B.Robertson schreef:
Stilistisch is deze muziek niet voor één gat te vangen komt het op me over, een breed scala van stijlen.
Zo ervaar ik het ook. Stills levert zowel het politieke
For what it's worth als het bijzonder Beatlesque / Byrdsy
Go and say goodbye, bij Young waaiert het uit van folk (
I am a child) via rock (
Mr Soul, waar AllMusic "essentially
Satisfaction turned inside out" in wil horen) tot popsuites als
Broken arrow en
Expecting to fly, en hoewel Furay bij dit geweld enigszins ondergesneeuwd raakt is zijn
Kind woman toch ook fraai. Wat al deze onderling zo verschillende nummers en stijlen (en persoonlijkheden?) echter verbindt is een duidelijk gevoel van focus, van doelgerichtheid, van krachtige en (meestal) puntige composities. Ik ken dit album al heel lang, en hoewel ik het zeer waardeer heb ik nooit de behoefte gehad om de drie individuele albums van deze band te kopen, maar onderhand begin ik me toch af te vragen waaróm eigenlijk niet. (Misschien omdat ik er tegen op zie om me daarna ook nog eens in het Manassas- en solowerk van Stills te "moeten" gaan verdiepen? So much music, so little time...)
Overigens, ik zou het misschien niet direct
grappig noemen, maar dat ene couplet van Stills in
For what it's worth zet de zaken toch wel op prachtige (en, ja, toch ook wel erg gràppige) wijze in (een ander) perspectief: "What a field day for the heat / A thousand people in the street / Singin' songs and a-carryin' signs / Mostly say 'Hooray for our side!' ".