Amon Amarth - Deceiver of the Gods (2013)

Titelnummer is vanaf nu te beluisteren, als de rest van hetzelfde niveau is, gaat dit een knaller van jewelste worden.

Limited Edition

Wat heb ik een schijthekel aan deze band en hun klote special editions...de ene pracht-editie volgt de andere op en iedere keer als je denkt dat het niet mooier kan overtreffen ze zichzelf. Het vorige beeldje heb ik aan me voorbij laten gaan maar die Loki buste vind ik toch wel erg mooi om in huis te hebben. Ook al kost het ding rond de 90 euro...

Mijn vader had deze opstaan tijdens het eten en ik vond het verdomd goed klinken. De laatste albums van Amon Amarth wisten me compleet niet te boeien door weinig variatie maar hier is dat niet meer het geval. Tijd om deze eens aandachtiger te gaan beluisteren.

amon amarth deceiver of the gods

Door de jaren heen hebben we Amon Amarth zien uitgroeien tot een begrip in de metalwereld. Twee jaar na Surtur Rising brengen ze ons nu Deceiver of the Gods, alweer het achtste album voor de Zweedse viking metal/melodic death metal band. Het eerste opvallende aan de nieuwe schijf is dat ze de sound van vorige albums zijn trouw gebleven. Op zich zijn we daar niet treurig om uiteraard. Waarom een concept dat werkt en waar je succes mee hebt veranderen?

Genoeg voorbeelden van bands/artiesten die al jaren dezelfde lijn opgaan, maar waar geen haan naar kraait. Bijvoorbeeld AC/DC, ze doen al meer dan 40 jaar nagenoeg hetzelfde, en eerlijk gezegd zijn we daar blij om. Sommige bands zouden zichzelf tekort doen door plots te experimenteren. Ook Amon Amarth blijft weer diezelfde gang opgaan dan we van hen gewoon zijn. Onversneden melodische death metal met viking metal invloeden. Daarbij de dito aankleding van verhalen over Goden en wapengekletter. Maar toch is er wel een merkbaar verschil.

lees meer : Amon Amarth - Deceiver of the Gods - Snoozecontrol.be

Afgelopen week de deluxe editie (met het beeldje en de extra EP) in huis gehaald en inderdaad - het is weer gewoon een erg sterk album. Ook de vorige cd's vond ik heel erg goed en Deceiver of the Gods wijkt hier niet bijzonder veel van af - net zoals een Bolt Thrower beheerst deze band zijn stijl tot in de puntjes - de band slaagt er nog steeds in om lekker hard door te knallen en onderwijl toch een hoop memorabele melodieen in de muziek te verwerken. Hoogtepunten voor mijn zijn het titelnummer, As Loke Falls, Under Siege en Blood Eagle. Ook Messiah Marcolin doet trouwens heel even een duit in het zakje op Hel.

De bijgevoegde EP is trouwens ook erg geinig. Hier staan vier nummers op die geen covers zijn, maar wel geschreven in de stijl van bepaalde bands. Zo zijn heel duidelijk Judas Priest, Black Sabbath, Motorhead en AC/DC te herkennen - op zich zijn de nummers leuk maar niet spectaculair - maar het is best wel een grappige tribute.

Ik luister deze plaat nu al een paar weken, maar hij heeft iets. Ik ben het er mee eens dat in het verleden het nog wel eens wat saai over kwam, maar daar is op deze plaat eigenlijk helemaal niets van te merken.
De zang klinkt gevarieerder (zit ook goed ingemixt), maar wat belangrijker is, de nummers lijken dynamischer. Er staan echte knallers op (titelnummer en "blood eagle"), maar ook fijne melodieuze nummers ("father of the wolf", "we shall destroy") waar je al vrij snel mee kan gaan brullen! Het begin van "hel" is trouwens ook erg lekker, hoe diep kan je grunten?

Deze band maakt al muziek sinds 1988 en toch maken ze elke keer succes. Ze maken heel wat van hun limited editions door er beeltjes aan toe te voegen, posters, digipacks, EP's, en bonus CD's. Ze blijven moeite doen voor hun fans en daar worden ze voor beloond: Amon Amarth is succesvol onder de metalheads. Ze werken hard, en bij dit album merk je: Ze doen er alles aan om je aandacht vast te houden. 'Deceiver of the Gods' is mijn favoriet en hoe ik me ook voel: Dit album blijf ik lekker vinden om te luisteren. Dit album is niet afgeraffeld en alles zit mooi netjes in elkaar. Het openingsnummer is gewoon een super keuze, ook hier hoor je: Alles klopt. De zang met de gitaren, de drums en de toevoegingen maken het een supernummer. Ondanks dat ze hun eigen stijl hebben word het niet eentonig. Dit album is zeker vijf sterren waard.

Tekstueel kan ik hier weinig mee; de lyrics over stoere vikingen en hun manse avonturen gaan mij de pet te boven, maar de muziek kan me wel bekoren. De band brengt een smakelijke mix van Iron Maiden en Slayer, die vooral in de uptempo songs bijzonder fijn in het gehoor ligt. Luister maar eens naar het prima openende titelnummer of het felle Blood Eagle. Wanneer het tempo lager ligt is het songmateriaal direct minder interessant, maar gelukkig gebeurt dat niet heel vaak. Live heb ik de band nu twee keer overtuigend aan het werk gezien, maar ook toen viel het kwartje slechts ten dele. Geweldige band, maar lang niet altijd mijn ding.