menu

Sleep - Dopesmoker (2003)

mijn stem
4,08 (103)
103 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Tee Pee

  1. Dopesmoker (1:03:31)
  2. Sonic Titan (9:36)
  3. Holy Mountain [Live] * (11:54)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 1:13:07 (1:25:01)
zoeken in:
avatar van Paalhaas
4,5
Meer dan een uur vol loodzware riffs, grommende vocalen en jankende gitaarsolo's. Sleep's Dopesmoker is misschien wel het 'non plus ultra' van de stonerrock. Heerlijk om je in de trage flow van deze 'stoner-doom-suite' te laten meesleuren.

cornucopia schreef:
Dit is een re-issue van Jerusalem

Niet helemaal correct: Jerusalem is een ingekorte versie uit 1998 van dit nummer, dat weliswaar in 2003 pas is uitgebracht, maar al in 1995 is opgenomen. De platenmaatschappij noemde het 63 minuten durende nummer echter "unmarketable" en weigerde het uit te geven. De band weigerde ook maar een enkele seconde van het album aan te passen en na enkele jaren van juridisch geouwehoer gooide de band het bijltje erbij neer.
Weer een jaar later, in 1999, werd een ingekorte versie alsnog op bootleg uitgegeven door een vriend (met permissie van de band, een 'officiële bootleg' dus). En in 2003 is het derde Sleep-album dus eindelijk in oorspronkelijke staat uitgegeven. Oftewel 'in zijn volle glorie', want naast de inkorting bevat de uitgave van Jerusalem meer minpunten:

"But come 1999, an incomplete, disjointed version of the recordings was cobbled together and released by Rise Above Records with the title Jerusalem. Unfortunately, this version sounded oddly ragged in places, with senseless digital song divisions and an abrupt, obviously chopped-off ending; so for all intents and purposes, the ideal work as envisioned by Sleep clearly remained unrealized. Thankfully, all these glitches were finally corrected for the definitive, band-sanctioned 2003 edition of Dopesmoker, which bears a top-notch production job courtesy of Billy Anderson (Helios Creed, Natas, etc.) to boot."
bron: allmusic.com

"Either version is worth investigating for adventurous metal enthusiasts, but Dopesmoker is clearly the final and definitive presentation of this work, and unlike Jerusalem, Dopesmoker has Sleep's official seal of approval, which leaves Jerusalem as a well-intentioned but now unnecessary stopgap."
bron: allmusic.com

Vreemd dus dat Jerusalem op MusicMeter op dit moment hogere ogen gooit, maar wie nog twijfelde welke versie hij moet kopen, zal nu toch wel weten wat te doen.

avatar van crosskip
5,0
Toen ik enkele jaren terug begon met het verkennen van deze doom- en stonermuziek, had ik waarschijnlijk geen slechter album uit kunnen kiezen om mee te beginnen. Als rasechte progressive rock/metal-liefhebber had en heb ik nog steeds wat met lange nummers. Progepics van een klein halfuur waren ondertussen wel gesneden koek, maar een monstertrack van een uur? Dat is toch gelijk een heel ander verhaal. Vol verwachting zette ik het album op, om vervolgens na de eerste 10/20 minuten wat door het nummer te skippen en het vervolgens maar af te zetten. Wat een saaie en eentonige hap. Niks geen tempo-wisselingen, verrassende wendingen of interessante structuren. Alleen maar datzelfde voortstrompelende tempo met een matige zanger die er wat overheen loopt te ‘zingen’. Hup, weg ermee en op naar het volgende album.
Gelukkig zou het via de geweldige en iets toegankelijkere stonerrock van Kyuss en de bergen stoner/doom/psychedelic/space/roeptumaar – rock/metal die daarop volgden meer dan goed komen tussen mij en deze hoek van de gitaarmuziek, maar Dopesmoker was nog steeds diezelfde intimiderende plaat waar ik maar niet aan wilde beginnen.

Een aantal jaar na poging 1 durfde ik het eindelijk aan het album weer eens op te zetten en verdomme, ik denk niet dat ik ooit eerder zo’n klik heb meegemaakt met een album. Te pas en te onpas wordt er met de beschrijving ‘één grote trip’ gesmeten, maar als er één album is waar die beschrijving voor lijkt uitgevonden te zijn, is het Dopesmoker. Massieve brullende riffs waaieren uit over het woestijnlandschap, ondersteund door de hypnotiserende drums en ditto zang terwijl de immer voorstuwende drums de karavaan met Weedians vooruit blijft drijven. Een keer wordt er een korte rustpauze ingelast bij een oase rond de 41e minuut, maar verder wordt er een uur lang op vol volume doorgereisd naar het riffgevulde land.

Er is bij deze repetieve muziek maar een dunne scheidingslijn tussen doodsaai/vervelend en hypnotiserend/spannend en de mannen van Sleep slagen erin om niet alleen ruim aan de goede kant van de lijn te blijven, maar om ook nog de grenzen aan deze kant, ooit neergezet door oude helden uit het verleden, nog maar eens flink uit te rekken. De ritmesectie van de groep voelt elkaar naadloos aan en weet een perfect fundament neer te liggen voor Matt Pike om zijn moddervette riffs overheen te strooien. Dit in combinatie met de heerlijke bijpassende productie zorgt voor een overweldigende ervaring. Door net genoeg te variëren en op het juiste moment de zang of een gitaarsolo langs te laten komen, weet de band meer dan een uur lang de aandacht van de luisteraar vast te houden. Het is de perfecte combinatie van de oerkracht van Pike en de mediterende grooves van Cisneros en Hiakus. Beide kampen zouden hun specifieke kwaliteiten nog verder verkennen met hun uitstekende soloprojecten High On Fire en Om, maar het niveau van dit album zal niet meer bereikt worden. Sprake van opbouw naar een geweldige climax is er niet, dat zou zelfs ongepast zijn. Deze reis heeft geen doel, het doel is de reis zelf.

Proceeds the Weedian, Nazareth!

5* en een mooie plek in mijn top 10

Gast
geplaatst: vandaag om 11:40 uur

geplaatst: vandaag om 11:40 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.