Cat Power - The Greatest (2006)

Mooi, rustig album van Cat Power.
Van dit soort albums kan ik altijd wel genieten. Het enige probleem wat ik toch een beetje heb is dat ik inmiddels aardig wat albums van soortgelijke artiesten in huis heb, en dit album ontbeert vooralsnog genoeg extra kracht om daar bovenuit te steken.
Let wel op de blazerspartijen: die zorgen voor een apart tintje op dit album waardoor ik toch nog op 4* terecht kom.
En ook bij dit album heb ik wel het vermoeden dat het er eentje is waar je heel veel naar zult moeten luisteren wil het zijn complete schoonheid blootgeven.
Er zijn vervelender opdrachten die je jezelf kunt geven

En hoppa, alsof ze er een abonnement op heeft: wederom een 4,5* voor Cat Power, haar vierde album op rij (Covers Record uitgezonderd, die ken ik niet) die met deze score gaat lopen.

De vorige platen van Cat Power, en dan vooral de eerste, waren prachtig maar tegelijk tamelijk kil en grimmig. Chan is duidelijk niet de vrolijkste in huis, wat ook een aantal zeer opmerkelijke optredens tot gevolg had. In vergelijking met het oudere werk klinkt The Greatest wel bijna als een huiskamer met knisperend haardvuur zo knus. En dat staat haar goed. Ik was op de verhalen afgaand een beetje bang dat het allemaal vrij kitscherig zou worden (neem nou alleen die albumhoes al), maar daar is absoluut geen sprake van. Het is juist heel sfeervol met die spaarzame blazers en strijkers op de achtergrond. Enige puntje van kritiek: Where Is My Love en Hate vind ik toch wel twee mindere nummers. Maar de afsluiter Love & Communication maakt dat direct weer goed. 4,5* dus.

Ik hoop dat Chan met deze nieuwe release ook in Nederland de lof krijgt toegezwaait die ze verdient, wat een enorm groot talent.

Haha prachtige uitspraak!

Ik was erg te spreken over You are free, dus ik ben (zacht uitgedrukt) erg benieuwd naar dit nieuwe werk. Verslag volgt.

Inmiddels heb ik de cd zelf in huis en dat komt ten goede van de muziek/het geluid: die is geweldig mooi en ik begin steeds meer van mijn 4* af te dwalen richting de 4,5.

Opmerkelijk ook dat ik momenteel blijkbaar erg into dit soort dames en hun muzikale kunsten ben.
Isobel Campbell, Jenny Lewis en Cat Power beheersen mijn rotatielijst top 3 op dit moment.

Dat ik de cd zelf in huis heb heeft ook één "nadeel": nog harder besef ik dat deze hoes spuuglelijk is.
Het is van dat glanzende roze karton zoals je die ook ziet bij feestmutsjes voor kinder-partijtjes (bestaan die glanzende dingen met te strakke elastiekjes eigenlijk nog wel anno 2006?).

Maar ja eenmaal door die lelijke verpakking heen kom je terecht bij een prachtige cd die het verdient door velen gehoord te worden!

Ik heb de hoes inderdaad ook altijd spuuglelijk gevonden. Tot dat ik het volgende las in een Australisch interview:

Tja, dan kan ik daar alleen maar zo op reageren:

You are free vind ik geweldig, vooral He war!

Daarom deze ook meteen geluisterd via Internet (moet 'm nog aanschaffen en dat ga ik ook zeker doen)

Tot nog toe is Love and communication mijn favoriete nr!

Het klinkt allemaal wel mooi, maar het heeft me nog niet gegrepen. Heeft misschien nog wat draaibeurten nodig.

Ow, dit album is echt mooi! Ik vind hem anders dan haar vorige werk en maar goed ook want daarvan vond ik eigenlijk alleen "her war" tegek. Op dit albu is "the greatest" mijn favoriet!

Tegenvaller van het jaar (tot nu toe) wat mij betreft. Alles wat ik waardeerde in Cat Power (de stekeligheden, het labiele, het grimmige, de gekte), is verdwenen en heeft plaats gemaakt voor vlakke MOR-achtige nummers. Door de spekgladde productie worden ook nog eens de laatste plooien gladgestreken. En zie daar, een plaat die ongemerkt voorbijkabbelt.

Begrijpt er iemand waar 'Willie' over gaat?

Ik ben het met Itchy eens. Op dit album ontbreekt inderdaad de gekte, het labiele, de stekeligheid die Chan zo kenmerkt (ook bij de live-optredens die ik van haar gezien heb). Af en toe (zoals in het eerste nummer) klinkt Chan zelfs als Norah Jones... Een deceptie voor mij, dit album. Neemt niet weg dat ik deze vrouw blijf bewonderen.

Voor mij mijn eerste kennismaking met deze dame en ik heb eigenlijk dezelfde reactie, ondanks dat het allemaal erg mooi klinkt wil het album me, op het fantastische Love & Communication na, nog niet echt grijpen.
Het merendeel van de nummers kabbelen me (voorlopig) allemaal net iets te gladjes voort zonder dat het wat mij betreft echt spannend wordt.
Eens afwachten of een aantal draaibeurten meer hier nog verandering in gaat brengen.

Tip: probeer eens de voorganger, "You Are Free, die is minder glad en de nummers zijn sterker (althans dat vind ik).

*IJskoude rillingen bij titelnummer The Greatest*

Is de rest van deze plaat net zo mooi als titelnummer The Greatest?

Net zo mooi? Tenminste net zulke aanraders. The Greatest is wel één van de 'toegankelijkste' nummers.

Bijna elk nummer heeft op zijn eigen manier een soort integriteit. Wat Marshall schrijft is puur en eerlijk. Samen met haar talent maakt dat The Greatest tot een topplaat die meerdere lagen heeft.
*4,5

Ik ken een nr van haar genaamd Sea of Love. Echt een prachtig nr. En ik heb besloten om ook maar dit album van haar te beluisteren. Ik hoop dat er hier een nr staat dat net zo mooi is als Sea of Love.

Jammer, geen mooi nr net als Sea of Love. Maar dat nr is dan ook werkelijk prachtig. The Greatest is wel erg mooi. Dit klinkt best goed. Nog niet erg vaak gehoord, maar voor nu geef ik 3,5 * zou wel kunnen stijgen.

Hoorde ik dat nou goed?? Zat het nummer "the Greatest" nou in de docu "searching for the wrong eyed Jesus"
Die onlangs op tv werd uitgezonden???

The Greatest is vanzelfsprekend...wat een prachtig nummer

Als iemand 5* geeft, neem ik toch aan dat je weet waar het over gaat?

Onzin. Zonder de precieze boodschap te kennen kan een album/nummer in sommige gevallen lachend voor een impact zorgen die de volle 5 sterren waard is.

Cat Power, vanochtend nog gedraaid: prachtige stem; als bij de ijzerwarenwinkel een vrouw voor je met zo'n stem om een verloopstuk van 15 naar 12 mm vraagt en een eindstop van 12 mm, raak je los van de aardse feitelijkheid, vergeet je je eigen beurt en denk je dat iemand je zojuist gevraagd heeft om mee te gaan naar een paradijselijkere plek dan deze.

Vind deze beter dan Jukebox - dit is echt een album voor bij de melancholie van de tumbler met bourbon (Maker's Mark preferably).

Hier val ik echt bij in slaap. Wat een tegenvaller, na superalbums als moon pix en you are free...
Chan is overduidelijk afgekikt. En ik ook: van haar.

Fijn album om mee wakker te worden. Mooi gedempt opgenomen met een bescheiden blazerssectie..Jukebox is hoekiger maar ook goed. Haar overig werk vind ik intrigerend maar iets te ver van mijn bed.

Onlangs nog eens herbeluisterd en blijft toch een beetje hit and miss album. Een paar goeie nummers, maar ook een paar heel saaie. Bij momenten vooral veel te zoetsappig en gelikt, waarbij ze soms haast als Norah Jones begint te klinken. Overgeproduced?
Nog een misser is Willie, een ingekorte versie van het prachtige Willie Deadwilder (van de EP Speaking for Trees); vele malen zwakker en echt geen meerwaarde.

Nummers als Hate of Empty Shell zijn degene waarmee ik Cat Power identificeer (en die vind ik vanzelfsprekend de sterkste op de plaat), maar die zijn hier blijkbaar niet zo populair.

Haar vorige vier platen zijn allemaal een stuk interessanter!

Lekker hoe de trage ritmes vol met soul een wat vrolijker Cat Power album opleveren. Afsluiters Hate en Love & Communication zijn weer heerlijk stekelig!

Dan moet je ook eens naar Factory van Band of Horses luisteren, ik heb het niet ontdekt maar breng alleen de boodschap.