Dit album kwam op een bijzondere manier tot stand. De vader van Fogelberg lag in het ziekenhuis en Dan besloot bij zijn moeder thuis in Peoria, Illinois in te trekken om dagelijks op bezoek te kunnen gaan. Om de weken door te komen huurde hij een kleine studio in het naburige dorpje South Pekin. Overdag was hij bij zijn vader en ‘s nachts zat hij in de studio opnames te maken. In die nachtelijke sessies nam hij een reeks demo’s op om later verder aan te werken. Fogelberg zong alles zelf in en speelde alle instrumenten. Toen Irving Azoff, zijn labelmanager van Full Moon, de opnames hoorde was hij zo verrast dat hij aandrong ze in deze vorm op plaat te zetten. Fogelberg sputterde tegen en was niet helemaal tevreden over de productie en eigen spelkwaliteiten en dan vooral de drums. Hij zei hierover: "I can play a lot of instruments, but drums is not one of them." Russ Kunkel deed daarom de drums over en later werden in andere studio’s o.a. violen en enkele zangpartijen toegevoegd.
Hoogtepunt op dit album is voor mij Next Time, met Al Perkins op steelgitaar. Een nummer dat zomaar op Desperado van de Eagles had kunnen staan. Fantastische harmonie. Hier komen East Coast folk, country uit het zuiden en de typische West Coast rock op wonderlijk geslaagde wijze samen. Kleine tedere songs als Comes and Goes en Old Tennessee , meer gitaarrock in nummers als Below the Suface en The Last Nail en het melodieus en tekstueel bijzondere titelnummer Captured Angel.
BGO Records gaf het album samen met Nether Lands opnieuw uit in 2007, kort voor overlijden van Fogelberg. Een remaster was geen overbodige luxe want de originele plaat en CD klonk nogal dof en stoffig. Daarvan is nu geen sprake meer. Wel moet gezegd dat de limiter-compressor soms hoorbaar erin komt. Met name als in het eerste nummer het instrumentale Aspen overgaat in de song These Days hoor je hoe de limiter terugschrikt van het volumeverschil. Dat is niet helemaal fraai, maar verder is de uitgave een grote stap voorwaarts.
Mooi en heel persoonlijk album van Dan Fogelberg. Hij droeg het op aan zijn vader die hem een kans gaf de muziek in te gaan. Fogelberg maakte het album alleen. Ook de hoes maakt hij zelf en die heeft wel een naïef en zwaar romantisch randje. Even zoet als kinderlijk. Begrijpelijk dat BGO deze alleen nog klein afdrukte op de buitenhoes en niet meer verwerkte in het boekje.
Bron citaat:
www.danfogelberg.com