menu

Loudness - Lightning Strikes (1986)

mijn stem
3,31 (16)
16 stemmen

Japan
Metal
Label: ATCO

  1. Let It Go (4:15)
  2. Dark Desire (4:20)
  3. 1000 Eyes (4:36)
  4. Face to Face (3:50)
  5. Who Knows (4:04)
  6. Ashes in the Sky (6:03)
  7. Black Star Oblivion (3:55)
  8. Street Life Dream (4:30)
  9. Complication (4:00)
totale tijdsduur: 39:33
zoeken in:
avatar van moon.v
3,0
Laaaaaaaaaaang geleden beluisterd Ken eigenlijk alleen nog het eerste nr Let it go. Klonk wel grappig, die japans/amerikaanse rock.

avatar van Sir Spamalot
3,5
Volgens Wikipedia is Lighting Strikes het zesde studio-album van deze Japanse heavy metal groep die me tamelijk nauw aan het hart ligt en eigenlijk het tweede album dat het bijzonder goed deed in de U.S. of A. Blijkbaar is dit album in hun thuisland uitgekomen als Shadows of War, met weliswaar dezelfde nummers in een andere volgorde en Ashes in the Sky werd hernoemd als Shadows of War. Het is maar dat je het weet.
Voor mij een tegenvaller na het leuke Thunder in the East: de eerste drie nummers dartelen voort op hetzelfde midtempo en een gevoel van opluchting ontstaat bij Face to Face waar het gaspedaal een beetje meer wordt ingetrapt en gitarist Akira Takasaki eens lekker zijn duivels mag ontbinden. Dit gebeurt ook bij Black Star Oblivion (heerlijke song) maar de rest van de songs zijn weliswaar verre van slecht maar onderling te weinig gevarieerd: zelfde opbouw, zelfde tempo en te weinig avontuurlijk samenspel, hoewel de solo's van Akira altijd een plezier zijn om naar toe te luisteren. Hier maakt zanger Minoru Niihara een stap voorwaarts: je begint waarempel te verstaan wat hij zingt…

avatar van B.Robertson
3,5
Lightning strikes mag er best wel wezen. Let it go en Who knows zijn leuke melodieuze songs. Street life dream is wat slepender en bevat lekker vet gitaarwerk. Complication neigt naar ontoegankelijkheid. Face to face is één van de beteren. 1000eyes is wel redelijk. Ashes in the sky klinkt wat zwaarder.Dark desire is ook wel goed en het beste nummer is Black star oblivion. Lightning strikes is hier vroeger vaak gedraaid. Ook zo'n beetje de eerste van Loudness die hier thuis bekend was. Vier sterren.

MindRuler
Prachtplaat met als enige minpuntje het accent van de zanger. Maar dat bedek ik graag met de mantel der liefde.

avatar van B.Robertson
3,5
Hier is Niihara zijn zang al een slagje beter, zo in een westerse taal. Toen hij het op Hurricane Eyes aardig onder de knie kreeg werd hij niet lang daarna uit de band gezet.
Let it Go was hier hun plaatje voor de U.S.A. Max Norman tekende voor de produktie. Street Life Dream, Black Star Oblivion,Who Knows...het blijven heerlijke nummers.

avatar van Sir Spamalot
3,5
Bij major platenmaatschappij Atco is men blijkbaar zo tevreden over het werk van producer Max Norman bij het vorige album Thunder in the East dat hij ook deze Lightning Strikes mag doen. Het geluid is piekfijn in orde, dan kan niemand ontkennen, maar... de kwaliteit van de nummers gaat nog meer de dertien-in-een-dozijn toer op zoals Loudness nog meer de Amerikaanse toer opgaat. Daar lagen vroeger inderdaad de grote geldpotten maar was de concurrentie ook aanzienlijk en Amerikanen hadden een hoge chauvinistische en patriottische dunk van zichzelf en hun muziek.

“All music by Loudness and Akira Takasaki” staat er bij de nummers, behalve Who Knows waar bassist Masayoshi Hamashita als auteur wordt vermeld. Redelijk tof nummer, trouwens. Raar om dit zo te vermelden, voor mij betekent dit dat Akira Takasaki stevig de teugels in handen neemt en de artistieke richting bepaalt. Van mij mag iedereen alles zolang het maar iets opbrengt. Hier schud ik met mijn hoofd, meer dan mij lief is. Ik mis het vuurwerk in de nummers zelf, over de solo's van Akira Takasaki geen kwaad woord want hij kan het nog steeds. Dit is voor mij soms even irriterend als een middenvakrijder aan 90 kilometer per uur.

Slechts bij twee nummers wordt er nog eens ouderwets uitgehaald in de vorm van Face to Face en Black Star Oblivion maar dat is voor mij iets te weinig. Voor de rest blijft het bij enkele tamelijk memorabele fragmenten. Ik herhaal nog even mijn bericht over de twee versies van dit album. Dit album is in hun thuisland uitgekomen als Shadows of War, met weliswaar dezelfde nummers in een andere volgorde en Ashes in the Sky werd hernoemd als Shadows of War. Is 1986 een topjaar in Metal, dan is dit spijtig genoeg geen topalbum van hetzelfde jaar. Een trein dendert altijd maar verder, maar je mag hem onder geen enkel beding missen.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:28 uur

geplaatst: vandaag om 11:28 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.