menu

W.A.S.P. - The Crimson Idol (1992)

mijn stem
4,19 (93)
93 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: EMI

  1. The Titanic Overture (3:31)
  2. The Invisible Boy (5:13)
  3. Arena of Pleasure (4:59)
  4. Chainsaw Charlie (7:48)
  5. The Gypsy Meets the Boy (4:16)
  6. Doctor Rockter (3:52)
  7. I Am One (5:25)
  8. The Idol (8:40)
  9. Hold on to My Heart (4:23)
  10. The Great Misconception of Me (9:43)
  11. The Story of Jonathan (Prologue to the Crimson Idol) * (11:41)
  12. Phantoms in the Mirror * (4:34)
  13. The Eulogy * (4:15)
  14. When the Levee Breaks * (7:05)
  15. The Idol [Live] * (4:34)
  16. Hold on to My Heart [Live] * (4:22)
  17. I Am One [Live] * (4:57)
  18. Wild Child [Live] * (5:52)
  19. Chainsaw Charlie [Live] * (8:22)
  20. I Wanna Be Somebody [Live] * (6:12)
  21. The Invisible Boy [Live] * (4:15)
  22. The Real Me [Live] * (3:41)
  23. The Great Misconceptions of Me [Live] * (9:42)
toon 13 bonustracks
totale tijdsduur: 57:50 (2:17:22)
zoeken in:
avatar van Sinner
5,0
Mijn favoriete plaat aller tijden. Dit is er echt eentje die ik zowat altijd en overal kan beluisteren. Met Crimson Idol levert Lawless zowaar een "serieus" concept album af, en dat hadden veel mensen hem wellicht niet gegeven. (tja, het is dan ook een behoorlijk lange weg sinds Fuck Like A beast). Minpuntje is dan wel dat Holmes het een hele tijd daarvoor al voor bekeken hield, maar zijn vervanger doet het zeker niet slecht. (Bob Kulick)

Het verhaal behandelt de "rise to fame" van een rockster en natuurlijk de onvermijdelijke kater die erop volgt. Er is een mooie balans tussen opzwepende, harde rockers en zeer mooie en emotionele ballads. Lawless heeft sowieso een unieke stem (die ik altijd prachtig vind) maar laat hier ook horen zelfs een uitstekende zanger te zijn. De emotie die hij in nummers als The Idol of The Great Misconception Of Me legt zijn gewoon fenomenaal en ik krijg er nog altijd kippenvel van.

Klasse plaat en wat mij betreft een absolute mijlpaal van de jaren '90. Het mag zich gerust plaatsen meten met de andere "grote" concept albums in de rock historie zoals ondermeer Tommy van Blackie's grote idolen The Who.

mugken
Inderdaad een erg goed album, het enige wat mij soms een beetje stoort is de stem van Blackie Lawless.Ik kan het niet echt uitleggen.Hoogtepunt is voor mij: The Great Misconception Of Me.

mugken
Nu weer ééns aan het draaien en ik stoor mij niet zoveel aan die stem

avatar van BlauweVla
3,0
"The Crimson Idol" heeft een vreselijk lijp, oninteressant verhaal dat behoorlijk clichématig is. Ik persoonlijk vind het geen fijn album om te luisteren, te veel gejank om niks (bijna Seattle achtig, die sfeer), bovendien is het te pretentieus naar mijn smaak.

Dit album was ook helemaal niet zo succesvol toen het uitkwam en Blackie zelf vind dit het grootste meesterwerk ooit gemaakt...

Als ik dan toch een W.A.S.P. album zou moeten kiezen dan zou ik voor "The Headless Children" gaan.

avatar van Germ
4,0
Germ (crew)
Samen met Headless Children en Dying For The World de beste WASP plaat.

Aan te raden voor iedereen die van melodieuze metal houdt.
Als heeft meneer Lawless een soort hate it/love it stem, wat een obstakel kan zijn.

avatar van Dime
Beste werk van Blackie.
Gaat nog erg vaak de speler in, fantastische plaat.

avatar van James Douglas
Blackie neemt enorm veel hooi op zijn vork om een soort 'Tommy' in het straatje van W.A.S.P te willen maken. Toch weet hij er een héél behoorlijke plaat van te maken. Doordrenkt met zijn kenmerkende vocalen en terugkomende muzikale én tekstuele passages is dit het meest ambitieuze W.A.S.P werkje. Hij doet me niet meer zoveel als hij ooit weleens deed maar op het goede moment kan 'Hold onto my heart' mij wel weer ontroeren.

avatar van Germ
4,0
Germ (crew)
James Douglas schreef:
Blackie neemt enorm veel hooi op zijn vork om een soort 'Tommy' in het straatje van W.A.S.P te willen maken. Toch weet hij er een héél behoorlijke plaat van te maken. Doordrenkt met zijn kenmerkende vocalen en terugkomende muzikale én tekstuele passages is dit het meest ambitieuze W.A.S.P werkje. Hij doet me niet meer zoveel als hij ooit weleens deed maar op het goede moment kan 'Hold onto my heart' mij wel weer ontroeren.


Ik heb een dubbel CD van dit album, waarop een akoestische versie van The Idol staat. Als je Hold Onto My Heart mooi vind, vind je die versie ongetwijfeld ook prachtig!

Guardian of Isis
Héél lekker album dat me al greep vanaf de eerste luisterbeurt. Stevige hard rock/metal, waarin Blackie's rauwe stem goed tot zijn recht komt, afgewisseld met ijzersterke ballads met traditioneel huilende gitaarsolo's die toch niet afgezaagd klinken. Echt makkelijk om te plaatsen in de scène van toen is het niet, want hoewel het wel een kille productie heeft, wat past in de grunge die toen mooi aan het opkomen was, voelt het voor mij tegelijkertijd als een '80s plaat die feitelijk net iets te laat is uitgebracht.

Het is moeilijk om mijn favorieten aan te duiden, want dan kan ik makkelijk de helft van de nummers opnoemen. Ook sterk vind ik het verhaal van een rockster dat door alle songs loopt en vooral in het (de) laatste nummer(s) schitterend op de voorgrond treedt. Het heeft mijn interesse in de nummers toch aangesterkt. Klein stukje dat me opviel uit The Great Misconceptions of Me, poëtisch verteld en een treffende metafoor:

With these six-strings, I make a noose
To take my life, it's time to choose
The headlines read of my suicide, of my suicide


Bovendien had ik eerst ook niet door dat nummers als Chainsaw Charlie, The Idol en de afsluiter elk meer dan acht-en-een-halve minuut duren. Nouja, toch op de versie die ik heb dan. Als ik het goed begrijp zijn er meerdere van uitgebracht.

4* voor deze, met gemak behaald overigens.

avatar van James Douglas
Germ schreef:
(quote)


Ik heb een dubbel CD van dit album, waarop een akoestische versie van The Idol staat. Als je Hold Onto My Heart mooi vind, vind je die versie ongetwijfeld ook prachtig!


In bezit

Erg mooi inderdaad. Op youtube circuleert er ook nog een acoustische uitvoering in de MTV studio en die is ook Blackie op zijn breekbaarst.

avatar van Beëlzebub
5,0
Ongetwijfeld mijn lievelings cd. Misschien wel een clichéverhaal, maar toch zo mooi gebracht.

avatar van James Douglas
Waarheid als een bus. Wellicht dat Blackie wat gespiekt heeft bij The Who en Pink Floyd maar de instrumentatie en de door merg en been-gaande vocalen van hem maken het absoluut de moeite.

avatar van Edwynn
4,0
Vooral in de intro's en in de terugkerende thema's is de gelijkenis met de terugkerende thema's van The Who's Tommy ontegenzeggelijk. Het past allemaal erg goed in de traditionle US hardrock/metal stijl. Veel opzwepende nummers zoals het rebelse Chainsaw Charlie en het meezingbare I Am One. Een vermoeiend concept maar muzikaal een klasseplaat van W.A.S.P.

avatar van vielip
5,0
Schitterend WASP album!!! Van begin tot eind pakt het je. Veel afwisseling en terugkerende muziekale passages. Precies zoals een concept-album hoor te zijn.
De dubbel cd heb ik later gekocht en is een aanrader! Alleen al om een aantal nummers van het album live te horen is genieten

Ozric Spacefolk
Conceptmetalplaten... gave dingen...

Operation:Mindcrime en Streets zijn net een slag beter... Maar deze WASP mag er zeker zijn...

Blackie is wel een soort god, want hij speelt geloof ik zo'n beetje alles op deze plaat...

avatar van Edwynn
4,0
Blackie speelt alles behalve drums en de gitaarsolo's. Daarbij kreeg hij respectievelijk hulp van Frankie Banali en Bob Kulick

avatar van crosskip
5,0
Ozric Spacefolk schreef:
Conceptmetalplaten... gave dingen...

Operation:Mindcrime en Streets zijn net een slag beter... Maar deze WASP mag er zeker zijn...

Blackie is wel een soort god, want hij speelt geloof ik zo'n beetje alles op deze plaat...

Ik vind deze een stuk beter dan Streets, hier is de balans tussen rockers en ballads een stuk beter gedaan dan op de plaat van Savatage. Of deze even goed is als Operation Mindcrime weet ik zo nog niet, maar deze komt in ieder geval erg dicht in de buurt.

avatar van Edwynn
4,0
Ik vind het Crimson Idol concept nogal vermoeiend moet ik zeggen. En soms storen de net wat te vaak terugkerende thema's mij ook een beetje. In dat opzicht vind ik Headless Children net wat beter.

Daartegenover staat er ontegenzeggelijk een handvol uitstekende W.A.S.P. klassiekers op the Crimson Idol. Compleet met de anthem achtige meebrulmomenten.
Chainsaw Charlie en I Am One zijn wat dat betreft voor mij de hoogtepunten.

avatar van vielip
5,0
Ik snap je opmerking wat betreft herhaling van thema's wel. Is ook wel zo alleen stoor ik me daar persoonlijk nooit aan. Of deze beter is dan Streets en Mindcrime laat ik in het midden. Dat moet elk individu maar lekker voor zichzelf uitmaken. Ik vind deze samen met The headless children in ieder geval wel de ultieme WASP albums!

PriestMaiden
Heerlijk concept album.

PriestMaiden
Hold on to My Heart is één van de mooiste ballads ooit.

avatar van Edwynn
4,0
Ik vind The Idol net een stukkie mooier.

avatar van vielip
5,0
Ik vond Hold on to my heart ook altijd mooier....totdat ik vorig jaar The idol live zag en dat een ongelooflijke indruk op me maakte!! Ik zet ze nu toch maar op gelijke hoogte

avatar van crosskip
5,0
The Idol is gewoonweg briljant, vooral dat gitaarstuk vanaf 2:17... Altijd kippenvel.

avatar van vielip
5,0
Ja klopt, echt te gek!

avatar van hellboy123
5,0
Ongelooflijk lekkere plaat, met eigenlijk alleen maar goeie nummers. Een mooie mix tussen wat harder werk en wat rustigere stukken. Die stem van Blackie pas precies bij deze muziek, geweldig!

5,0
Dat The Who een van de favorieten van Blackie zijn druipt er op deze plaat vanaf.
Een van de betere WASP albums zoniet het beste. Hold on to my Heart vind ik zelf het hoogtepunt, jammer dat het nooit een hit geworden is.
Het verhaal doet me eerlijk gezegd niets, het is de muziek en de geweldige stem van Lawless die het hem doet.

avatar van vielip
5,0
Hold on to my heart is inderdaad geweldig! Had ook zomaar een hit kunnen worden maar ja, WASP had al een imago en dat heeft ze rond de tijd van dit album meer tegengewerkt dan geholpen vrees ik.

avatar van Rockfan
Waar ik nerveus van word zijn die drumroffels die te pas en te onpas voorbij komen. Ik heb niks tegen een goeie roffel maar hier slaat het een beetje heel erg door. Ik weet niet of dat op alle andere albums van W.A.S.P. ook zo is.

avatar van Edwynn
4,0
Dat is denk ik een Frankie Banali dingetje. Want dat kom je inderdaad op meer albums tegen. Zelf meen ik dat het op Headless Children wat minder nadrukkelijk aanwezig is, maar ik stoor me er dan ook niet aan. Daar vind ik de nummers veel te gaaf voor.

Gast
geplaatst: vandaag om 21:35 uur

geplaatst: vandaag om 21:35 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.