menu

Axel Rudi Pell - Shadow Zone (2002)

mijn stem
3,82 (11)
11 stemmen

Duitsland
Rock / Metal
Label: Steamhammer

  1. The Curse of the Chains (Intro) (1:26)
  2. Edge of the World (5:18)
  3. Coming Home (7:04)
  4. Live for the King (8:15)
  5. All the Rest of My Life (8:04)
  6. Follow the Sign (4:29)
  7. Time of the Truth (8:20)
  8. Heartbreaker (6:42)
  9. Saint of Fools (5:00)
  10. Under the Gun (6:47)
totale tijdsduur: 1:01:25
zoeken in:
avatar van CorvisChristi
3,5
CorvisChristi (crew)
Niet verrassend, maar altijd degelijk en goed voor een portie lekkere stevige melodieuze metal in de beste Blackmore/Dio-traditie. Dat is Shadow Zone, een overigens met een geweldige productie gezegende plaat en één van de ontelbare voorbeelden van Axel Rudi Pell's muzikale vakmanschap. Pell doet absoluut geen moeite om voorgangers The Masquerade Ball en Oceans of Time te overtreffen en biedt de liefhebbers en fans gewoon waar die op zitten te wachten. Een prima, wellicht voorspelbare plaat (één van de karakteristieke kenmerken van Axel Rudi Pell-albums), maar altijd goed om eens lekker op terug te vallen als je eens geen zin hebt in vernieuwing of experimenteer-drang binnen dit genre, aangezien deze eigenschappen niet altijd zijn vruchten hoeven af te werpen.
De nummers zitten onderling goed in elkaar, alhoewel ik bij sommige nummers wel het idee heb, dat ze wat te lang duren. Vooral als het refrein in sommige gevallen net even te vaak wordt herhaald. Tevens vind ik het zoetsappige aspect er soms iets te dik bovenop liggen, getuige een nummer als "All the Rest of My Life" en "Heartbreaker", alhoewel die laatste wel weer een geweldig middenstuk heeft en het nummer over het algemeen nog best wel heavy is.
Verder zijn de stoere binnenkomer "Edge of the World" het vermelden waard, het geweldige "Live for the King", wat in 2 delen opgesplitst lijkt te zijn en "Saint of Fools".
En wie goed oplet, herkent in het laatste gitaarstuk van "Under the Gun" het thema van Jimi Hendrix' "Purple Haze". Of is dat toeval....?

avatar van BlauweVla
3,5
Pell is ook Jimi Hendrix fan "Under the Gun" is voor Pell begrippen ook nog es een wat experimenteel nummer. Mooie afsluiter.

Dit album is zo een beetje het laatste met kwaliteit, hierna ging het nog meer hetzelfde klinken, met songtitels die allemaal maar hetzelfde gezongen worden. Maar ja, dan is er ook nog es een zanger die maar op twee manieren wil zingen, langzaam en iets sneller

avatar van CorvisChristi
3,5
CorvisChristi (crew)
BlauweVla schreef:
Pell is ook Jimi Hendrix fan "Under the Gun" is voor Pell begrippen ook nog es een wat experimenteel nummer. Mooie afsluiter.

Dit album is zo een beetje het laatste met kwaliteit, hierna ging het nog meer hetzelfde klinken, met zonder songtitels die allemaal maar hetzelfde gezongen worden. Maar ja, dan is er ook nog es een zanger die maar op twee manieren wil zingen, langzaam en iets sneller


Dan zou je haast denken dat Gioeli een éénzijdige zanger is. Wat toch raar is, want met zijn zangkwaliteiten is eigenlijk maar weinig mis.

En ondanks het 'meer van hetzelfde'-niveau waarop Pell presteert, moet ik toch bekennen dat ik wel weer benieuwd ben naar zijn laatste album The Crest, die toch wel goede kritieken gekregen heeft.

Niettemin ben ik toch van plan me meer in zijn werk te verdiepen, want zijn muziek werkt erg aanstekelijk en is over het algemeen gewoon erg lekker. Binnenkort ook maar eens teruggrijpen op zijn albums met Jeff Scot Soto.

avatar van BlauweVla
3,5
Ik vind Gioeli geen slechte, maar wel een eenzijdige zanger inderdaad.

avatar van vielip
3,5
Laatste album van Pell, na Oceans of time en The masquerade ball, dat ik in de collectie heb gehouden. De rest allemaal verkocht. Dit album blijft in huis omdat het zo fantastisch klinkt! En oké, natuurlijk ook omdat er nog voldoende nummers opstaan die de moeite waard zijn. Eigenlijk ook hier weer geen echte missers. Alleen begon het voor mij bij de release van dit album toch echt 'meer van hetzelfde' te worden. En mijn muzikale interesse zal indertijd ook wel aan het verschuiven zijn geweest mij kennende...

3,5
Live according to ARP. Heb een aantal ARP albums en het is lastig om ze uit elkaar te houden, hoes opbouw vd nummers het is wel heel veel van hetzelfde! Gelukkig schrijft unser Deutscher Freund prima hardrock nummers in de Rainbow/Dio traditie en toch wordt nergens dat niveau gehaald. AR is echt een vet fijne gitarist maar die ballades komen me mijn oren uit. Ik luister ze (de cd's) met plezier en druk ze steeds weer in mijn cd speler. Beetje dubbel gevoel maar wel een fijn gevoel bij ARP

Gast
geplaatst: vandaag om 15:07 uur

geplaatst: vandaag om 15:07 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.