang waren. De enige opname die ik ken die compleet is is Never Let Go. Ook moet er worden gezegd dat wat er is standaard van uitzonderlijk hoge kwaliteit is qua uitvoering en opname.

Hele setlist :

Three Wishes
Echoes
Another Night
Ice
Chord Change
Watching the Bobbins
The Hour Candle (A Song for My Father)
Refugee
Fingertips
Slow Yourself Down
Rajaz
Sahara
Mother Road
Little Rivers and Little Rose
Hopeless Anger

Encore:
Lady Fantasy

In Nederland werd ook nog The White Rider en Eyes Of Ireland gespeeld. De zang van beide heren is doorgaans fantastisch overigens. Ook al gaat er niets boven Andy's fenomenale gitaarspel en gezichten trekken . Zoals boven vermeld is de uitvoering van Lady Fantasy ontzettend goed door de toevoeging v/d Hammond. However, de uitvoering op Never Let Go (1993/Enschede) waar de toetsen worden gedaan door niemand minder dan Mickey Simmons is ook ontzettend gaaf.

De enige Cameplaat (naast Snow Goose) waar Andy niet zingt.

Prima plaat trouwens door erg fijne bezetting.
Dezelfde bezetting die Nod and a Wink opnam, volgens mij.

Volgens mij speel LeBlanc op een Nord Stage of iets soortgelijks, befaamd om zijn geweldige orgel en piano. Maar wel duur.

Zo te lezen had ik een goede bui die dag.
Excuses Brunniepoo.

Bovendien zingt Andy niet eens op deze plaat maar Guy, en die is inderdaad niet zo'n geweldige zanger. Toch knap dat hij het zo van Andy overneemt.

Tegenwoordig hebben ze Pete Jones, en die jan zingen

In de loop der jaren heb ik driemaal Camel live mogen meemaken. In 1980 als ik het goed herinner in Wijchen voor de eerste keer als een soort van try-out concert waarin Camel mysterieus werd aangeduid als Desert Song in de aankondiging, en nog tweemaal daarna in Utrecht in Tivoli met wisselende bezettingen. Maar ja, over een tijdsspanne van zo'n 30 jaren is dat logisch.
Wat The Paris Collection betreft: Er heerst een soort van intieme, cosy sfeer gedurende het concert wat vooral de wat meer ingetogen nummers zoals Fingertips net wat extra's geeft. Lady Fantasy wordt ook heel mooi neergezet. Prachtige opname en
geluidskwaliteit (op cd)! Ik bezit een zestal Camel live albums waarvan deze zeker niet de minste is.