menu

Bruce Cockburn - Dancing in the Dragon's Jaws (1979)

mijn stem
3,82 (34)
34 stemmen

Canada
Rock / Folk
Label: Columbia

  1. Creation Dream (4:07)
  2. Hills of Morning (4:32)
  3. Badlands Flashback (6:20)
  4. Northern Lights (4:14)
  5. After the Rain (4:01)
  6. Wondering Where the Lions Are (3:48)
  7. Incandescent Blue (4:42)
  8. No Footprints (5:39)
  9. Dawn Music *
  10. Bye Bye Idi *
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 37:23
zoeken in:
avatar van Jan 1970
Creation Dream is een erg erg erg mooi nummer. De man van Rocket Launcher moet ook wel een 'Loving Man' zijn, om dit te maken...

kistenkuif
Mooi, warm album van een beetje onderschatte gitarist.

avatar van Lura
4,0
Ben je al je oude albums aan het draaien, Kistenkuif?! Dit is zeker een ondergewaardeerd muzikant. Heeft vele, prachtige albums op zijn naam staan. Met dit album werd hij iets bekender in Nederland.
Volgens mij heb ik ergens een versie van dit album met 2 bonustracks liggen.

avatar van Minneapolis
Ik twijfel nog of ik het album wel zo constant vind (moet het nog vaker luisteren), maar het begint erg fijn! Creation Dream.. wow.. Van dat gitaarspel, maar ook de hele sfeer van het nummer word ik in elk geval erg blij.

avatar van brandos
4,0
kistenkuifzegt:
Mooi, warm album van een beetje onderschatte gitarist.
alhoewel ook wel weer te begrijpen is dat ie niet zo groot is geworden als een Neil Young of een Townes van Zandt. Hij is qua zang en gitaarspel minder karakteristiek (maar wat gitaarspel betreft zeker zo technisch begaafd) dan de eerste en wat kleurlozer (/'gelukkig' minder tragisch) dan de laatste. Reden ook waarom ik de plaat toch niet zo vaak meer draai, alhoewel ik er weinig zwakke punten aan kan onderkennen. Zeker zijn akoestische gitaarspel is wel weer smaakvol.

4,0
De jaren 70 zijn bijna voorbij en dit is het laatste album in the 'seventies' van Bruce Cockburn. Het is ook de laatste van opnieuw een bepaalde trilogie (net als in begin jaren 70), samen met 'In the falling dark' en 'Further adventures of'. De muziek is een soort jazzy folk, de teksten redelijk positief, meer naar buiten gericht maar nog wel met een inhoudelijke beschouwende richting. En spiritueel. En zeker intellectueel. Bruce Cockburn is altijd standvastig gebleven, een kwetsbare en eerlijke verkenning van het leven vanuit het oogpunt van - bij een gebrek aan betere woorden- een linkse spiritualiteit. Een ieder snapt dat dit nou niet echt gewaardeerd wordt in de muziekindustrie vandaar dat Bruce het kleine Canadese label True North altijd trouw is gebleven. Intelligentie wordt vaak als een nadeel gezien in de wereld van het infotainment, en Bruce is te principieel om compromissen te sluiten omwille van het sterrendom en roem. Dat deze plaat toch een redelijk succes is geworden, ook vanwege de vrolijke hit 'wondering where the lion's are' is eigenlijk uitzonderlijk. Want de teksten zijn niet allemaal even toegankelijk. Dat komt omdat Bruce geïnteresseerd is in theologie en filosofie en dit ook verwerkt in zijn teksten. Bij 'Further adventure's of' werd de progressieve theoloog Harvey Cox aangehaald en het nummer 'Feast of fools" (Narrenfeest) was tevens een boek van deze theoloog. Op deze plaat staat geschreven dat inspiratie wordt gehaald uit teksten van Charles Williams. Dat was een dichter, schrijver, theoloog die lid was van een bepaalde literaire club 'Inklings', waar ook Tolkien (o.a. in de ban van de ring) en C.S. Lewis (o.a. Narnia) lid van waren. Ze hielden van Fantasy met daarbij wel een spirituele ondergrond. Charles Williams was lid van deze club, maar zijn Fantasy verhalen speelden zich af in de gewone tijd. Verder ontwikkelde Charles Williams een theologie die wel wat invloeden had van het manicheïsme (gnostieke religie). Dit gaat allemaal wel ver voor een muziek site, maar het blijkt wel dat Bruce wel een zeer eigenzinnige en authentieke artiest is. Terug naar de muziek: "Dancing in the drgaon's jaws' is een positieve en redelijk vrolijke plaat. Verwondering en optimisme staan centraal, de goede krachten zullen overwinnen. Voorbeelden zijn 'Creation Dream' en "Northern Lines'
Het is duidelijk een scharnier plaat naar the eighties.
Waarschijnlijk door het reizen beseft Bruce dat de rauwe realiteit niet altijd te linken valt aan zijn filosofische en religieuze mijmeringen en dan staat er in de jaren 80 een activistische artiest op. De muziek wordt rauwer, teksten zijn realistischer en minder beschouwend. Maar dat is ook weer het mooie van Bruce om zich te blijven ontwikkelen als muzikant, als schrijver, als mens.
Vanwege dit album kreeg Bruce trouwens nog een gitaar prijs, vanwege zijn unieke gitaar spel, dat ook op deze plaat weer duidelijk hoorbaar is.
Een prachtig, intens album van een inspirerend artiest.

Mijn eerste kennismaking met deze singer songwriter gitarist. Waanzinnig destijds, waanzinnig nu. Begenadigd gitarist, vele stijlen hoor je voorbij komen op de diverse albums. Met dit album werd ook Nederland bereikt en hoorde je zelfs op de radio een pracht song als Wondering where the lions are voorbij komen. Nog steeds een zeer zeer fraai album, de tand des tijds goed doorstaan. En dat hij een meester gitarist is staat buiten kijf. Prachtig. Bijzonder. Nog steeds. Opvolger Humans, o.a. Tokyo, zeer aan te bevelen. De productie wat verfijnder ook, de eighties wellicht.

avatar van potjandosie
4,5
tijdloos album van de inmiddels 78 jarige uit Ottawa, Ontario afkomstige Canadees Bruce Cockburn. behalve een uitstekende singer/songwriter is hij ook een meesterlijk gitarist. de man heeft inmiddels een zeer rijk, imposant oeuvre op zijn naam staan. in het lijstje "25 Best Ever Canadian Songwriters" staat de man op de 7e plek na 1) Joni Mitchell 2) Leonard Cohen 3) Neil Young 4) Buffy Sainte-Marie 5) Gordon Lightfoot en 6) Gordon Downie (van de band The Tragically Hip).

hoewel de man destijds al langere tijd populariteit genoot in zijn thuisland Canada, betekende dit album destijds tevens zijn doorbraak in de United States, dankzij de hitsingle "Wondering Where The Lions Are", een laid-back nummer met een reggae ritme, dat de 21e plek bereikte in de Amerikaanse Billboard Hot 100.

de opener "Creation Dream" met een prachtig intro van akoestisch gitaarspel aangevuld door spel op de marimba zet meteen de toon van dit album. een heerlijk melodieus nummer waar het zwierige "Hills of Morning" niet voor onder doet. voor mij zijn dit de 2 beste tracks op dit album, maar in feite doen alle andere tracks er niet of nauwelijks voor onder. een zeer coherent album zonder zwakke plekken van een maatschappelijk geëngageerd artiest met teksten die ergens over gaan.

de instrumentale bonus tracks zijn een fraaie aanvulling op het originele album. het meditatieve, rustgevende met "chimes" omlijste "Dawn Music" en "Bye Bye Idi" dat hij schreef na de omverwerping van het regime van de Oegandese dictator Idi Amin is een hoogtepunt op dit album met onnavolgbaar gitaarspel van de man. het nummer deed mij denken aan het spel van Richard Thompson op "1952 Vincent Black Lightning", ook zo'n nummer waarop je denkt 2 gitaristen te horen.

de man brengt nog steeds albums uit. ben benieuwd naar zijn in 2023 verschenen album "O Sun O Moon".

Album werd geproduceerd door Eugene Martynec
Recorded at Manta Sound, Toronto, Canada, May - June 1979
Words and music by Bruce Cockburn

de muzikanten:
Robert Boucher: bass
Bob Di Salle: drums
Pat Godfrey: piano, marimba & background vocal (track 6)
Bruce Cockburn: guitar, voice, chimes, synthesizer, dulcimer
except in "Wondering Where the Lions Are"
Larry "Sticky Fingers" Silvera: bass & background vocal
Ben Bow: drums & background vocal

citaat uit de liner notes van Nicholas Jennings:
quote
"Rounding out the 1970s and completing a trilogy of acoustic jazz-folk albums that included "In The Falling Dark" and "Further Adventures Of", Bruce Cockburn's "Dancing In The Dragon's Jaws" stands as both an era-ending album and a cumulative release that neatly built on the strengths of its predecessors. It also serves as a high-water mark for Cockburn in several respects. Featuring some of his finest guitar work ever, the album was voted an "essential" recording by "Acoustic Guitar" magazine, putting Cockburn in the prestigious company of such revered pickers as Django Reinhardt, Andres Segovia, Bill Frisell and Mississippi John Hurt.

"Dancing In The Dragon's Jaws" boasts a bright, celebratory tone. The album, Cockburn once said, was about "being joyful in the face of everything". But, as the title suggests, it also alludes to danger and hardship. "I wanted to give a concrete expression of the suffering" he admitted. "That's all too evident in the world".
Overall, the album is fuelled by the elation of Cockburn's deepening spirituality"
unquote

NIcholas Jennings is the author of "Before the Gold Rush", a critically acclaimed history of the Yorkville era of Canadian music in the 1960s)

Gast
geplaatst: vandaag om 13:06 uur

geplaatst: vandaag om 13:06 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.