Gemaakt uit liefdesverdriet en dat zorgt meestal voor geweldige albums. Helaas niet in Cyndi Lauper haar geval.
Maar
A Night To Remember was zeker een verbetering na het toch ietwat teleurstellende
True Colors. Het opent ijzersterk met
I Drove All Night, daarom is het des te jammer dat zo'n dijk van een nummer wordt opgevolgd door een niemendalletje als
Primitive. Maar daarna komt het, voor mij althans, helemaal goed met
My First Night Without You. Heerlijk, die motown sound en Cyndi's dramatiek. Ik hou ervan. Ik zag dit vroeger altijd een beetje als het ballad broertje van Madonna's True Blue. Ik was een groot fan van beide dames en waar
True Blue mijn 'ik ben verliefd' anthem was sloot
My First Night Without You die liefdesperiodes altijd af (altijd ja, ik heb een nogal teleurstellend liefdesleven
).
Like a Cat is het opnoemen ook niet waard, maar ook hier wordt dat weer dubbel en dwars goedgemaakt met
Heading West, zó ongelooflijk mooi.
En dat is eigenlijk het probleem met dit album, het is een onsamenhangend geheel. Sterke nummers moeten het hier opnemen tegen slechte, soms tenenkrommende nummers. Dit album komt uit 1989, toen had Cyndi of desnoods iemand uit haar inner circle, toch al kunnen leren van wat de andere groten van dat moment deden?
Zelf ben ik altijd een zwak voor haar blijven houden, maar ik ben ervan overtuigd dat die maffe liedjes en het niet meegroeien met haar publiek, Cyndi uiteindelijk haar populariteit hebben gekost.