La Crise is naar mijn mening één van de beste Daan nummers ook (Dead Man Ray buiten beschouwing gelaten). En ik ben een redelijke fan ... Een beetje té goed waardoor de rest van het album door mij al vaker eens wordt geskipped om nog een La Crise door de boxen te laten bonken.
Wat betreft het langzamere werk vind ik vooral Parfait Mesonges heel mooi (samen met Conductuers Phantômes eigenlijk). Helaas is mijn frans niet van dergelijk niveau dat ik zomaar de tekst begrijp MAAR ik zal het wel eens opzoeken.
Everglades en "The Kid" kan ik om één of andere reden echt niet goed plaatsen, maar zal wel aan mij liggen. Maar het verschil in stijlen vind ik juist één van de beste eigenschappen bij Daan. Het kan alle kanten op: en het kan niet dat je alles dan even veel gaat smaken.
Ik heb een beetje hetzelfde gevoel als bij Manhay: ik ben niet helemaal zeker hoe goed ik hem vind, maar om één of andere reden blijf ik er wel naar luisteren, maar ik skip al vaak eens nummers ...
Het leuke aan Daan is: na het beluisteren van elk nieuw album is de eerste vraag direct: welke richting kan het VOLGENDE album nog uit gaan. Maar dat blijft altijd weer iets anders. Straf. Het hoeft nooit te stoppen wat mij betreft (maar Dead Man Ray mag eens gaan terug komen ook
).