Ik heb niet het gevoel dat er sprake is van de aanwezigheid van een harde kern Joe Cocker fans op musicmeter.
Sterker nog, dat dit het eerste bericht moet zijn bij Respect yourself doet vermoeden dat de fans zich ongegroepeerd en, waarschijnlijk tegen de wind in, liever niet al te zichtbaar nog opereren.
Of zou Joe Cocker zijn volgelingen inmiddels hebben overleefd?
Hoe dan ook, ik vind Respect yourself een alleraardigst, vrij stevig album waar onze oude vertolker van With a little help from my friends zich allerminst voor hoeft te schamen.
Het is 2002, de stem van Cocker, waar hij het allemaal van moet hebben, hapert nergens, de songkeuze is prima (op de wat slappe ballads You took it So hard, Everytime it rains na), de uitvoeringen zijn zoals je mag verwachten.
Ik zou in dat kader het gitaarspel van John Shanks graag eens vermelden, Joe Cocker blijft voor een belangrijk deel natuurlijk afhankelijk van de aanwezige muzikanten.
Maar met nummers als de openingstrack, It's only love en Leave a light on kan Joe Cocker wat mij betreft nog prima voor de dag komen.
Ik geef eigenlijk 4**** maar bij gebrek aan harde kern en een te laag gemiddelde, geef ik bij wijze van uitzondering eens een halfje meer.
1 oktober 2010 weer een nieuwe cd